چه چیزی باعث میشه شهرهای کوچیک آمریکایی اینقدر ترسناک باشن؟ شاید ترس از دردسر توی بهشت باشه – مثل قتل لورا پالمر (Laura Palmer) توی Twin Peaks، یا اون شرارت عمیقی که زیر Bright Falls در Alan Wake پنهان شده. اما هر دو این مثال ها توی پس زمینه های طبیعی و وسیع رخ میدن، جایی که جای پای تمدن در بهترین حالت ناپایدار به نظر میرسه. جایی که مادر طبیعت سایه ای بلند میندازه، درخت ها نور چراغ های خیابون رو میپوشونن تا اینکه شما توی تاریکی تنها میمونید – و این سنگینی خودش یه جور ترس غریزی رو به همراه داره، حسی که بازی Radiolight معمای جنگل به خوبی آن را درک می کند.
بازی Radiolight معمای جنگل، یه تریلر از توسعه دهنده Krystof Knesl، این حس رو خیلی خوب درک میکنه. داستان بازی که در سال 1364 شمسی (1985 میلادی) اتفاق میفته، شما رو در نقش ایتن (Ethan) قرار میده – یه افسر پلیس برای شهر Ashwood Creek، جایی که یه پسر نوجوان توی پارک ملیش گم شده. وقتی یه نفر دیگه هم گم میشه، ایتن در دل شب به پارک ملی Ashwood Creek فرستاده میشه تا دنبالشون بگرده – و به عنوان کسی که عاشق طبیعته ولی با ژانر وحشت مشکل داره، از این متنفرم که کشش تحقیقاتی Radiolight معمای جنگل اونقدر قوی بود که منو مجبور کرد زیر درخت ها یواشکی حرکت کنم.
Radiolight معمای جنگل؛ زیر درخت های چنار
در این تصویر از گیم پلی Radiolight معمای جنگل، ایتن در حال رانندگی در جاده ای پرپیچ وخم به سوی کوهستان های دور و انبوه درختان تاریک و مرموز به تصویر کشیده شده است.
(اعتبار تصویر: Iceberg Interactive)
این صحنه به خوبی حس انزوا و ورود به قلب ناآشنای جنگل را منتقل می کند که بخش جدایی ناپذیری از تجربه ترسناک بازی است.
تصویری از بازی Alan Wake 2، که خود نمونه ای بارز از ژانر وحشت در دل طبیعت است، آلن را در فضایی نمادین و لایو اکشن نشان می دهد.
(اعتبار تصویر: Remedy)
این تصویر تداعی گر فضاهای وهم آور و داستانی Alan Wake است که از لحاظ اتمسفر با Radiolight معمای جنگل شباهت دارد و تجربه ای عمیق از ترس و ابهام را به ارمغان می آورد.
Radiolight معمای جنگل بلافاصله خیلی سنگین نمیشه. بازی توی امنیت تمدن شروع میشه، جایی که بزرگترین مشکلات ایتن، کمبود آبجو توی یخچال و یه دختر نوجوان با یه بوم باکس بیش از حد بلنده. با اینکه Radiolight به عنوان یه بازی ترسناک تبلیغ نمیشه، اما بلافاصله حس ایستادن روی لبه رو به آدم میده. تعجب نمیکنم وقتی تلفن خونه زنگ میخوره، و نه وقتی که بعد از جواب دادن، صحنه به ایتن تغییر میکنه که یه ساعت بعد داره توی تاریکی پارک ملی Ashwood Creek رانندگی میکنه.
چیزی که منو متعجب میکنه، آرامشه. یه سنگینی وجود داره، بله – حس راه رفتن عمیق توی جنگل رو تصور کنید و برای اولین بار متوجه میشید که دیگه صدای ماشین ها رو نمیشنوید – اما Radiolight معمای جنگل جذابیت این سکوت رو درک میکنه. تنها بودن توی جنگل، حتی در یه شب تاریک و مه آلود مثل این، آرامش بخشه، اما در نهایت Radiolight مرزهای امنیتی شما رو تغییر میده. شروع میکنید به احساس راحتی بیشتر توی تاریکی مسیر، فقط با چراغ قوه ی کم نورتون، تا زیر نور گرم لامپ برقی کابین رنجر که کمی جلوتره – نورش نمیتونه اثری توی سایه های جنگل بذاره و حسی از ایستادن زیر نورافکن برای مخاطبی که نمیتونید ببینید ایجاد میکنه.
اینجا ورودی تاریک و دلهره آور کمپ Blackwood در Radiolight معمای جنگل به تصویر کشیده شده است.
(اعتبار تصویر: Iceberg Interactive)
سایه ها و نور کم محیط به خوبی حس رمز و راز و ترس پنهان در اعماق جنگل را القا می کند که بازیکن باید در آن کاوش کند.
