بازی Dying Light: The Beast مملو از ایستر اگ های Dying Light: The Beast است که تک لند با ابتکار توسعه دهندگان در آن مخفی کرده و حتی کارگردان بازی هم از تعداد دقیق آن ها بی خبر است. این ایستر اگ ها، از ارجاعات به بازی های دیگر گرفته تا اشیای پنهان، شور و اشتیاق تیم را نشان داده و جامعه بازیکنان را برای کشف و بحث در مورد آن ها گرد هم می آورد.
تک لند همیشه از مخفی کردن ایستر اِگ ها توی گوشه و کنار دنیاهای آخرالزمانی شون لذت برده، اما بازی Dying Light: The Beast اینقدر ایستر اگ های Dying Light: The Beast جذاب و متنوعی داره که حتی کارگردان بازی هم نمی دونه چند تا ارجاع مخفی توش هست.
در مصاحبه با GamesRadar+، ناتان لمیر، کارگردان Dying Light: The Beast فاش کرد که “نمی دونه چند تا گذاشتیم” چون استودیو کلا توسعه دهنده ها رو به این سمت تشویق می کنه. پس، طبیعتاً، تعداد ایستر اگ های Dying Light: The Beast زیاده.
لمیر گفت: “من دو ساله که تو تک لند هستم. خب، من با این سنت قرار دادن ایستر اِگ های زیاد تو بازی آشنا شدم. […] اونا چند تا آخر هفته رو بر اساس ابتکار عمل برگزار کردن، مثلاً می گفتن: ‘اگر دوست دارید این آخر هفته بیاید سر کار، می خوایم روی ایستر اِگ ها تمرکز کنیم.’ این یه ابتکار عمل خیلی باحال از طرف تیم برای خلق ایستر اگ های Dying Light: The Beast بود.”
کشف ایستر اگ های Dying Light؛ The Beast
چند تا از این ایستر اگ های Dying Light: The Beast از زمان انتشار بازی در اوایل همین ماه پیدا شدن، از جمله ترفندهایی مثل یه تونل مکعبی شبیه Minecraft که زیر زمین مخفی شده و یه تبر که می تونید پرتابش کنید و بعد برگردونیدش، مثل سلاح قابل اعتماد کریتوس تو بازی های جدید God of War.
لمیر اضافه کرد: “نمی دونم همه شون پیدا شدن یا نه، چون یه مورد خاص هست که من بهش فکر می کنم و هنوز پیدا نشده یا من ندیدمش.” نیازی به گفتن نیست که شکار ایستر اگ های Dying Light: The Beast هنوز تموم نشده.
اما چرا باید این همه تلاش کرد تا به رقابت Sonic Racing: CrossWorlds، سریال ها و لحظات فرهنگ عامه اشاره و چشمک زد؟ لمیر فکر می کنه همه این ارجاعات برای ایستر اگ های Dying Light: The Beast، “تعهد به پروژه” از طرف تیم و “علاقه به پروژه” رو نشون می ده. به علاوه، این کار باعث می شه جامعه بازیکن ها دور هم جمع بشن تا “درباره شون صحبت کنن” و دیدگاه های جالب گِیب نیوول درباره توهین گیمرها و مراحل پیدا کردن همه شون رو به اشتراک بذارن.
او ادامه داد: “من حس می کنم این کار یه پیچ و تاب اضافه، یه چاشنی، چیزی که می تونید بهش بگید روح، به بازی می ده. این یه چیزیه که نمی تونید توصیفش کنید. اما رنج، اشتیاقی که افراد یک تیم برای خلق ایستر اگ های Dying Light: The Beast در یه بازی می ذارن، به نوعی یه روح خلق می کنه، مثلاً، این خیلی استعاریه و اصلا علمی نیست.”
در نهایت، آنچه در این مطلب بررسی شد، علاقه بی حد و حصر استودیو تک لند به گنجاندن رازهای پنهان در بازی هایشان، به ویژه در Dying Light: The Beast، را به تصویر کشید. این رویکرد نه تنها نشان دهنده اشتیاق تیم توسعه دهنده به پروژه است، بلکه به ایجاد یک جامعه فعال از بازیکنان کمک می کند که در کنار هم به کاوش و کشف این لحظات ویژه می پردازند و تجربه ای عمیق تر و پرشورتر از بازی را رقم می زنند.
