اصطلاحات ژانری مانند “Soulslike” (شبیه سولز)، “Roguelite” (روگ لایت) و “Metroidvania” (مترویدوانیا) به ما اجازه می دهند در صورت لزوم، ردپای بیشتر بازی های ویدیویی جدید را به چند دهه قبل دنبال کنیم، بنابراین احساس می کنم باید فیلم علمی تخیلی The Thing به کارگردانی جان کارپنتر محصول سال 1361 (1982) را به لیست نام های خانوادگی اضافه کنم. این فیلم منبعی غنی برای الهام بازی ها از فیلم شیء است. در غیر این صورت چگونه می توانستم انتشار بازی های اخیر و آتی مانند Cronos: The New Dawn از Bloober و Directive 8020 از Supermassive را توضیح دهم؟
هر دوی این بازی های ویدیویی “Thinglike/Thingish/Thingian” – به همراه بسیاری از عناوین دیگر در چند سال گذشته، از جمله Among Us، Still Wakes the Deep، و نسخه بازسازی شده سال 1402 (2024) بازی The Thing برای PS2، واضح است – بی شرمانه فیلم کارپنتر را ستایش می کنند، فیلمی که در زمان اکرانش محبوب نبود اما اکنون به عنوان یکی از بهترین فیلم های ترسناک شهرت دارد. ممکن است کمتر رایج باشد که مجموعه ای از بازی های ویدیویی از یک فیلم الهام بگیرند تا از یک بازی دیگر، اما در مورد The Thing منطقی است، زیرا هیولای آن کشسانی شبیه به خمیر را که برای یک تجربه بازی پویا لازم است، ارائه می دهد و همین به الهام بازی ها از فیلم شیء کمک می کند.
جشن هیولاها و الهام بازی ها از فیلم شیء
فضای سرد و منزوی قطب جنوب در فیلم «شیء» بستری عالی برای خلق وحشت است. این انزوا و تهدید ناشناخته، الهام بخش بسیاری از بازی ها بوده است.
در این تصویر نمادین از فیلم، می توان تنش و بی اعتمادی حاکم بر شخصیت ها را به وضوح حس کرد. (اعتبار تصویر: Universal Pictures)
این الهام به شکل های مختلفی در بازی های ترسناک مدرن نیز دیده می شود، جایی که بازیکنان در محیط های بسته و پر از اضطراب قرار می گیرند.
نمونه ای از یک بازی الهام گرفته که در آن شخصیت ها با عواقب وحشتناکی روبرو شده اند. (اعتبار تصویر: CRITICAL REFLEX)
ما میان بهترین بازی های ترسناک، خصوصاً آنهایی که از الهام بازی ها از فیلم شیء بهره برده اند، قدم زده ایم و موارد دلخواه خود را برای شما انتخاب کرده ایم.
این کمک می کند که “هیولای” The Thing یک وضعیت دوگانه است – ابتدا موجود بیگانه که در رمان کوتاه علمی تخیلی Who Goes There? در سال 1317 (1938) توصیف شده و در اصل در فیلم The Thing from Another World محصول سال 1329 (1951) به تصویر کشیده شده است، و سپس پارانویا وجود دارد.
مورد دوم چیزی است که The Thing را زمستان پس از زمستان، طوفان پس از طوفان، مرتبط نگه می دارد. خود کارپنتر این را زمانی که به The Guardian گفت اذعان کرد: “فیلم درباره پایان دنیا بود. تیرگی آن دلیلی بود که در آن زمان موفق نبود، اما فکر می کنم به همین دلیل نیز پایدار مانده است.”
این یک فیلم به خصوص خاکستری است که در یک پایگاه تحقیقاتی قطب جنوب با دیوارهایی که با کف ها همخوانی دارند و توسط برفی احاطه شده است که با چشمان ساکنانش مطابقت دارد. این تا زمانی است که رنگ قرمز وارد می شود، قطره قطره. بدون اطلاع، محققان به یک موجود بیگانه تغییرشکل دهنده که قادر به تقلید بی عیب و نقص از سایر موجودات زنده است، اجازه نفوذ به پایگاهشان را داده اند.
