بازی Taylor Kitsch در True Detective فصل دوم، که اغلب نادیده گرفته شده، شایسته بازنگری است. این مقاله به بررسی نقش پل وودراف، شخصیت پیچیده کیچ، و برجستگی بازی او می پردازد و استدلال می کند که فصل دوم به اشتباه مورد انتقاد قرار گرفته، هرچند دارای نقاط ضعفی نیز هست.
نقش اصلی تیلور کیچ در The Terminal List: Dark Wolf داره سر و صدا می کنه، و این باعث شده که من دوباره به فصلِ اغلب مورد انتقاد قرار گرفته اش از بازی Taylor Kitsch در True Detective فکر کنم، که به نظرم همه مون کمی بیش از حد بهش ایراد گرفتیم. تیلور کیچ در سال 2025 میلادی (1403/1404 خورشیدی) روزهای خاصی رو تجربه می کنه، و من قبلاً هم گفتم که اینها مراحل اولیه بازگشت او به اوج هستند.
اگه بخوایم اسمشو بذاریم “کیتش رنسانس”، اما من “باز-کیتش سازی” رو بیشتر دوست دارم. اگه اینو جایی شنیدید، لطفاً به من اعتبار بدید. اگه نه تو بخش نظرات، حداقل تو ذهنتون. در سال 2025 میلادی (1403/1404 خورشیدی)، او هم در American Primeval و Dark Wolf نقش آفرینی کرد و نقش اصلی رو از کریس پرت گرفت، کسی که بین دنباله و پیش درآمد، از نقش اول به نقش دوم تغییر کرد.
نمی شه انکار کرد که کیچ از زمان Friday Night Lights دوران سختی رو داشته، هرچند مشکلاتش ساخته ی خودش نبوده. اگه حرفه اش رو با دقت دنبال کرده باشید، بازیگری رو می دیدید که هر سال بهتر می شد. نقش اون در True Detective واقعاً برجسته است، و فصل 2 احتمالاً شایسته ی محبت بیشتری از اون چیزی بود که به دست آورد. بازی Taylor Kitsch در True Detective یکی از نکات برجسته آن بود.
بازی Taylor Kitsch در True Detective در نقش افسر پل وودراف
تصویری از تیلور کیچ در نقش پل وودراف که در این فصل بسیار درخشید.
چهره جدی او زیر نور نئون سبز، عمق شخصیت وودراف را به خوبی منعکس می کند.
تیلور کیچ یکی از سه بازیگر اصلی است، چهار تا اگه فرانک سمیون (وینس وان) رو هم حساب کنید، در فصل 2 True Detective. این فصل با بازی Taylor Kitsch در True Detective، که برای این مجموعه کمی منحصر به فرده، سه کارآگاه رو در پرونده داره: کارآگاه ری ولکورو (کالین فارل) از پلیس وینچی، گروهبان کارآگاه انی بزیریدس (ریچل مک آدامز) از واحد تحقیقات جنایی ونتورا، و وودراف، یک گشت بزرگراه کالیفرنیا.
هر سه افسر قانون زمانی گرد هم میان که وودراف یک شب در حالی که سوار موتورسیکلتش بود، به طور اتفاقی با جسد مثله شده بن کاسپر، مدیر شهر، در کنار بزرگراه مواجه می شه. وودراف ممکنه در بین سه کارآگاه بااخلاق ترین به نظر برسه، اما او مرموزترین گذشته رو داره.
در بین مشاغل متعددش، وودراف یک کهنه سرباز ارتشه که در افغانستان و عراق خدمت کرده. در طول خدمتش در ارتش بود که با “Black Mountain” تماس گرفت، یک گروه نظامی خصوصی که در نهایت به اون پیوست. ظاهراً، دوران حضور او با “Black Mountain” منجر به چندین جنایت جنگی ثبت نشده شد.
وودراف و بازی Taylor Kitsch در True Detective؛ یکی از بهترین خطوط داستانی
در اینجا، پل وودراف (تیلور کیچ) را در حال بررسی مدارک و تماس تلفنی می بینید.
نگرانی در چهره او در طول فصل دوم True Detective به خوبی به نمایش گذاشته شده است.
پل وودراف مردی با شخصیت پیچیده ایه. در حالی که ری و انی خشم و آسیب های درونی شون رو آشکارا نشون می دن و اجازه می دن ظاهرشون آشفتگی درونی شون رو منعکس کنه، وودراف ناامیدانه سعی می کنه تمام تجربیات و انگیزه های خودش رو کنترل کنه. نحوه ی سفت کردن فک کیچ به شما نشون میده که چقدر تحت فشاره، که بخش مهمی از بازی Taylor Kitsch در True Detective بود.
در واقع، شبی که کاسپر رو پیدا کرد، وودراف در حالی که سوار موتورسیکلتش بود، با چشمان بسته با سرعت رانندگی می کرد و سعی داشت چیزی رو حس کنه. مادر وودراف یک کارگر جنسیه، و تلویحاً گفته می شه که پدرش یکی از مشتریان ناشناس اونه. رابطه اش با پل ترکیبی از تلخی، حمایت بیش از حد، و چیزی ادیپی هم هست.
علاوه بر این، مشارکت احتمالی پل در فجایع خاورمیانه با رابطه ی جنسی که با هم خدمتی اش، میگل گیلب (گابریل لونا)، در آنجا داشت، در هم آمیخته است. پیشرفت اکراهی او در رده های نظامی به طور انفجاری با کنار آمدن او با هویتش ترکیب می شه.
