بعضی از فیلم های ابرقهرمانی برای اثبات عظمت خود به تمام مدت زمانشان نیاز ندارند، آن ها تقریباً بلافاصله آن را اعلام می کنند. یک سکانس آغازین قوی می تواند لحن، شخصیت و خطرات را به قدری مؤثر تثبیت کند که تماشاگران بدانند قرار است چیز خاصی را تماشا کنند، یک شاهکار از همان ابتدا. چه از طریق اکشن جذاب Marvel، وزن احساسی، یا انتخاب های جسورانه و سبکی DC، 10 دقیقه اول می تواند میراث یک فیلم ابرقهرمانی را تعریف کند.
برای برخی فیلم ها، آن سکانس آغازین عملاً تضمین می کرد که بقیه داستان اوج خواهد گرفت. از سراسر خط زمانی MCU و دنیای DC، این مقدمه ها هیچ شکی باقی نگذاشتند که آنچه در ادامه می آمد استثنایی خواهد بود. با معرفی شخصیت های فراموش نشدنی، دنیاهای نوآورانه، یا خطرات بسیار بالا، این فیلم ها شهرت خود را با ارائه یک شاهکار از همان ابتدا تثبیت کردند.
Guardians Of The Galaxy (2014)؛ شاهکار از همان ابتدا
سکانس آغازین این فیلم، پیتر کویل را به شکلی فراموش نشدنی معرفی می کند.
این لحظه نمادین، لحن منحصر به فرد فیلم را که ترکیبی از تراژدی و کمدی است، به خوبی نشان می دهد.
Guardians of the Galaxy با قدرت احساسی ویرانگر شروع شد. فیلم با پیتر کویل جوان آغاز می شود که در کنار بستر مادرش نشسته است، در حالی که او تسلیم سرطان می شود و او واکمن و یک نوار کاست را در دست دارد که قرار است زندگی او را تعریف کند. مرگ مادر به اندازه کافی دلخراش است، اما جیمز گان بلافاصله به سمت عجیب و غیرمنتظره می رود، زمانی که پیتر توسط بیگانگان ربوده می شود.
لحظاتی بعد، کویل بزرگسال (کریس پرت) در حالی که در یک سیاره بیگانه متروک به آهنگ “Come and Get Your Love” می رقصد، معرفی می شود. در عرض 10 دقیقه، فیلم هم وزن تراژیک و هم طنز بی احترامی آمیز را ارائه می دهد. این به طور کامل ترکیب منحصر به فرد لحن های آن را نشان می دهد.
این تعادل بین قلب و کمدی، فیلم را فوراً از دیگر آثار MCU متمایز کرد. واضح بود که اپرا فضایی گان نه تنها از نظر بصری نوآورانه، بلکه عمیقاً انسانی نیز خواهد بود. این افتتاحیه استادانه، Guardians را به عنوان یک کلاسیک فوری MCU و یک شاهکار از همان ابتدا تثبیت کرد.
Batman Returns (1992)
تصویر بتمن در مقابل پس زمینه برفی گاتهام، فضای گوتیک فیلم را به خوبی به تصویر می کشد.
این نما، شوالیه تاریکی را در اوج قدرت و آمادگی برای مقابله با تهدیدهای جدید شهرش نشان می دهد.
فیلم Batman Returns اثر تیم برتون برای ایجاد یک فضای گوتیک و اپرایی وقت را تلف نمی کند. فیلم با یک مقدمه ترسناک آغاز می شود: اسوالد کابلپات، که با ناهنجاری هایی متولد شده است، توسط والدین وحشت زده اش به فاضلاب های یخی گاتهام انداخته می شود. موسیقی متن دلهره آور دنی الفمن اوج می گیرد در حالی که سبد از کنار قفس های گروتسک باغ وحش عبور کرده و به سایه ها می رود، جایی که پنگوئن ها مانند سوگواران جمع شده اند.
