The Last of Us Part 2: بهترین تجربه مخفی کاری روی PS5 با داستانی جسورانه و تاریک

بازی The Last of Us Part 2، که در ابتدا به عنوان خداحافظی باشکوه پلی استیشن 4 معرفی شد، اکنون با نسخه ریمستر خود به یکی از عناوین تعیین کننده پلی استیشن 5 تبدیل شده است. این بازی با رویکرد جسورانه خود در داستان سرایی و مکانیک های بی نظیر مخفی کاری، تجربه ای عمیق و خشونت بار را ارائه می دهد که با بهبودهای کنترلر DualSense و محتوای اضافی، آن را به بهترین شکل برای پلی استیشن 5 قابل تجربه می کند.

با در نظر گرفتن اینکه من به مراسم خاکسپاری شادتری هم رفته ام، کمی عجیب است که بازی The Last of Us Part 2 را یک دور افتخار بنامیم. اما برای پلی استیشن 4، دقیقا همین بود. پلی استیشن 4 با بازی های عالی و دائمی انحصاری مثل Spider-Man، Horizon Zero Dawn و Bloodborne، همراه با پشتیبانی فوق العاده از بازی سازان دیگر، غوغا کرده بود. The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 به وضوح قرار بود آخرین خداحافظی باشکوه قبل از رسیدن پلی استیشن 5 در اواخر همان سال باشد.

پس چرا نسخه ریمستر The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 یکی از بازی های تعیین کننده پلی استیشن 5 است؟ خب، آن دور افتخار پلی استیشن 4 هرگز واقعا تمام نشد. ما دنباله های کمی محافظه کارانه ای برای Horizon، Spider-Man، God of War و Ghost of Tsushima داشتیم. بعضی خوب، بعضی عالی، اما هیچ کدام به جسارت The Last of Us 2 نبودند.

یکی از جنبه های کلیدی تجربه The Last of Us Part 2، کاوش و استفاده از محیط برای پیشرفت مخفیانه است.

این صحنه نمونه ای بارز از طراحی سطح بازی است که بازیکن را به تفکر استراتژیک برای عبور از موانع و ورود به مناطق جدید تشویق می کند.

(منبع تصویر: پلی استیشن)

اگر نمی خواهید اسپویل شوید به پاراگراف بعدی بروید – جدی می گویم، همین حالا بروید – اما این بازی، The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5، در ساعات ابتدایی، شخصیت اصلی مشترک خود را می کشد. به راحتی می شود فراموش کرد که این حرکت چقدر به طرز مضحکی جسورانه بود. تصور کنید اگر Donkey Kong Bananza توضیح می داد که باید به عنوان DK بازی کنید، چون Diddy Kong به برونشیت مبتلا شده بود. امیدوارم هر کسی که ایمیل های بازخورد را در ناتی داگ باز می کند، آن ماه حقوقش حسابی بالا رفته باشد.

بعد از آن شروع مفرح، صحنه برای یک ماجراجویی مخفی کاری خشونت آمیز آماده می شود که The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 بازی اول را به اندازه یک قسمت از Bluey ترسناک نشان می دهد. یک محکومیت تاریک و خشن از طبیعت انسان که در آن اسب ها از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار می گیرند، شخصیت های فرعی بی رحمانه تر از فینال Game of Thrones از بین می روند و کسی نمی تواند حتی از یک لحظه Hotline Miami روی PS Vita لذت ببرد بدون اینکه گلویش بریده شود. واقعا زیاد است.

ناتی داگ… حالت خوبه، عزیزم؟ نگاهی به The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5

در ادامه بررسی عمق شخصیت پردازی و جهان سازی ناتی داگ، این استودیو با طراحی محیط های پرجزئیات، لایه های جدیدی به تجربه بازیکن اضافه می کند.

تصویر بالا نشان دهنده ورود الی به یک منطقه خطرناک است که با دشمنان مسلح پر شده، لحظه ای کلیدی برای شروع یک مواجهه مخفی کارانه یا اکشن.

(منبع تصویر: پلی استیشن)

پنج سالگی پلی استیشن 5

در کنار شاهکار ناتی داگ، پلی استیشن 5 میزبان عناوین برجسته دیگری نیز بوده است.

این تصویر یادآور قدرت و تنوع بازی های انحصاری پلی استیشن در پنج سالگی عرضه کنسول است.

(منبع تصویر: پلی استیشن)

Spider-Man 2 فقط بهترین فانتزی ابرقهرمانی بازی ها نیست – بلکه ثابت می کند پلی استیشن 5 خانه طرفداران مارول مثل من است. ما پنج سالگی پلی استیشن 5 را با نگاهی به بهترین لحظات این کنسول و همچنین آنچه در آینده در انتظارش است، جشن می گیریم.