این یک بازی قدرتمند از تیلور کیچ است، و بازی Taylor Kitsch در True Detective درد، شدت و سکوت کسی رو که ناامیدانه سعی می کنه چیزی خالص در زندگی اش پیدا کنه تا به اون چنگ بزنه، به خوبی به تصویر می کشه. اگه به وودراف بود، به نظر می رسه، دوست داشت ناپدید بشه، اما یک هسته ی اصلی از شرافت و عدالت وجود داره که او رو در مسیر وظیفه نگه می داره.
فصل 2 True Detective بیش از حد مورد انتقاد قرار گرفته است
یکی از شخصیت های مهم دیگر فصل دوم، فرانک با بازی وینس وان بود.
فرانک سمیون، با نگاه نافذ خود، نقش مهمی در پیشبرد داستان داشت، هرچند این نقش با چالش هایی روبرو بود.
فصل 2 True Detective شاید یکی از مورد انتظارترین فصل های تلویزیون در تمام دوران بود. دنباله ای بر اثری که هنوز هم یکی از 10 بهترین سریال هیجان انگیز پایان یافته که هر فردی باید حداقل یک بار ببیند محسوب می شه، فشار زیادی رو متحمل بود، و وقتی اعلام شد که تیلور کیچ، فارل، مک آدامز و وان در اون بازی خواهند کرد، انتظارات حتی بیشتر هم شد. کیفیت بازی Taylor Kitsch در True Detective نیز یکی از دلایل این انتظارات بود.
طرفداران True Detective می دونن بعدش چی شد، و این فصل اغلب در رتبه ی آخر بین تمام فصل های True Detective قرار می گیره. با این حال، اگه اون رو با فصل 1 مقایسه نکنید، چیزهای زیادی برای دوست داشتن در اون وجود داره. تغییر از لوئیزیانا به یک جایگزین لس آنجلسی یک تصمیم جسورانه بود و باعث می شه احساس تمایز داشته باشه.
فارل، مک آدامز و کیچ همگی فوق العاده هستند و شیمی بینشون واقعی به نظر می رسه. نحوه ی پیوند خوردن داستان هاشون به یکدیگر طبیعی به نظر می رسه و وقتی یکی رو از دست می دیم و دو نفر دیگه به احساسات عاشقانه شون عمل می کنند، اون لحظات قدرتمند و به حق به دست اومده هستند. گذشته ی هر پلیس به طور مناسبی غم انگیز به نظر می رسه. ما این شخصیت ها رو می شناسیم.
این یک فصل با فیلمبرداری فوق العاده هم هست، پر از رنگ های نئونی خیره کننده، با وجود اینکه اغلب در طول شب اتفاق می افته. بلوک های شهری بی روح وینچی در آفتاب شدید کالیفرنیا روشن و شوم به نظر می رسن، و حس واقعی مکان در سریال وجود داره. شما وینچی رو به خوبی می فهمید، درست مثل باتلاق های لوئیزیانا.
فصل 2 True Detective هنوز هم مشکلات بارزی دارد
این تصویر لحظه ای از همکاری یا تقابل میان انی (ریچل مک آدامز) و ری (کالین فارل) را در یک صحنه بار نشان می دهد.
شیمی بین این دو کارآگاه، یکی از نقاط قوت فصل دوم به شمار می رود.
این به این معنی نیست که فصل 2 True Detective بدون مشکل نیست. حتی با وجود همه ی این چیزهایی که نوشتم، هنوز هم اون رو در بین فصل های این سریال در رتبه ی آخر قرار می دم. یکی از مشکلات اصلی مربوط به وینس وان هست. قابل تحسینه که اون می خواست نقش یک رئیس مافیای بی رحم رو بازی کنه، اما این نقش برای او اشتباهه.
هیکلش برای فرانک مناسبه، اما در غیر این صورت، اون نمی تونه تهدیدآمیز بودن مورد نیاز شخصیتی مثل فرانک رو ارائه بده. قطعاً یک شخصیت شرور جایی در کارنامه ی وان وجود داره، اما از اون نوعی نیست که نیک پیزولاتو خلق کرده، کسی که تقریباً شبیه شکسپیر، ایده های فلسفی نیمه کاره ای رو مثل این جمله بیان می کنه: “هرگز کاری رو از سر گرسنگی انجام نده، حتی غذا خوردن رو.”
داستان در فصل 2 True Detective هم به طور غیرضروری پیچیده است. با این همه شخصیت اصلی، خطوط داستانی زیادی برای مدیریت وجود داره، و True Detective اصرار داره که مطمئن بشه هر کدوم به طور مساوی به طرح اصلی داستان گره می خورند. با وجود نقص هایش، فصل 2 True Detective ارزش بازگشت رو داره، به خاطر بازی Taylor Kitsch در True Detective یا به هر دلیل دیگه ای.
در نهایت، این مقاله به بررسی عمیق نقش تیلور کیچ در فصل دوم True Detective پرداخت و نشان داد که چگونه بازی او و پیچیدگی شخصیت پل وودراف، یکی از نقاط قوت این فصل بوده اند. با وجود انتقاداتی که به داستان و برخی بازیگران وارد است، این فصل دارای عناصر هنری و داستانی قابل توجهی است که ارزش تماشا و تجدید نظر را دارد.
