کشف جادوی ماریو؛ یک نماد فرهنگی
دلیلی وجود دارد که چرا Mario بارها روی جلد Retro Gamer قرار گرفته است. او به یکی از ارکان اصلی بازی ها تبدیل شده است، شخصیتی که به همان اندازه با بازی های ویدیویی مترادف است که Pac-Man، Lara Croft یا آن موجودات فضایی مزاحم از Space Invaders. به احتمال زیاد حتی مادربزرگ عزیز شما هم Mario را خواهد شناخت – این نشان می دهد که او چقدر به یک نماد فرهنگی مهم تبدیل شده است. جادوی ماریو واقعاً او را به یک نماد فرهنگی مهم تبدیل کرده است.
او که ابتدا در بازی های پلتفرمر تک صفحه ای مانند Donkey Kong و Mario Bros حضور یافت، در سال 1364 (1985) در اولین ماجراجویی ساید-اسکرولینگ خود، Super Mario Bros، به ایفای نقش پرداخت؛ اگر فکر می کنید این بازی را خوب می شناسید، می توانید دانش خود را در مسابقه سوپر ماریو ما امتحان کنید. از آن زمان به بعد این قهرمان سبیل دار دیگر به عقب نگاه نکرد. برای بسیاری از گیمرها و توسعه دهندگان، سری Super Mario Bros الگویی برای ساخت یک بازی پلتفرمر ایده آل محسوب می شود. بسیاری در طول سال ها تلاش کرده اند تا موفقیت Mario را تقلید کنند و تعداد کمی موفق شده اند – تعداد کمتری نیز واقعاً او را شکست داده اند. این همان جادوی ماریو است که او را متمایز می کند.
به غیر از موفقیت های اخیر Crash Bandicoot و Spyro، تنها Sonic را می توان بزرگترین رقیب Mario امروزی دانست و حتی با وجود تمام محبوبیتش، او به ندرت در ماجراجویی های سه بعدی خود به اندازه Mario تحسین منتقدان را کسب کرده است. حتی یک بازی متوسط Mario هم می تواند در برابر رقبا خاص به نظر برسد، و این نشان می دهد که از میان تمام قهرمانان پلتفرمر دهه های هشتاد و نود، تنها Sonic به اندازه لوله کش دوست داشتنی Nintendo دوام آورده است.
تصویر زیر یکی از مراحل کلاسیک بازی Super Mario Bros. را نشان می دهد که بسیاری از ما با آن خاطره داریم.
(اعتبار تصویر: Nintendo)
این صحنه نمادی از شروع ماجراهای پلتفرمر ساید-اسکرولینگ ماریو است که انقلابی در دنیای بازی ها ایجاد کرد.
از ماجراجویی های دوبعدی او در اواسط دهه هشتاد و اوایل دهه نود، تا حضورهای نوآورانه سه بعدی مدرن امروزی اش – بازی های Mario همیشه توانسته اند تحت تأثیر قرار دهند و نادر است ماجراجویی از Mario که مورد تحسین منتقدان قرار نگیرد. این نشان دهنده جادوی ماریو در طراحی بازی است. برای مثال، Super Mario 64 نه تنها پلتفرمینگ را در فضای سه بعدی بازتعریف کرد، بلکه استانداردهای جدیدی را برای بازی های سه بعدی به طور کلی تعیین کرد – به ویژه در مورد نحوه کنترل شخصیت ها در این محیط جدید و هیجان انگیز.
موفقیت ماریو به قدری بزرگ بوده که بارها بر روی جلد مجلات معتبر بازی، مانند Retro Gamer، قرار گرفته است.
(اعتبار تصویر: Nintendo, Future)
در این تصویر، جلد مجله به بازی تحسین شده Super Mario Galaxy اختصاص دارد که نوآوری های سه بعدی این سری را به اوج خود رساند.
در سال های اخیر، ماجراهای ستاره همیشگی Nintendo در دو مسیر متمایز پیش رفته اند: سری New Super Mario Bros که در سال 1385 (2006) روی DS عرضه شد، جایی است که شما ماجراهای جانبی او را پیدا خواهید کرد، در حالی که ماجراهای سه بعدی او عمدتاً جایی هستند که تمام نوآوری های جدید این سری را می توان یافت.
اما چه چیزی بازی های Mario را اینقدر خاص می کند و چرا برای سال های متمادی اوج ژانر خود محسوب شده اند؟ این سوالی است که در پس جادوی ماریو نهفته است. ما به این سوالات با بررسی بسیاری از جنبه های اصلی Mario، از نحوه کنترل بازی هایش تا طراحی آن ها، با نظر کارشناسان مختلف صنعت، پاسخ خواهیم داد.
