فرنچایز James Bond در طول دهه ها با وجود فراز و نشیب ها، همواره با صحنه های اکشن نجات بخش James Bond خود، مخاطبان را مجذوب کرده است. این سکانس های پرهیجان، حتی در ضعیف ترین فیلم ها، نقش کلیدی در ماندگاری و محبوبیت این جاسوس افسانه ای داشته اند و از نبردهای هوشمندانه تا تعقیب و گریزهای نفس گیر، تجربه ای فراموش نشدنی را ارائه می دهند.
فرنچایز James Bond هم فیلم های ضعیف کم نداره، اما حتی بدترین قسمت هاش هم با یک سکانس اکشن فوق العاده نجات پیدا می کنن. از Dr. No به بعد، سری فیلم های 007 تقریبا هر چند سال یک بار از سال 1962 یک فیلم جدید منتشر کرده. این نوع ماندگاری تقریبا بی سابقه است، مخصوصا با توجه به تمام تغییراتی که این فرنچایز از اون موقع تا حالا داشته. این ماندگاری به خصوص با حضور صحنه های اکشن نجات بخش James Bond در طول دهه ها قابل توجه است.
جیمز باند در هفت دهه و با پنج بار تغییر بازیگر، دوام آورده؛ چیزی که کمتر فرنچایزی تونسته انجام بده. البته، این به معنی نیست که همه فیلم های 007 عالی هستن، و خیلی از دنباله هاشون معمولی یا حتی واقعا بد بودن. خوشبختانه، حتی بدترین فیلم های فرنچایز James Bond هم چند نقطه قوت برای نجات دارن.
اکشن فیلم های James Bond همیشه پرهیجان و جذاب بوده، حتی توی فیلم هایی که بهتره فراموش بشن. در واقع، بعضی از به یادماندنی ترین صحنه های اکشن کل فرنچایز، از بدترین فیلم هاش میان، که نشون می ده چرا جیمز باند تونسته انقدر دوام بیاره و ارائه دهد صحنه های اکشن نجات بخش James Bond را. حتی فیلم های ضعیف تر هم لحظات برجسته خودشون رو دارن.
جیمز باند در برابر اسکارامانگا – The Man With The Golden Gun (1974)
یک صحنه اکشن نجات بخش James Bond در نبرد آینه ها
این صحنه، نمونه ای عالی از نبرد هوشمندانه جیمز باند است که در یک محیط غیرمعمول به تصویر کشیده شده. جدال در خانه ای پر از آینه، نه تنها جذابیت بصری دارد بلکه به هوش و درایت باند نیز می افزاید.
همانطور که در تصویر می بینید، جیمز باند در فیلم The Man with the Golden Gun در محاصره آینه ها، کلتش را نشانه می گیرد. این صحنه نشان دهنده لحظه ای کلیدی از نبرد او با اسکارامانگا است که به جای قدرت فیزیکی، بر فریب و استراتژی تکیه دارد.
دومین حضور راجر مور در نقش جیمز باند یک تجربه متفاوت بود، و The Man with the Golden Gun یک قسمت متوسط در فرنچایز محسوب میشه. با این حال، یکی از به یادماندنی ترین رویارویی های نهایی بین 007 و دشمن اصلی اش رو داره، و به جای یک پایان پر سر و صدا و انفجاری، یک پایان زیرکانه رو انتخاب می کنه.
جیمز باند خودش رو در یک خانه سرگرم کننده از آینه ها و نماها گرفتار می بینه در حالی که اسکارامانگا او رو تعقیب می کنه، و دوئل شون تبدیل به یک نبرد هوش میشه که باند از تله زیرکانه حریفش پیشی می گیره. بعد از کلی سکانس تعقیب و گریز طولانی و مبارزات اغراق آمیز، ماهیت آهسته و روشمند این صحنه جذابیت بیشتری داره.
نتیجه گیری شوکه کننده و عمدا ضد اوج بود، که کاملا با طنزهای کمدی معمول دوران مور تفاوت داشت. نبرد نهایی فیلم The Man with the Golden Gun رو نجات میده، چون به درگیری اصلی به شکلی رضایت بخش خاتمه میده و روی خشن تر و جدی تر بودن جیمز باند (که به عنوان بانزاکت ترین باند فرنچایز شناخته میشه) تاکید می کنه. این یکی از آن صحنه های اکشن نجات بخش James Bond است که فیلم را ارتقا می دهد.