این سکانس هم مرموز و هم تراژیک است و پنگوئن را نه به عنوان یک شرور کارتونی، بلکه به عنوان هیولایی تراژیک که توسط بی رحمی شکل گرفته است، معرفی می کند. در عرض چند دقیقه، برتون فیلم خود را به عنوان یک داستان پریان تاریک معرفی می کند، داستانی که در آن خود گاتهام با تهدید زنده به نظر می رسد. فضا غنی، تصاویر چشمگیر و زیربنای احساسی غیرقابل انکار است.
لحظاتی بعد، Batman Returns به صحنه نبرد می رود، در حالی که شوالیه شنل پوش با نیروهای پنگوئن در طول جشن های کریسمس گاتهام مبارزه می کند. این نوید یک فیلم ابرقهرمانی را می داد که جسورانه، عجیب و غریب، و بی پرده گوتیک خواهد بود. با تکیه کامل بر تراژدی و نمایش، Batman Returns بلافاصله خود را به عنوان یک شاهکار از همان ابتدا و اثری تاریک اعلام کرد.
X-Men؛ Days Of Future Past (2014)
صحنه های ابتدایی فیلم، آینده ای تاریک و ویران را به تصویر می کشند که در آن جهش یافته ها برای بقا می جنگند.
این نبرد ناامیدانه، خطرات بالای داستان و قدرت بی رحمانه سنتینل ها را به تماشاگران یادآوری می کند.
X-Men: Days of Future Past با اضطراب نفس گیر آغاز می شود. صحنه های اولیه آینده ای ویران شده را به تصویر می کشند که در آن جهش یافته ها توسط سنتینل ها تا مرز انقراض شکار می شوند. تماشاگران به نبردی ناامیدانه پرتاب می شوند در حالی که بلینک، کلوسوس، آیس من و دیگران در برابر شانس های ناممکن می جنگند.
سنتینل ها به سرعت سازگار می شوند و هر حمله ای را با دقت وحشتناکی خنثی می کنند. این سکانس خشن، تاریک و بی رحمانه است و به طور خلاصه لحن خطرات بالای فیلم را تعیین می کند. سپس پیچش تکان دهنده فرا می رسد: جهش یافته ها واقعاً نمی میرند، زیرا کیتی پراید از قدرت های خود برای بازگرداندن ذهن بیشاپ به گذشته استفاده می کند تا به خودهای گذشته شان هشدار دهد.
این ترکیب از نمایش وحشتناک و نبوغ علمی تخیلی هوشمندانه فیلم را بالاتر از اکشن های ابرقهرمانی معمولی قرار داد. در عرض چند دقیقه، برایان سینگر ناامیدی، خلاقیت و وزن احساسی این داستان را به نمایش گذاشت. تماشاگران فوراً می دانستند که با یک شاهکار از همان ابتدا و اثری بلندپروازانه و زمان پیچ روبرو خواهند شد.
Iron Man (2008)
نقطه عطف زندگی تونی استارک در دقایق ابتدایی فیلم رقم می خورد.
این تصویر، لحظه ای را ثبت کرده است که غرور و بی خیالی یک نابغه میلیاردر جای خود را به آسیب پذیری و درک جدیدی از مسئولیت می دهد.
اولین اثر دنیای سینمایی مارول، در 10 دقیقه ابتدایی خود، لحن همه چیزهایی را که در ادامه آمد، تعیین کرد. Iron Man با تونی استارک شروع می شود که در یک هاموی شوخی می کند و به راحتی غرور و جذابیت خود را تثبیت می کند. سپس، در یک لحظه، لحن تغییر می کند، زیرا کاروان توسط شورشیان مورد کمین قرار می گیرد.
استارک به شدت توسط سلاح شرکت خودش مجروح و اسیر می شود. این افتتاحیه در چند سطح کار می کند. تونی را به عنوان یک قهرمان ناقص اما کاریزماتیک معرفی می کند، سودجویی بی پروا او را نشان می دهد و او را در شرایطی قرار می دهد که تحولش را تعریف خواهد کرد.