همچنین به تنوع بی نظیر Mario اشاره کرده و برخی از اسپین آف های زیادی که او در آن ها ظاهر شده است، از فرنچایز Super Mario Kart تا بازی های RPG مانند سری Paper Mario را بررسی خواهیم کرد. حتی اگر بزرگترین طرفدار Mario هم نباشید، انکار تأثیر عظیم او بر فرهنگ بازی های ویدیویی و ژانر پلتفرمینگ دشوار است و موفقیت اخیر او در گیشه با فروشی بیش از 1.3 میلیارد دلار نشان می دهد که او بیش از همیشه محبوب است. پس بیایید Mario را تشویق کنیم، یک سوپراستار واقعی بازی که موفقیتش با جهش و گام های بلند همراه بوده است.
شخصیتی فریبنده؛ جادوی ماریو در طول زمان
اولین حضور ماریو، که در آن زمان حتی نامش ماریو نبود، در بازی آرکید Donkey Kong رقم خورد.
(اعتبار تصویر: Nintendo)
این هنر کلاسیک، شخصیت Jumpman (که بعدها ماریو نام گرفت) را در حال تقابل با گوریل معروف نشان می دهد.
72 درصد از آمریکایی های بالای شش سال با Mario آشنا بودند.
اگر از کسی بپرسید Mario کیست، به احتمال زیاد حداقل کمی درباره او می تواند به شما بگوید. زمانی که سی و پنجمین سالگرد Super Mario Bros در سال 1399 (2020) فرا رسید، شرکت Q Scores خاطرنشان کرد که 72 درصد از آمریکایی های بالای شش سال با Mario آشنا بودند و او محبوب ترین شخصیت بازی ویدیویی بود. به احتمال زیاد این رقم از آن زمان تاکنون فقط رشد کرده است – بالاخره، فیلم او در سال 1402 (2023) بیش از 1.3 میلیارد دلار فروش داشت.
اما Mario همیشه ستاره ای نبوده که امروز هست. در واقع، نام Mario حتی در عنوان اولین حضور او نیز ذکر نشده بود، اگرچه نام او دقیقاً یک موضوع ثابت نبود زمانی که Donkey Kong به بازی های آرکید آمد – دفترچه راهنمای عملیاتی آمریکایی بازی از او به عنوان Jumpman یاد می کرد. در مصاحبه “Iwata Asks” درباره New Super Mario Bros، شیگرو میاموتو اشاره کرد که او Mario را “Mr Video” می نامید، شخصیتی که برای استفاده در انواع بازی ها در نظر گرفته شده بود. او خاطرنشان کرد: “یکی از افراد در Nintendo Of America در واقع نام Mario را پیشنهاد داد”، و یک آگهی تبلیغاتی واقعاً او را Mario می نامد.
صحبت از Donkey Kong شد، Mario در ابتدا حتی یک لوله کش هم نبود – او در آن بازی یک نجار بود. در مصاحبه ای در سال 1391 (2012)، شیگرو میاموتو به Game Informer گفت: “در مورد کارهایی که Mario انجام می دهد، واقعاً فقط یک قانون وجود دارد. به طور کلی، او بیشتر به سمت کارهای یدی و کارگری متمایل است.” این را می توانید در نقش های اولیه او ببینید، زیرا او در سال های Game & Watch در کارخانه ها کار می کرد و در Wrecking Crew کارهای تخریب انجام می داد که بازتاب دهنده تمایل میاموتو برای استفاده از او در محیط های مختلف بود. در واقع، تنها استثنای عمده برای این ترجیح کارگری، Dr Mario است.
بازی آرکید Mario Bros در سال 1362 (1983) Mario و برادرش Luigi را به عنوان لوله کش معرفی کرد، و این شخصیت پردازی بود که نهایتاً ثابت ماند.
با گذشت زمان، طراحی ماریو نیز تکامل یافت و در Super Mario Bros. 3 به شکل امروزی خود نزدیک تر شد.
(اعتبار تصویر: Nintendo)
در این تصویر هنری، ماریو با لباس راکون خود در حال پرواز است، یکی از به یادماندنی ترین قدرت های این سری.
این Super Mario Bros 3 بود که طرح رنگی که او امروز می پوشد را معرفی کرد.