درگیری در تله کابین – Moonraker (1979)
یک صحنه اکشن نجات بخش James Bond در ارتفاعات
صحنه مبارزه در تله کابین Moonraker نمونه ای برجسته از اکشن های جیمز باند است که در آن، شخصیت با تکیه بر هوش و درایت خود، بر چالش ها غلبه می کند.
همانطور که در تصویر پیداست، جیمز باند در فیلم Moonraker از یک تله کابین آویزان است و در یک موقعیت خطرناک قرار دارد. این صحنه نه تنها مهارت های فیزیکی او را به نمایش می گذارد بلکه نشان دهنده توانایی او در غلبه بر حریفان قدرتمند با هوشمندی است.
11 فیلم طول کشید، اما فرنچایز جیمز باند بالاخره با Moonraker محصول سال 1979 دیگه از اوج خودش پایین اومد. این قسمت که از ژانر علمی تخیلی الهام گرفته شده، معمولا تحت الشعاع صحنه های فضایی اش قرار می گیره، اما چند سکانس اکشن عالی روی زمین هم داره. یکی از به یادماندنی ترین ها، رویارویی جیمز باند و آرواره در یک تله کابین است.
صحنه درگیری Moonraker، با بهره گیری از عناصر کمدی دوران مور، محدودیت های بازیگر اصلی رو پوشش می ده و در عین حال لحظه ای اغراق آمیز و درخور جیمز باند رو به نمایش می گذاره. تفاوت جثه بین جیمز باند و آرواره برجسته میشه، با این حال جیمز باند به جای اینکه با قدرت بدنی او را شکست بده، او را با هوشش فریب میده.
از اونجایی که بیشتر تمرکز فیلم Moonraker روی اوج داستانه، بقیه فیلم می تونه تا حدی اضافی به نظر بیاد. با این حال، مبارزه تله کابین یکی از نکات برجسته ایه که نباید از دست داد، و واقعا اون شکوهی رو نشون میده که فرنچایز 007 رو در اون زمان از بقیه فیلم های اکشن متمایز می کرد. این دقیقا همان چیزی است که از صحنه های اکشن نجات بخش James Bond انتظار داریم.
تعقیب و گریز با ماشین روی یخ – Die Another Day (2002)
یک صحنه اکشن نجات بخش James Bond در محیط یخی
این سکانس تعقیب و گریز با ماشین روی یخ، نمایانگر استفاده از تکنولوژی و هیجان در فیلم های باند است. صحنه ای پر از اکشن و حرکات نمایشی که مخاطب را به وجد می آورد.
تصویر فوق ماشین جیمز باند را در فیلم Die Another Day نشان می دهد که روی یک دریاچه یخ زده دوباره به چرخ هایش برمی گردد. این لحظه هیجان انگیز، اوج خلاقیت در طراحی صحنه های اکشن را به نمایش می گذارد.
Die Another Day پایان یک دوره بود، اما خط زمانی کلاسیک جیمز باند به جای یک پایان باشکوه، با یک پایان آرام به اتمام رسید. این فیلم محصول 2002، تمام مشکلات دوران پیرس برازنان رو به اوج مسخره اش رسوند و یک هرج و مرج پر از کلیشه بود. خوشبختانه، Die Another Day در سکانس های اکشنش کم نذاشت.
Die Another Day یک موفقیت بزرگ در گیشه بود و بیش از 400 میلیون دلار (از طریق Box Office Mojo) فروش داشت.
اوج واقعی فیلم زمانی فرا میرسه که جیمز باند و زائو (Zao) با ماشین های پیشرفته شون همدیگه رو روی دریاچه یخ زده تعقیب می کنن. این سکانس شش دقیقه ای کلی سلاح انفجاری، چند حرکت نمایشی هیجان انگیز با ماشین، و حتی چند پیچش طنزآمیز داره، و وقتی مخفیگاه شرور به معنای واقعی کلمه ذوب میشه، فیلم به پایان می رسه.
تعقیب و گریز با ماشین روی یخ، نمونه بارز دوران باندِ برازنان است، و ترکیبی از تاکید زیاد بر ابزارهای گجتی با حرکات نمایشی چشم نوازه. با این حال، این صحنه یکنواخت نیست و تغییر مکان در میانه راه، از کسل کننده شدنش جلوگیری می کنه. فیلم Die Another Day خیلی عالی نیست، اما این صحنه اکشن نجات بخش James Bond قطعا نقاط ضعفش رو جبران می کنه.