تقابل طنز روان و خشونت بی رحمانه روشن ساخت که این فیلم فقط یک داستان ریشه ای ابرقهرمانی دیگر نیست. بلکه درباره رشد شخصیت است. افتتاحیه ثابت کرد که فیلم جان فاورو واقع گرایی، شوخ طبعی و خطرات را متعادل خواهد کرد و نه تنها سفر Iron Man، بلکه کل MCU را به شکلی دیدنی، به عنوان یک شاهکار از همان ابتدا آغاز خواهد کرد.
The Batman (2022)
شروع فیلم The Batman با معرفی یکی از ترسناک ترین دشمنان او، فضایی پر از تعلیق و وحشت ایجاد می کند.
این نمای نزدیک از ریدلر، تهدید روانی و محاسبه گرانه او را بدون نیاز به کلامی، به بیننده منتقل می کند.
The Batman مت ریوز بلافاصله خود را متفاوت معرفی می کند. فیلم نه با بتمن، بلکه با ریدلر آغاز می شود که شهردار گاتهام را تعقیب می کند و از سایه ها از طریق دوربین دوچشمی او را تماشا می کند. این دیدگاه ناراحت کننده است، همراه با نفس های سنگین که یک فیلم ترسناک را تداعی می کند.
قتل وحشیانه ای که در پی آن می آید، بلافاصله حضور ترسناک این شرور را تثبیت می کند. سپس روایت بتمن می آید که گاتهام را شهری غرق در جنایت و ترس توصیف می کند. مونولوگ او، همراه با نماهایی از مجرمان که با اضطراب به کوچه های تاریک نگاه می کنند، بتمن را نه تنها به عنوان یک مرد، بلکه به عنوان یک اسطوره بازتعریف می کند.
این دقایق اولیه فضای نوآر را با وحشت روان شناختی ترکیب می کنند و نوید یک داستان ابرقهرمانی ریشه دار در تنش و پارانویا را می دهند. فیلم ریوز خود را خشن، واقع گرایانه و چندلایه نشان می دهد، با بتمن که هم کارآگاه و هم موجودی از ترس است. از همان آغاز دلهره آور، واضح بود که The Batman یک شاهکار از همان ابتدا و فضاساز خواهد بود.
Avengers؛ Infinity War (2018)
فیلم با نمایشی کوبنده از قدرت تانوس آغاز می شود.
شکست هالک، قوی ترین انتقام جو، در همان ابتدا نشان داد که تانوس تهدیدی است که قهرمانان پیش از این با آن روبرو نشده اند.
تعداد کمی از فیلم های ابرقهرمانی با چنین خطرات بالایی شروع می شوند؛ مانند Avengers: Infinity War. فیلم با هالک، ثور و کشتی پناهندگان آسگاردی آغاز می شود که از قبل مورد حمله قرار گرفته اند، با اجسادی که روی زمین پخش شده اند و ثور و لوکی اسیر شده اند. در عرض چند دقیقه، تانوس وارد صحنه می شود و هالک را در یک نبرد تن به تن وحشیانه که واقعاً تکان دهنده بود، شکست می دهد.
مرگ هایمدال، نافرمانی لوکی و قتل بی تفاوت خدای شیاد توسط تانوس، سلطه ترسناک این شرور را تثبیت می کند. در واقع، فیلم وقت را تلف نمی کند. این موضوع درباره مقدمه چینی نیست، بلکه درباره فاجعه ای فوری است.
با نشان دادن تانوس که قوی ترین قهرمانان را به راحتی از بین می برد، سکانس آغازین پیامی روشن و واضح می دهد: هیچ کس در امان نیست. این داستان طبق قوانین معمول ابرقهرمانان پیش نخواهد رفت. از همان 10 دقیقه اول، Infinity War ثابت کرد که یک فیلم رویدادی جسورانه، ویرانگر و فراموش نشدنی خواهد بود، بر خلاف هر آنچه مارول پیش از این ارائه کرده بود.