اگرچه نام و شغل Mario از ابتدا قطعی نشده بود، اما ظاهر او از همان ابتدا تقریباً کامل بود. نگاهی به هنر کابینت Donkey Kong بیندازید و می بینید که اگرچه چشمان Mario کوچکتر بودند و او کمی عصبانی تر از حد معمول به نظر می رسید، اما او کلاه قرمز نمادین و سبیل برجسته ای دارد. او لباس کار قرمز و پیراهن آبی پوشیده است، و اگرچه هنر اصلی Mario Bros به او کلاه آبی، لباس کار آبی و پیراهن قرمز می دهد، او برای دو بازی اول Super Mario Bros به طرح رنگی Donkey Kong بازگشت – این Super Mario Bros 3 بود که طرح رنگی که او امروز می پوشد را معرفی کرد.
ممکن است دیوانه کننده به نظر برسد که فرآیند تثبیت شخصیت و ظاهر Mario بیش از پنج سال طول کشید، اما نتیجه طراحی ای است که در برابر دهه ها بررسی دقیق و معرفی هنرهای سه بعدی مقاومت کرده است.
این تلاش بیش از ارزشش را داشت. Daley Johnson، طراح بازی در Playtonic و علاقه مند به بازی های پلتفرمر می گوید: “فکر می کنم بخش بزرگی از جذابیت Mario چیزی است که او نمایندگی می کند – قلب Nintendo! وقتی Mario را می بینید، مغزتان می گوید ‘سرگرم کننده!’.” او این اثر Mickey Mouse را دارد. این که ‘اوه، می دانم چه انتظاری داشته باشم.’ Mario مهر تضمین کیفیت است زیرا او یک نماد است.” این دقیقاً جادوی ماریو است. او یک ثابت است – شخصیتی که هرگز نیازی به بازآفرینی خود ندارد، زیرا او جاودانه است.
ورود ماریو به دنیای سه بعدی با Super Mario 64، یک نقطه عطف در تاریخ بازی های ویدیویی بود.
(اعتبار تصویر: Nintendo/supermarble94)
این بازی نه تنها استانداردهای جدیدی برای پلتفرمرهای سه بعدی تعریف کرد، بلکه نشان داد که چگونه می توان یک شخصیت دوبعدی محبوب را با موفقیت به فضای سه بعدی منتقل کرد.
بازی با ظاهر Mario حتی می تواند در زمینه گیم پلی نیز سودمند باشد – اولین باری که کلاه Mario در Super Mario 64 دزدیده شد، قطعاً به یاد ماندنی بود، زیرا دیدن موهای او هم غیرمنتظره و هم کمی ناراحت کننده بود. Super Mario Sunshine به او اجازه می داد تا لباس های تابستانی بپوشد اگر به اندازه کافی خوب بودید که آن ها را کسب کنید، و Super Mario Odyssey حتی به او لباس ساحلی داد که باعث نگرانی هایی در اینترنت شد. با این حال، مردم از بازی ای که به Mario اجازه می داد به هر شکلی از دایناسورها تا Goombas درآید، چه انتظاری داشتند؟ در واقع، کلاه و سبیل او هستند که او را در آن اشکال جایگزینی که به خود می گیرد، قابل تشخیص نگه می دارند، این بخشی از جادوی ماریو است.
اگرچه این کاری نیست که باید زیاد انجام شود، اما ارزش دارد که Mario را با Sonic در اینجا مقایسه کنیم. طراحی Sonic در طول سال ها به اندازه ای تغییر کرده است که Sega در Sonic Generations به تفاوت ها اعتراف کرد، با نسخه ی کوتاه تر و بی صدای گذشته که با نسخه ی ساده شده ی حال حاضر ملاقات می کند. Nintendo هرگز نیازی به انجام چنین کاری احساس نکرده است – در واقع، بیشترین کاری که انجام داده، به روزرسانی طرح رنگی Mario در اسپرایت های قدیمی در بازی های Super Mario Maker است تا با ظاهر فعلی او مطابقت داشته باشد. آن بازی ها ظاهر های مختلف Mario را به عنوان بخشی از یک هویت ثابت که برای دهه ها ادامه داشته است، نشان می دههند. با توجه به قدرت طراحی شخصیت Mario، مطمئنیم که او برای دهه های آینده نیز دوام خواهد آورد.
پرسش و پاسخ با Craig Stitt
در ادامه مصاحبه با Craig Stitt، به بررسی تأثیر ماندگار بازی های اولیه ماریو می پردازیم.
(اعتبار تصویر: Nintendo)
جلد بازی Super Mario Bros. برای کنسول NES، خود به تنهایی یک نماد نوستالژیک برای میلیون ها گیمر در سراسر جهان است.