حداقل The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 از وحشت کارهایی که انجام می دهید دوری نمی کند. من در صدها بازی، تعداد کشتارهای دیوانه واری را به ثبت رسانده ام، اما این یکی از معدود بازی هایی است که در آن هر شخصیت نامی دارد. بسیاری ویژگی ای را مسخره کردند که در آن NPC های زنده مانده گاهی اوقات نام یکی از قربانیان شما را هنگام کشتنشان فریاد می زنند. من فکر می کنم این فوق العاده است. راهی ناراحت کننده و در عین حال موثر برای یادآوری اینکه، اوه بله، آن هم یک انسان بود که همین الان سلاخی کردی. ناتی داگ هنوز یکی از معدود استودیوهای AAA است که علاقه مند به انسانی کردن «دشمن» است.

اما این بازی فقط برای اینکه دلایل بیشتری برای متنفر بودن از خودتان به خاطر تداوم چرخه های خشونت به شما بدهد، خوب نیست. این ماموریت انتقام جویانه صرفا به عنوان یک بازی، حس عالی ای برای تجربه دارد. این بهترین ماجراجویی مخفی کاری از زمان Metal Gear Solid 5 است.

با این تفاوت که تمام اسباب بازی های دوست داشتنی شما از Metal Gear زحمت ظاهر شدن به خود نداده اند و The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 شما را مجبور می کند در بازی ای که صرفا تلاش برای صبر کردن تا زمانی که دشمن از پا درآید، خودکشی است، سریع تصمیم بگیرید. آنها برای چنین ترفندهای خسته کننده مخفی کاری بیش از حد باهوش اند. به جای چسبیدن به مسیرهای گشت زنی سفت و سخت مانند ربات های کوکی، افرادی که با آنها روبرو می شوید واقعا با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند، تصمیمات هوشمندانه می گیرند، شما را محاصره می کنند و – اوه خدای من – گاهی اوقات زانو می زنند و التماس بخشش می کنند. متاسفم، رفیق. نه در این بازی.

با وجود تمام تاریکی و خشونت، لحظاتی از انسانیت و نور نیز در میان ماجراهای الی یافت می شود.

این لبخند، نادر اما باارزش، شاید نشانه ای از آرامش گذرا یا یادآور لحظات شادتری باشد که در این دنیای بی رحم کمتر دیده می شوند.

(منبع تصویر: ناتی داگ)

آرام آرام به کسی نزدیک شدن که ممکن است هر لحظه برگردد، هرگز باعث نمی شود ضربان قلبتان آرام بگیرد، به خصوص با حضور چند نفر از دوستانشان که آماده اند فریاد بزنند “کوین!” اگر ببینند شما کوین بیچاره را می کشید. The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 هرگز اجازه نمی دهد راحت باشید، دائما اوضاع را تشدید می کند و پیچیدگی های جدید و ناخوشایند اضافه می کند، یا یک دسته کلیکر فقط برای هیجان بیشتر.

هرگز لحظه ای را فراموش نمی کنم که دشمنانم در The Last of Us Part 2 مخفی کاری PS5 از بلند فریاد زدن برنامه هایشان دست کشیدند و با سوت زدن شروع به برقراری ارتباط کردند. یک کد مخفی شوم که نمی توانید آن را رمزگشایی کنید، بنابراین نمی دانید آیا آن سوت به معنای «هیچ اثری از او نیست، بیایید همه به خانه برویم و به جای آن Uncharted بازی کنیم» است یا «او اینجاست – بکشید، بکشید، بکشید!»

تاکتیک های مخفی کاری و استفاده از محیط برای برتری، هسته اصلی گیم پلی The Last of Us Part 2 را تشکیل می دهد.

این صحنه مهارت الی در ناپدید شدن در محیط و حمله غافلگیرکننده به دشمنان را به نمایش می گذارد.

(منبع تصویر: سونی)

The Last of Us Part 2 بی وقفه صحنه های بزرگ و حماسی را به سمت شما پرتاب می کند، لحظاتی که می توانست اوج دیگر بازی ها باشد. یک تعقیب و گریز با اسب در آنچه اساسا یک منطقه جنگی است، ممکن است بزرگترین صحنه حماسی ناتی داگ تا حالا باشد. اما چیز مورد علاقه من در مورد بازی در واقع چیزی است که وجود ندارد.

هیچ اثری از رنگ زرد خسته کننده که همه جا را پوشانده باشد تا دست شما را بگیرد و دقیقا بگوید کجا بروید، وجود ندارد. در عوض، هنرمندان به طرز زیرکانه ای شما را هدایت می کنند، کاوش و توجه را تشویق می کنند و به این ترتیب، حرکت در محیط حسی بسیار طبیعی تر پیدا می کند. و چون باید دائما به درستی با آن درگیر شوید تا پیشرفت کنید، به طرز درخشانی شما را جذب می کند. آنها به نوعی بازی ای ساخته اند که غم انگیزتر از سردخانه بچه گربه هاست و تقریبا غیرممکن است که آن را رها کنید.

خونین، زیبا

جزئیات محیطی و داستان سرایی بصری در بازی به غنای جهان کمک شایانی می کند، از جمله نمادها و گرافیتی های گروه های مختلف.

این گرافیتی، نمایانگر ایدئولوژی و باورهای گروه سرافایت ها است که نقش مهمی در دنیای پرتنش بازی ایفا می کنند.