Spider-Man 2 (2004)
چالش های زندگی دوگانه پیتر پارکر از همان ابتدای فیلم به شکلی ملموس به تصویر کشیده شده است.
این صحنه به ظاهر ساده، نشان دهنده مبارزات روزمره قهرمانی است که تلاش می کند بین مسئولیت های ابرقهرمانی و زندگی شخصی خود تعادل برقرار کند.
Spider-Man 2 ساخته سم ریمی با خلاصه درخشانی از مبارزات پیتر پارکر آغاز می شود. 10 دقیقه اول پیتر را دنبال می کند که در زندگی روزمره پر هرج و مرج خود عجله می کند. او تحویل پیتزا، کلاس ها و هویت دوگانه خود به عنوان مرد عنکبوتی را مدیریت می کند.
دیر رسیدن پیتر باعث از دست دادن شغلش می شود، دوستی هایش تحت فشار قرار می گیرند و مشکلات مالی او افزایش می یابد. اگرچه افتتاحیه پر از اکشن نیست، اما قدرتمند است زیرا نمایش ابرقهرمانی را بر پایه های عمیقاً انسانی استوار می کند. بازی توبی مگوایر خستگی و اشتیاق پیتر را به تصویر می کشد، در حالی که جی.کی. سیمونز برخی از خنده دارترین دیالوگ های خود را ارائه می دهد.
با تأیید سریع مبارزات قابل همذات پنداری پیتر، Spider-Man 2 مضمون اصلی خود را مطرح می کند: دشواری زندگی دوگانه. این شروع واقع گرایانه و احساسی ثابت کرد که دنباله ریمی از نسخه قبلی خود پیشی خواهد گرفت با تمرکز نه تنها بر قهرمانی ها، بلکه بر فداکاری های پشت نقاب. از همان 10 دقیقه اول، مشخص بود که این چیزی خاص است.
Spider-Man؛ Into The Spider-Verse (2018)
سبک بصری منحصر به فرد و انرژی فیلم از همان دقایق ابتدایی تماشاگر را مجذوب خود می کند.
این قاب پر از رنگ و حرکت، شخصیت مایلز مورالس و دنیای پویای او را به بهترین شکل ممکن معرفی می کند.
Spider-Man: Into The Spider-Verse در اثبات درخشش خود وقت را تلف نمی کند. فیلم با یک مونتاژ هنرمندانه از پیتر پارکر آغاز می شود که داستان اصلی خود را روایت می کند، در حالی که کلیشه های ابرقهرمانی را به سخره می گیرد و در عین حال به آن ها احترام می گذارد. با این حال، جادوی واقعی زمانی آغاز می شود که تمرکز به مایلز مورالس منتقل می شود.
در عرض چند دقیقه، تماشاگران با نوجوانی آشنا می شوند که فشارهای خانوادگی، هویت فرهنگی و ناامنی های خود را مدیریت می کند. پیاده روی او به مدرسه، که با آهنگ “Sunflower” از پست مالون تنظیم شده است، شخصیت و دنیای او را با سبکی پر جنب و جوش به طور کامل تثبیت می کند. انیمیشن خیره کننده از صفحه نمایش بیرون می آید و زیبایی شناسی کمیک بوک را با جلوه های بصری پیشرفته ترکیب می کند.
تا زمانی که مایلز معرفی می شود، از قبل مشخص است که این فیلم داستان گویی ابرقهرمانی را بازتعریف خواهد کرد. قلب، شوخ طبعی و هنر نوآورانه 10 دقیقه اول آن نه تنها یک فیلم عالی Spider-Man، بلکه یکی از نوآورانه ترین فیلم های انیمیشن ساخته شده را نوید می داد.
X2؛ X-Men United (2003)
یکی از به یادماندنی ترین سکانس های آغازین در تاریخ فیلم های ابرقهرمانی، متعلق به این فیلم است.
حرکات سریع و تلپورت های ناگهانی نایت کرالر در کاخ سفید، یک شروع هیجان انگیز و پر از تنش را برای فیلم رقم زد.