RG: این هنرمند از رویارویی با Mario آگاه است، زیرا روی Sonic 2 کار کرده و Spyro را خلق کرده است. به عنوان یک هنرمند، فکر می کنید گیمرها چه چیزی را در شخصیت Mario جذاب می دانند؟
Craig Stitt: فکر می کنم برای Mario همه چیز با هم بود. دنیاهای ساده و در عین حال به یاد ماندنی، موسیقی عالی، و با پیشرفت بازی، صدا و شخصیت Mario واقعاً خود را نشان داد.
به نظر من همچنین این است که بازی از یک طرف بسیار ساده است، اما از طرف دیگر تسلط بر آن بسیار دشوار است. این به بازیکنان جدید و جوان اجازه می دهد تا سرگرم شوند و بازیکنان متعهد را بازمی گرداند.
RG: آیا فکر می کنید شخصیت “هرکس” او در طول سال ها به بخش مهمی از جذابیتش تبدیل شده است؟
CS: باید موافقت کنم که شخصیت “هرکس” او بخش مهمی از ماندگاری و محبوبیتش است. به بازی هایی مانند Earthworm Jim یا ToeJam & Earl و بسیاری دیگر از بازی های فوق العاده نگاه کنید که همگی شخصیت های عالی و گیم پلی فوق العاده/نوآورانه داشتند، اما شما واقعاً نمی توانستید با شخصیت ها همذات پنداری کنید. من همچنین فکر می کنم مقدار مشخصی از “شانس خنگ نبوغ آمیز” نیز در اینکه چرا برخی شخصیت ها موفق می شوند و برخی دیگر از بین می روند، نقش دارد.
شما روی هر دو پلتفرمر دوبعدی و سه بعدی کار کرده اید. آیا بازی های Mario یا Mario به عنوان یک شخصیت، تأثیری بر بازی هایی که شما می ساختید مانند Sonic The Hedgehog 2 و Spyro The Dragon داشتند؟
ساختن یک بازی بدون تأثیر Mario بر آن، چه دوبعدی، چه سه بعدی یا واقعیت مجازی، دشوار خواهد بود. Mario اکنون در ناخودآگاه ما تثبیت شده و بخشی از آن جنبه از مغز ماست که می گوید: “این سرگرم کننده است، یا این سرگرم کننده نیست.” این همان جادوی ماریو است که او را بی نظیر می کند. در کنار Mario، من همچنین فکر می کنم Sonic و Spyro نیز بخشی از آن “طراح ناخودآگاه” در ذهن ما هستند.
طراحی کنترل ها و گیم پلی ساده و در عین حال عمیق، یکی از دلایل موفقیت بازی های ماریو در انتقال به دنیای سه بعدی بود.
(اعتبار تصویر: Nintendo)
این تصویر از Super Mario 64، تعامل ماریو با محیط پویای بازی را به خوبی به نمایش می گذارد.
RG: چرا فکر می کنید شخصیت هایی مانند Mario و Spyro توانستند در دنیاهای سه بعدی شکوفا شوند، در حالی که نمادهای محبوب پلتفرمر دوبعدی مانند Earthworm Jim و Bubsy شکست خوردند؟
CS: فکر می کنم یکی از دلایل اصلی این است که گیم پلی و کنترل ها در آن بازی ها بسیار ساده بودند. هم کودکان خردسال می توانستند بازی کنند، و هم مادران و پدران. با این حال، گیم پلی نیز به اندازه کافی پیچیده و دشوار بود تا گیمرهای جدی را درگیر خود نگه دارد.
من قبلاً به ایمیل های طرفداران Spyro پاسخ می دادم و نامه های زیادی از والدین دریافت می کردم که می گفتند کل خانواده شان چقدر از بازی لذت می بردند. سپس آن ها می گفتند که پسر یا دخترشان در نقطه ای گیر کرده و نکات راهنما می خواستند. سپس، بارها، والدین ادامه می دادند که خودشان در نقطه ای دیگر گیر کرده و درخواست کمک می کردند!
متاسفانه، بسیاری از بازی های عالی وجود دارند که آنطور که می توانستند یا باید پیشرفت نکردند، زیرا ناشر بازاریابی را خراب کرد یا اصلاً بازاریابی نداشت.
در نهایت، از اولین حضورش به عنوان Jumpman تا تبدیل شدن به یک سوپراستار جهانی، سفر ماریو نشان دهنده ترکیبی از طراحی هوشمندانه، گیم پلی نوآورانه و شخصیتی دوست داشتنی است. این عوامل دست به دست هم داده اند تا نه تنها ژانر پلتفرمر را شکل دهند، بلکه جایگاه او را به عنوان یکی از ماندگارترین و تأثیرگذارترین چهره ها در تاریخ سرگرمی تثبیت کنند.
40 years later, Mario is still the ultimate gaming mascot: “He’s got that Mickey Mouse effect”