تعقیب و گریز پیاده – Quantum Of Solace (2008)
این تصویر، جیمز باند را در یکی از نفس گیرترین تعقیب و گریزهای پیاده اش نشان می دهد که اوج اکشن و واقع گرایی را به ارمغان آورده است.
همانطور که مشاهده می کنید، جیمز باند در فیلم Quantum of Solace در حالی که از یک سقف آویزان است، اسلحه اش را نشانه می گیرد. این صحنه نمایانگر شجاعت و مهارت های او در مواجهه با خطرات است و او را به عنوان مردی با یک ماموریت به تصویر می کشد.
بعد از اینکه Casino Royale دنیا رو با دوران جدید جیمز باند آشنا کرد، دومین فیلم دانیل کریگ در لباس تاکسیدو (لباس رسمی)، یک ناامیدی بزرگ بود. Quantum of Solace مقیاس کوچک تر و داستانی فراموش شدنی داشت، اما همه این ها با یکی از بهترین سکانس های اکشن کل فرنچایز 007 از بین رفت.
تعقیب و گریز پیاده جیمز باند با میچل (Mitchell) روی پشت بام های سیه نا، یک اکشن سینمایی خالص است و سطح بازی رو برای این مجموعه بالا برد. هر لحظه واقعی به نظر میرسه، و هر دو مرد در حین پریدن از جایی به جای دیگر، ضربه های شدیدی می خورند. جیمز باند نه به عنوان یک ابرقهرمان، بلکه به عنوان مردی با یک ماموریت که جانش را به خطر می اندازد، به تصویر کشیده می شود.
اگرچه Casino Royale قطعا به تماشاگران فهماند که از باندِ دانیل کریگ چه انتظاری داشته باشند، Quantum of Solace با تعقیب و گریز روی سقف ها، این نکته رو به اوج رسوند. ده ها سکانس تعقیب و گریز در تاریخ جیمز باند وجود داشته، اما هیچ کدام به اندازه آن پنج دقیقه نفس گیر در Quantum of Solace مهیج نبودند.
مبارزه در هواپیما – Octopussy (1983)
این صحنه مبارزه در هواپیما در Octopussy یکی از جاه طلبانه ترین و هیجان انگیزترین سکانس های اکشن آن دوران است که مهارت های جیمز باند را در شرایط پرمخاطره به چالش می کشد.
در تصویر بالا، جیمز باند و اوباش کمال خان (Kamal Khan) در فیلم Octopussy در حال پرواز با یک هواپیما با هم روبرو می شوند. این جدال در ارتفاع بالا، ترکیبی از شوخ طبعی و واقع گرایی خشن را به نمایش می گذارد و یکی از نقاط قوت فیلم است.
Octopussy از نظر خیلی ها بدترین نقطه در کل فرنچایز جیمز باند محسوب میشه، و این فیلمِ ماقبل آخر راجر مور، چیز باارزشی برای ارائه نداره. خوشبختانه، یک سکانس اکشن واقعا خیره کننده وجود داره که کل فیلم بی رمق رو ارزش دیدن میده. این سکانس شامل شخصیت شرور، اوباشش و یک هواپیما است.
جیمز باند خودش رو در حال چنگ زدن به بیرون از هواپیمای شخصی کمال خان پیدا می کنه، و از چند رول (چرخش هواپیما) مرگبار جان سالم به در می بره. با این حال، این مبارزه با اوباش خان است که صحنه رو انقدر به یادماندنی می کنه، و او با کمک یک آنتن قابل اعتماد، می تونه این فرد خشن چاقو به دست رو فریب بده.
برای یک فیلم جیمز باند که خیلی بلندپروازانه نبود، مبارزه در هواپیما یک حرکت نمایشی بسیار جاه طلبانه است. این سکانس هم شوخ طبعی اون دوران رو در بر می گیره و هم کمی واقع گرایی خشن بهش اضافه می کنه. Octopussy فیلمی تقریبا غیرقابل جبرانه، اما سکانس مبارزه در هواپیما اون رو ارزش دوباره دیدن رو میده.
تعقیب و گریز با موتور – Tomorrow Never Dies (1997)
صحنه تعقیب و گریز با موتور در Tomorrow Never Dies، نمونه ای از همکاری بین باند و همکارانش در مواجهه با چالش های بزرگ است. این سکانس ترکیبی از سرعت و مهارت را به نمایش می گذارد.