افتتاحیه X2: X-Men United همچنان یکی از هیجان انگیزترین سکانس ها در سینمای ابرقهرمانی است. فیلم با نایت کرالر آغاز می شود که به کاخ سفید نفوذ می کند و با نمایشی خیره کننده از توانایی هایش از کنار نگهبانان تلپورت می کند. برایان سینگر صحنه را مانند یک باله خشونت آمیز به تصویر می کشد، با جلوه های تلپورت که برای سال 2003 خیره کننده بودند.
نایت کرالر با بازی آلن کامینگ هم ترسناک و هم دلسوز است، یک جهش یافته که برخلاف میلش مسلح شده است. صحنه با نزدیک شدن او به ترور رئیس جمهور و سپس ناپدید شدنش در یک دود به پایان می رسد و علائم پنجه را روی میز به عنوان یک یادآوری ترسناک باقی می گذارد. در عرض چند دقیقه، فیلم تم های ترس، تعصب و پارانویای سیاسی خود را کاشته است.
X2 همه اینها را در حالی که یک سکانس اکشن پویا را ارائه می دهد که با هر فیلم پرفروشی رقابت می کند، به دست می آورد. این افتتاحیه نوید فیلمی را می داد که بزرگتر، تاریک تر و پیچیده تر از نسخه قبلی خود خواهد بود.X2 فوراً خود را یک شاهکار ثابت کرد.
The Dark Knight (2008)؛ یک شاهکار از همان ابتدا
فیلم شوالیه تاریکی با یک سرقت بانک هوشمندانه و پر از تنش آغاز می شود که بلافاصله لحن جنایی و واقع گرایانه فیلم را مشخص می کند.
این صحنه نه تنها هوش و بی رحمی جوکر را به نمایش می گذارد، بلکه مقدمه ای استادانه برای یکی از بهترین فیلم های ابرقهرمانی تاریخ است.
فیلم کامل بتمن اثر کریستوفر نولان، The Dark Knight، از همان ابتدا خود را به عنوان یک حماسه جنایی اعلام می کند. فیلم با یک سرقت بانک دقیقاً صحنه پردازی شده آغاز می شود، جایی که جنایتکاران نقاب دار یک سرقت بی نقص را انجام می دهند در حالی که به یکدیگر خیانت می کنند. تنش با هر خیانت افزایش می یابد تا زمانی که تنها یک نفر باقی می ماند: جوکر.
کشف ترسناک هیث لجر – برداشتن نقاب دلقکش برای آشکار کردن صورت نقاشی شده اش – فراموش نشدنی است. در کمتر از 10 دقیقه، تماشاگران هر آنچه را که باید درباره این تجسم جوکر بدانند، متوجه می شوند. او حیله گر، بی رحم و به طرز وحشتناکی غیرقابل پیش بینی است.
این سکانس تنها هیجان انگیز نیست، بلکه لحن فیلمی را تعیین می کند که بر واقع گرایی و پیچیدگی اخلاقی استوار است، در حالی که همچنان اکشن کتاب های کمیک را در بر می گیرد. از سرقت آغازین آن تا کشف فراموش نشدنی شرور، The Dark Knight بلافاصله روشن ساخت که بیش از یک فیلم ابرقهرمانی خواهد بود. این یک نقطه عطف سینمایی خواهد بود.
این سکانس های آغازین نشان می دهند که یک مقدمه قدرتمند چگونه می تواند فوراً تماشاگر را درگیر کرده و لحن، شخصیت ها و خطرات داستان را تثبیت کند. از نبردهای حماسی و معرفی شرورهای به یادماندنی گرفته تا لحظات احساسی و انسانی، این فیلم ها ثابت می کنند که برای ساختن یک اثر ماندگار، گاهی تنها ده دقیقه ابتدایی کافی است تا جایگاه خود را در ذهن مخاطب محکم کنند.
10 Superhero Movies I Knew Would Be Masterpieces After The First 10 Minutes