پس محققان کنترل خود را از دست می دهند و به سرعت یکدیگر را به ساختگی بودن متهم می کنند در حالی که ریش هایشان در سرما شروع به یخ زدن می کند. اما مهم نیست چه کسی را می بندند یا تهدید می کنند، Thing به راه خود ادامه می دهد، از سینه آن ها بیرون می زند، روی سقف می رقصد و لجن پلیمری Carbopol ترشح می کند، که وجود آن احتمالاً به این واقعیت کمک کرده است که هنرمند جلوه های ویژه Rob Bottin به دلیل خستگی بستری شد. این عناصر بصری و روانی، از جمله تأثیرات ویژه، بخش مهمی از الهام بازی ها از فیلم شیء هستند.
کارخانه ترس
یکی از به یادماندنی ترین و تکان دهنده ترین صحنه های فیلم، لحظه استفاده از دفیبریلاتور است که ماهیت واقعی هیولا را به شکلی وحشتناک آشکار می کند.
این جلوه های ویژه عملی و خلاقانه، حتی پس از دهه ها، همچنان تاثیرگذار هستند و استانداردی برای وحشت جسمی (body horror) تعیین کرده اند. (اعتبار تصویر: Universal Pictures)
“آیا فیلم های ترسناک از حد فراتر رفته اند؟” The New York Times در مقاله ای چند روز قبل از اکران The Thing در سینماها پرسید، سوالی که شاید پس از موفقیت عظیم فیلم آرواره ها چند سال قبل تر، در ذهن بسیاری شکل گرفته بود.
الیوت استاین، منتقد فیلم، درباره دوران قدیم وحشت سیاه و سفید در سایه ها نوشت: “همانطور که آستانه تحمل مخاطبان برای هیجان و ترس بالا رفت، فیلم های ترسناک بیشتر و بیشتر به نمایش های محض و صریح از زشت و وحشتناک تکیه کردند – و کمتر به افسانه های روان شناختی، پیشنهاد هنرمندانه و تخیل تماشاگر فیلم.”
در حالی که سال های بعدی torture porn، grindhouse و body horror این جمله را در فیلم به سختی قابل رد می کند، بازی ها همیشه در موقعیت منحصر به فردی برای ترساندن شما به صورت روان شناختی و فیزیکی بوده اند – زیرا هم به شما نشان می دهند که درباره چه چیزی هستند و هم باعث می شوند داستان هایشان را با دستان خود اجرا کنید.
حتی بازی Atari Haunted House، که در همان سال The Thing منتشر شد، این را به نحوی نشان می دهد که بیشتر فیلم ها نمی توانند. ارواح آن تنها شامل چند مربع پیکسلی رنگ پریده هستند، اما می توانند به شخصیت بازیکن شما آسیب برسانند، و این آن ها را بی نهایت واقعی تر از Freddy Krueger معمولی شما می کند.
اما، در حالی که The Thing یک فیلم است، همچنین وحشت دو بعدی موجود در بازی هایی مانند Haunted House را نشان می دهد. هیولای آن هم فیزیکی و هم روان شناختی است – توده ای از Carbopol تغییرشکل دهنده، و اضطرابی که ایجاد می کند. این همان چیزی است که آن را، بیش از هر فیلم دیگری، به یک منبع ارزشمند برای الهام بازی ها از فیلم شیء تبدیل می کند.
نوع جدیدی از الهام بازی ها از فیلم شیء
تأثیر فیلم «شیء» به بازی های آینده نیز کشیده شده است و این روند الهام گیری همچنان ادامه دارد.