همانطور که در تصویر می بینید، جیمز باند و وای لین (Wai Lin) در فیلم Tomorrow Never Dies سوار بر موتور سیکلت هستند و در حال فرار از تعقیب کنندگان. این لحظه نشان دهنده توانایی آن ها در کنترل وضعیت های پرخطر با استفاده از خلاقیت و کار تیمی است.
Tomorrow Never Dies که درست بعد از GoldenEye موفقیت آمیز منتشر شد، نتونست از سلف چشمگیرش پیشی بگیره و تا حد زیادی فراموش شده. با این حال، این فیلمِ پیرس برازنان به نوعی تبدیل به یک گنج پنهان در فرنچایز شده، که عمدتا به خاطر شرور پیش بین و سکانس های اکشن کاملا پرهیجانش است.
مسلما بهترین صحنه اکشن در کل دوران باندِ برازنان در فیلم Tomorrow Never Dies بود. در تعقیب و گریز اوج فیلم، جیمز باند به مامور چینی، وای لین، دستبند زده شده و هر دو باید یک موتور سیکلت رو کنترل کنن تا از دست چند اوباش فرار کنن. این صحنه با درگیری آن ها با یک هلیکوپتر، تنها با استفاده از هوششان، به پایان می رسد.
شاید Tomorrow Never Dies کمی بیش از حد مورد انتقاد قرار گرفته، اما به هیچ وجه یک کلاسیک ابدی نیست. از طرفی، سکانس تعقیب و گریز با موتور از تقریبا هر چیز دیگری در فرنچایز بهتره. این سکانس بیش از حد فیلم رو نجات میده، و دلیلی ارزشمند برای دوباره به چشم آمدن Tomorrow Never Dies است.
تعقیب و گریز با ماشین در لاس وگاس – Diamonds Are Forever (1971)
این سکانس تعقیب و گریز در لاس وگاس، یکی از به یادماندنی ترین صحنه های رانندگی در تاریخ جیمز باند است که هیجان و طنز را به زیبایی در هم آمیخته است.
همانطور که در این تصویر مشاهده می کنید، جیمز باند در فیلم Diamonds are Forever با موستانگ خود در نوار لاس وگاس رانندگی می کند. این صحنه، هرج و مرج خالص و هیجان ناشی از فرار از پلیس را به تصویر می کشد و با حرکات نمایشی دیدنی همراه است.
شان کانری (Sean Connery) برای آخرین بار (رسما) در نقش باند در فیلم Diamonds are Forever بازگشت، اما از همان ابتدا مشخص بود که چیزی درست نیست. این قسمت کاملا فراموش شدنی، بسیار پایین تر از فیلم های قبلی کانری بود، و در مقایسه با One Her Majesty’s Secret Service محصول 1969 بی رمق به نظر می رسید. خوشبختانه، یک تعقیب و گریز ماشینی فوق العاده داشت.
جیمز باند در حال فرار از پلیس در لاس وگاس، باید از طریق یک سری حرکات نمایشی هیجان انگیز، افسران پلیس را فریب دهد. هرج و مرج خالص این تعقیب و گریز اون رو لذت بخش می کنه، و ترکیب طنز و هیجان به شکلی منحصر به فرد جیمز باندی است. این سکانس به اندازه کافی طولانی است، و حتی با یک نکته خنده دار به پایان می رسه تا صحنه رو تکمیل کنه.
فیلم Diamonds are Forever خارج از چارچوب خودش فیلم بدی نیست، اما به عنوان دنباله ای از جیمز باند، ضعیف عمل می کنه. سکانس تعقیب و گریز با ماشین در لاس وگاس یکی از نقاط برجسته دوران کانری است، و نشان داد که این فرنچایز در یک دهه چقدر پیشرفت کرده بود.
در نهایت، می توان گفت که فرنچایز جیمز باند با وجود نقاط ضعف در برخی از فیلم هایش، همواره توانسته با ارائه صحنه های اکشن خیره کننده و نوآورانه، جایگاه خود را در تاریخ سینما حفظ کند. این لحظات هیجان انگیز، از نبردهای تن به تن گرفته تا تعقیب و گریزهای حماسی، نه تنها به یادماندنی هستند بلکه به بقای این شخصیت نمادین نیز کمک شایانی کرده اند و به آن عمق و جذابیت بیشتری بخشیده اند.