Radiolight معمای جنگل شما رو توی تنش خودش رها میکنه، تا جایی که خودم رو در حال دور شدن تدریجی از مانیتورم پیدا کردم
عناصر تحقیقاتی Radiolight نسبتا ملایم هستن. سرنخ ها و اشیای زیادی برای تعامل و حل پازل نقاشی Silent Hill f وجود داره، هرچند انجام این کار به ندرت به شما میگه که کجا برید. ابزار اصلی شما اینه که جزئیات مربوطه رو از طریق رادیو به دیسپچر خودتون گزارش بدید، و در حالی که صدای اون طرف به ندرت از نظر عملی مفید فایده ست، من اغلب فقط از اینکه یه رشته به دنیای بیرون برای چسبیدن دارم، ممنونم. با این حال، برای یه آدم ترسو در ژانر وحشت مثل خودم، همیشه کافی نیست. یه بوم باکس که روی میز پیک نیک رها شده، خودش فرکانسش رو عوض میکنه، یه صدا توی نویز مخفی میشه، و وقتی دوباره از یه قایق خونه خالی که نزدیک پارکینگ مسیر رد شده بودم بازدید میکنم، چراغ هاش روشنه و جای پاهای گل آلود تا دفتر کشیده شده.
ترس هایی وجود داره – که اسپویل نمیکنم – که هرچه Radiolight معمای جنگل پیش میره کمتر ظریف میشن، اما هرگز غیرقابل تحمل نمیشه. در عوض، تخیل بدترین دشمن خودمه – Radiolight شما رو توی تنش خودش رها میکنه، تا جایی که خودم رو در حال دور شدن تدریجی از مانیتورم پیدا کردم، وحشت زده از اینکه چراغ قوه ام ممکنه چیزی رو نشون بده که دلم نمیخواد ببینم. گاهی اوقات، همین اتفاق میفته.
با اینکه Radiolight قطعا بیشتر به سمت وحشت متمایله تا چیزی که شاید در ابتدا نشون بده، اما به طرز شگفت آوری در روشی که شما رو توی جنگل رها میکنه، مطمئنه. شما اونجا هستید تا دو نفر گم شده رو پیدا کنید، آزادید که سرنخ ها رو تفسیر کنید و طبق صلاحدید خودتون حدس ها رو دنبال کنید. با یه نقشه دستی، میتونید مسیرهای مورد تایید رنجر رو دنبال کنید یا در صورت لزوم از مسیرهای اصلی خارج بشید، در حالی که بازی فقط گاهی اوقات شما رو از مسیرهای خاصی مسدود میکنه تا زمانی که آماده باشید از اون راه برید.
در این نما از گیم پلی Radiolight معمای جنگل، بازیکن با استفاده از چراغ قوه و نقشه، در حال گشت و گذار در جنگل های تاریک و پیچیده دیده می شود.
(اعتبار تصویر: Iceberg Interactive)
این صحنه، ابزارهای اصلی بازیکن برای جهت یابی و کاوش در محیطی پر از ابهام و تهدیدات ناشناخته را به خوبی نمایش می دهد و بر حس اکتشاف و اضطراب می افزاید.
حتی در اون صورت هم، راهنمایی بازیکن ظریفه، و پارک ملی Ashwood Creek اونقدر متراکمه که اغلب وقتی یه جای مشابه رو دو بار میگردید، چیز جدیدی پیدا میکنید. بازی با این تکرار هم به روش های جالبی بازی میکنه: من قبلا به قایق خونه اشاره کردم، اما در یه مورد دیگه من یه پنجره رو شکستم تا وارد یه کابین بشم، فقط برای اینکه وقتی برگشتم، خودش تعمیر بشه – چیزی که من در ابتدا به حجم کاری توسعه دهنده تک نفره بازی نسبت میدادم، تا اینکه ایتن چیزی رو که من داشتم با صدای بلند فکر میکردم گفت. مو به تن آدم سیخ میشه!
اگه دل و جرات دارید امروز برید تو جنگل، توصیه میکنم یه سر به Ashwood Creek بزنید. Radiolight معمای جنگل مثل بزرگان آمریکایی قبل از خودش، درک میکنه که کمتر چیزی به اندازه ی احساس خیلی کوچک بودن زیر درختان کاج اضطراب آوره. دوباره، ذهنم به Twin Peaks برمیگرده. جنگل ها اینجا شگفت انگیزن، اما عجیب.
Radiolight روی Steam موجوده.
در نهایت، بازی Radiolight معمای جنگل به شکلی هنرمندانه، وحشت پنهان در دل طبیعت بکر و تنهایی مطلق را به تصویر می کشد. این اثر با عناصر تحقیقاتی ظریف و فضاسازی فوق العاده، تجربه ای عمیق از اضطراب و کشف رمز و راز در میان درختان سر به فلک کشیده را به بازیکن ارائه می دهد و یادآور می شود که گاهی اوقات، بزرگترین ترس ها در سایه های سکوت مطلق جنگل نهفته اند.
