راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg: پایان های بی نظیر دن تراختنبرگ

هشدار: در ادامه، بخش هایی از داستان Predator: Badlands لو می رود.

دومین فیلم Dan Trachtenberg از مجموعه Predator در سال 2025 و سومین فیلم کلی او بود، و کاملا ثابت کرد که این نویسنده/کارگردان آمریکایی نه تنها می فهمد چه چیزی Predator را به شخصیتی سرگرم کننده تبدیل می کند، بلکه می داند چقدر قلمروهای کاوش نشده ی بیشتری در آن جهان وجود دارد. به نظر می رسد که راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg در توانایی او برای درک این فرنچایز و کشف قلمروهای جدید نهفته است. با پیشروی Badlands در گیشه، Trachtenberg هنوز با این فرنچایز کار دارد.

چیزی که در موفقیت های پی درپی Trachtenberg بیشتر از همه چشمگیر است اینه که خیلی از فیلمسازهای دیگه تلاش کردن فیلم های عالی Predator بسازن، ولی هیچ کدوم نتونستن به آن حس مردانگی و هیجان الهام گرفته از نسخه اصلی نزدیک بشن. Trachtenberg نه تنها از نظر اکشن و سرگرمی به اون رسیده، بلکه زوایای جدیدی از Predator رو هم کشف کرده، به جای اینکه فقط فرمول های تکراری رو بازیافت کنه. در واقع، بسیاری از بازیگران از دان تراختنبرگ برای افزودن «روح» به این فرانچایز تمجید کرده اند. این نشان می دهد که راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg فراتر از اکشن صرف است.

در حالی که لیست عناصری که Trachtenberg تو سه فیلم Predator خودش درست انجام داده طولانیه، یک ویژگی خاص وجود داره که هر سه فیلم توش مشترکن و اونا رو از فیلم های اکشن علمی-تخیلی معمول متمایز می کنه. این یه بخش فوق العاده دشوار هم در نویسندگی و هم در کارگردانیه، ولی Trachtenberg به طرزی خاص هیچ وقت اشتباه نکرده. این ویژگی کلیدی، بخش مهمی از راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg است.

راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg؛ پایان بندی های عالی

در ادامه به یکی از مهمترین دلایل موفقیت فیلم های تراختنبرگ، یعنی پایان بندی های عالی، می پردازیم. تصویری از فیلم Predator: Badlands را مشاهده می کنید.

تیا با بازی Elle Fanning که در یک کشتی در Predator: Badlands جدی به سمت راست نگاه می کند.

این تصویر به خوبی فضای فیلم را به تصویر می کشد و نشان دهنده شخصیت پردازی قوی در کارهای تراختنبرگ است.

Predator اصلی در بیشتر مدت زمانش هیجان انگیز بود، اما با فینالش به اوج رسید، جایی که داچ شافر با بازی آرنولد شوارتزنگر با Jungle Predator رو در رو شد. این یک پایان بندی انفجاری بود که تماشاگران رو راضی و مشتاق به دیدن بیشتر نگه داشت، و Trachtenberg به وضوح درس درستی رو از سنگ بنای این فرنچایز گرفت. این نشان می دهد که Trachtenberg به خوبی از این الگو برای راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg استفاده کرده است.

هر کدوم از سه فیلم Predator از Trachtenberg دقیقا مثل فیلم اصلی به بهترین شکل به پایان می رسه. Trachtenberg ثابت کرده که در ساختن یک پایان بندی رضایت بخش استاد به تمام معناست، پایانی که نه تنها در بستر داستان خوب عمل می کنه، بلکه پر از لحظات فوق العاده ایه که مثل یک علامت تعجب برای داستان عمل می کنن. این مهارت در پایان بندی، یکی از عوامل اصلی در راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg محسوب می شود.