(منبع تصویر: پلی استیشن)

سه «سطح گمشده» که از بخش کمپین حذف شده بودند، نگاهی جذاب به دنیای همچنان مبهم توسعه بازی ها ارائه می دهند.

بدون شک این نسخه ریمستر بهترین راه برای تجربه The Last of Us Part 2 است. صرفا یک ارتقاء کیفیت پلی استیشن 4؟ لطفا، بیشتر بازی های پلی استیشن 5 آرزو می کنند که نصف این هم خوب به نظر می رسیدند. اما این بازخورد لمسی است که در آن این به روزرسانی واقعا می درخشد. هیچ کس به اندازه ناتی داگ، که با خوشحالی از توسعه دهندگان Astro Bot می خواهد که بگذارند آنها نهایت استفاده را از DualSense ببرند، از دستگاه های سونی استفاده نمی کند.

مقاومت در ماشه چپ هنگام نشانه گرفتن اسلحه، حس کاملا درستی دارد. همین طور نحوه تنظیم لرزش چه در حال سوارکاری باشید، چه در حال فرار پیاده یا وارد شدن به یکی دیگر از آن تله های انفجاری خونین. و آن قسمتی که باید کنترلر را تکان دهید تا چراغ قوه تان دوباره کار کند… خب، آن قسمت هنوز هم احمقانه است. اما غیر از این، این به راحتی یکی از بهترین بازی ها برای نمایش آنچه کنترلر همیشه برنده پلی استیشن 5 واقعا می تواند انجام دهد، است.

ویژگی های اضافی زیادی هم وجود دارد. سه «سطح گمشده» که از بخش کمپین حذف شده بودند، نگاهی جذاب به دنیای همچنان مبهم توسعه بازی ها ارائه می دهند. صبر کنید، آنها یک صحنه مهمانی را که الی می توانست صورتش را نقاشی کند، حذف کردند؟ خدایا، ناتی داگ، نمی توانید حتی کوچکترین فرصتی به او بدهید؟

علاوه بر دشمنان انسانی، تهدید موجودات آلوده نیز همواره بازیکن را درگیر نگه می دارد.

این تصویر نشان می دهد که چگونه مبارزات نزدیک و بقا در برابر انواع مختلف دشمنان، چالش های دائمی در این جهان پساآخرالزمانی هستند.

(منبع تصویر: سونی)

یک حالت جدید هم وجود دارد، No Return، که این سوال را مطرح می کند: «اگر بررسی بسیار جدی ما از بیهودگی خشونت… یک روگ لایک سرگرم کننده بود، چه می شد؟» خوب است اگر فقط می خواهید از سیستم های مخفی کاری عالی لذت ببرید، حتی اگر با موفقیت تمام ظرافت های داستان اصلی را از بین ببرد. بله، بله، خشونت وحشتناک است، اما اگر در این مرحله از یک کوکتل مولوتف برای کشتن کسی استفاده کنید، به شما جایزه اضافی می دهیم! شک دارم این ایده را در سریال تلویزیونی ببینیم، اما اگر این را می خوانی، کریگ مازین، دوست دارم ثابت کنی که اشتباه می کنم.

The Last of Us Part 2 از کمال فاصله زیادی دارد. در حالی که دیدن یک رابطه کوئیر در چنین بازی پرهزینه و پرطرفداری عالی است، من همچنان فکر می کنم رابطه دینا و الی هیچ جرقه ای ندارد. آنها تقریبا به همان اندازه جوئل با یک چوب گلف خاص، شیمی عاشقانه دارند. این بازی در جاهایی بیش از حد طولانی و افراطی است، و لحن فوق العاده تاریک آن گاهی اوقات باعث می شد که برای بازی کردن چیزی شادتر، مثل Spec Ops: The Line، استراحت کنم.

اما این همچنان بهترین بازی مخفی کاری روی پلی استیشن 5 است و تقریبا هیچ کس در فضای AAA حرکاتی به جسارت آنچه در اینجا خواهید یافت، انجام نمی دهد. اگر ناتی داگ می تواند با یک ریمستر ساده به این دستاورد برسد، پس اولین بازی اختصاصی پلی استیشن 5 آنها، Intergalactic: The Heretic Prophet، ممکن است ما را به فضا بفرستد.

در نهایت، The Last of Us Part 2 با نسخه ریمستر خود نه تنها یک بازگشت قدرتمند به کنسول پلی استیشن 5 داشته، بلکه با داستان سرایی جسورانه، گیم پلی مخفی کاری بی نظیر و استفاده نوآورانه از قابلیت های کنترلر DualSense، معیاری جدید برای بازی های AAA تعیین کرده است. این تجربه عمیق و چالش برانگیز، حتی با وجود لحظات تاریک و دلخراش، از هر نظر یک دستاورد هنری و فنی به شمار می رود که ارزش تجربه کردن را دارد و نشان می دهد که ناتی داگ همچنان در اوج خلاقیت خود قرار دارد.

The Last of Us Part 2 is still bold, bleak, and the best stealth game on PS5