بازی Directive 8020 وحشت پارانویا و تغییر شکل را به فضا می برد و نشان دهنده ادامه روند الهام بازی ها از فیلم شیء است. (اعتبار تصویر: Supermassive Games)
در چند سال گذشته، که در آن چیزهایی مانند سیاست های جهانی، تورم و یک نگرش واکنشی بی تفاوتی، زندگی روزمره را به اندازه سرمای قطب جنوب The Thing ناخوشایند کرده اند، به نظر می رسد برخی از توسعه دهندگان بازی با تکمیل فرمول Thingian خود، به شدت به الهام بازی ها از فیلم شیء روی آورده اند.
این در بازی از نظر بصری چشمگیر و از نظر روانی مخرب Cronos: The New Dawn آشکار است، که – همانطور که کارگردان مشترک Jacek Zięba در ماه ژوئیه به من اشاره کرد – تنها زامبی هایی دارد که به دلیل The Thing به موجودات فوق العاده وحشتناک تبدیل می شوند؛ هیولاهایی که از نظر وحشت آفرینی با موجودات آلوده در سه گانه 28 روز بعد رقابت می کنند. من که مانند یکی از محققان فیلم با این هیولاهای بسیار مشکوک گرفتار شده بودم، به سرعت عصبی شدم زمانی که بازی ترسناک بقا را پیش از بررسی Cronos: The New Dawn بازی کردم.
بازی Cronos: The New Dawn پر از دشمنان جیغ زن با اندام ها و چهره های Thing-ی است. (اعتبار تصویر: Bloober Team)
دشمنان بازی در حالی که خواب بودند یا مرده بودند، یکدیگر را می بلعیدند، تا اینکه شبیه نسخه لهستانی Palmer-Thing (بازوهایش طناب و گوشتش ژله تمشک است) شدند. پس از وقوع این تکامل، آن ها با اشتیاق بیشتری سعی در کشتن من داشتند، بنابراین من چشمانم را آموزش دادم تا مانند Kurt Russell تحریک پذیر و متحرک باشند. حتی وقتی هیچ نشانه ای از حمله نداده بودند، شروع به سوزاندن بدن زامبی ها با سوخت مشعل خود کردم. از این جهات، Cronos یک تکرار ارزشمند و متمایز از The Thing است.
در ادامه، در زمانی در سال 1404 (2026) پس از به تعویق انداختن تاریخ انتشار اکتبر خود، Supermassive Games تفسیر غیررسمی خود از The Thing را در یکی دیگر از بازی های درام تعاملی ترسناک بقا و امضایی خود – Directive 8020 – منتشر خواهد کرد.
ویل دویل، کارگردان خلاق، در Gamescom 1402 (2024) به GamesRadar+ گفت: “ما در ابتدا بسیار از فیلم The Thing الهام گرفته بودیم، از نظر موجودی که می تواند بدن خود را تغییر شکل دهد و خودش را به شکل هر کسی از خدمه شما درآورد،” اما، “ما آن را فراتر برده ایم.” عالی نیست؟ فرصت های زیادی وجود دارد تا اجازه دهید The Thing شما را مصرف کند.
اولین بازی علمی تخیلی استودیوی Until Dawn یک جشنواره body horror الهام گرفته از جان کارپنتر با تنش فراوان Lethal Company است، و من هرگز اینقدر برای تبدیل شدن به یک توده لجن هیجان زده نبوده ام.
میراث فیلم «شیء» نه تنها در سینما، بلکه در دنیای بازی های ویدیویی نیز عمیقاً ریشه دوانده است. از پارانویای اجتماعی و بی اعتمادی گرفته تا وحشت جسمی ناشی از هیولایی بی شکل، این عناصر همچنان به بازیسازان ابزارهای قدرتمندی برای خلق تجربیات ترسناک و درگیرکننده می دهند و تضمین می کنند که تأثیر این فیلم کلاسیک برای سال های آینده نیز ادامه خواهد داشت.