Prey با توجه به اینکه Trachtenberg چقدر از فرمول Predator فاصله گرفت، ریسکی بود، اما داستانش تبدیل به یک تریلر هیجان انگیز و با ریتم عالی شد. پایان بندی بهترین قسمت بود، با نارو که از محیط اطرافش و دشمنانش استفاده می کنه تا Feral Predator وحشی رو فریب بده و به دام بندازه تا با سلاح خودش، خودش رو بکشه. این نمونه دیگری از راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg در ارائه پایان بندی های خیره کننده است.

Predator: Killer of Killers هم روش خاص خودش رو داشت، با یک ساختار آنتولوژی که پرده از پرده آخر فیلم برداشت، که نشون داد سه فصل قبلی که در زمان و مکان های مختلف اتفاق می افتادند، در واقع بخشی از یک روایت منسجم بودند. فرار پر از اکشن قاتلین Predator نه تنها یک پایانه عالی برای وقایع قبلی بود، بلکه یک بخش کاملا جدید از دانش Predator رو هم باز کرد. این رویکرد خلاقانه یکی دیگر از جنبه های مهم راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg است.

راز موفقیت فیلم های Predator Trachtenberg؛ شاید Predator؛ Badlands قوی ترین پایان بندی Trachtenberg تا به حال رو داشته باشه

با نگاهی دقیق تر به صحنه های اکشن، به خصوص مبارزات نفس گیر در Predator: Badlands، می توان به عمق خلاقیت تراختنبرگ پی برد. در اینجا صحنه ای از دک در حال مبارزه را می بینید.

دک در حال مبارزه در Predator: Badlands

این صحنه ها نه تنها اکشن هیجان انگیزی را ارائه می دهند، بلکه به پیشرفت داستان و شخصیت ها نیز کمک می کنند.

هر چقدر هم که پایان بندی های Prey و Predator: Killer of Killers خوب بودن، شاید Predator: Badlands از هر دو بهتر عمل کرده باشه. مثل فیلم های قبلیش، Badlands هم یک پیچش داستانی رو تو آستینش نگه داشته بود. با یکی از خلاقانه ترین سکانس های اکشن چند سال اخیر (که شامل مبارزه ای نفس گیر فقط با پا می شه)، Badlands تونست یک رشد شخصیتی زیبا رو با دک که قبیله خودش رو می ساخت، به نمایش بذاره.

این به چیزی منجر شد که به نظر من، رضایت بخش ترین فینال در کل این فرنچایز تا به حاله. دک به سیاره زادگاهش برمی گرده تا با پدر ظالم و خشن خودش روبرو بشه، پدری که به نظر یک شکارچی برجسته و رهبر قبیله هست، و از تسلیحات و مهارت هایی که در گنا، سیاره مرگ، به دست آورده بود، استفاده می کنه تا پدرش رو بکشه و توپ شونه ای اون رو به عنوان نمادی از جایگاه خودش برداره، در حالی که “قبیله” جدیدش هم پشت سرش هستن.

این یک پایان بندی فوق العاده رضایت بخشه که نه تنها داستان دک و تیا رو در Predator: Badlands کامل می کنه، بلکه تماشاگران رو مشتاق می ذاره تا ببینن چه چیزی در انتظار دکه، حالا که خودش رو به عنوان یک Predator کشنده ثابت کرده، اما هیچ علاقه ای به هم راستا کردن دیدگاه هاش با فرهنگ وحشیانه یائوتجا (Yautja) نداره. Dan Trachtenberg نه تنها موفق شد یک پایان بندی بی نقص خلق کنه، بلکه یک بار دیگه درها رو برای کاوش های بیشتر در این دنیای سینمایی باز گذاشت.

در مجموع، رویکرد منحصربه فرد دان تراختنبرگ در پرداختن به فرنچایز Predator، به ویژه توانایی او در خلق پایان بندی های قدرتمند و رضایت بخش، باعث شده تا او به یکی از موفق ترین فیلمسازان این مجموعه تبدیل شود. کارهای او نه تنها به ریشه های اصلی فرنچایز وفادار مانده، بلکه افق های جدیدی را نیز برای آن گشوده است.

One Key Filmmaking Element Explains Why Dan Trachtenberg’s Predator Movies Work So Well