جدیدترین فیلم ادگار رایت، The Running Man، در آبان ماه (نوامبر) اکران می شود، که بر اساس رمانی از استیون کینگ ساخته شده و قبلا در دهه 1980 میلادی با بازی آرنولد شوارتزنگر اقتباس شده بود. خود شوارتزنگر گفته که فیلم جدید به داستان کینگ وفادار مونده، و اولین واکنش ها به The Running Man مثبت بوده، که برای یه فیلم از رایت اصلا جای تعجب نداره. در این مطلب به بررسی منبع الهام Edgar Wright و فیلم هایی که بر او تاثیر گذاشته اند می پردازیم.
ادگار رایت همیشه درباره فیلمسازان و فیلم هایی که در طول دوران حرفه ایش روی اون تاثیر گذاشتن، صحبت کرده. این موضوع از اولین فیلم موفق اون، Shaun of the Dead، تا کارهای بعدی مثل Baby Driver و Last Night in Soho، مشهود بوده. حالا با The Running Man به عنوان جدیدترین موفقیتش، در اینجا بزرگترین فیلم هایی رو می بینیم که روی حرفه ادگار رایت تاثیر گذاشتن.
Night Of The Living Dead (1968) – منبع الهام Edgar Wright در ژانر زامبی
دسته ای از زامبی ها در Night of the Living Dead
ادگار رایت احترام زیادی برای جورج ای. رومرو در فیلم موفق خودش، Shaun of the Dead، نشون داد. البته، رومرو زامبی های امروزی رو خلق کرد با فیلم ترسناک موفق خودش Night of the Living Dead، و رایت هم به اون اثر کلاسیک ادای احترام کرد و هم با افزودن شوخ طبعی نیش دار، یه کمدی ترسناک بی نقس ساخت. این فیلم به وضوح یکی از منابع اصلی الهام Edgar Wright بوده است.
برای اینکه همه چیز بهتر هم بشه، رومرو عاشق Shaun of the Dead شد و ادگار رایت و ستاره فیلم، سایمون پگ، رو دعوت کرد تا در فیلم زامبی بعدی اون، Land of the Dead، حضور افتخاری داشته باشن. رایت و پگ در اون فیلم نقش زامبی ها رو بازی کردن، و این قطعا لحظه ای بزرگ برای اون فیلمساز جوان بود که داشت مسیر حرفه ای خودش رو می ساخت.
Shaun of the Dead هنوز هم یک کمدی ترسناک زامبی محبوب هست، و مشخص بود که بخش زیادی از اون موفقیت رو مدیون مطالعه فیلم های جورج ای. رومرو هست.
The Italian Job (1969)
تصویری کلاسیک از فیلم The Italian Job که به عنوان یکی از مهم ترین منابع الهام ادگار رایت شناخته می شود.
چارلی در مقابل گروه اوباش در The Italian Job
این صحنه نمادی از اکشن و هیجان است که رایت در آثار خود به آن ارجاع داده و در فیلم هایش بازتاب یافته است.
بعد از اینکه ادگار رایت Baby Driver رو منتشر کرد، اون به فیلم هایی اشاره کرد که روی اون تاثیر گذاشتن. رایت تاثیراتش رو در یه مجموعه پخش BFI به نام Edgar Wright presents Car Car Land، معرفی کرد و 10 فیلم کلاسیک رو نام برد که روی Baby Driver تاثیر گذاشتن. فیلم رایت درباره یه راننده فرار بود که وقتی می خواست راهی برای خلاص شدن پیدا کنه، جونش به خطر افتاد. این یکی از برجسته ترین منابع الهام Edgar Wright برای فیلم هایش بود.
بین اون فیلم ها، یکی از برجسته ترین ها فیلم استیو مک کوئین محصول 1969 بود: The Italian Job. رایت وقتی لیست فیلم هایی رو که ازشون الهام گرفته بود معرفی می کرد، گفت: «من طرفدار سینمای اکشن در خالص ترین شکلش هستم، و بهترین تعقیب و گریزهای ماشینی در سینما، از باشکوه ترین برخوردها بین صدا و تصویر در این هنر هستن.»
به گفته رایت، اون صحنه تورین رو بررسی کرده بود، همون جایی که تعقیب و گریز با مینی در The Italian Job اتفاق افتاد. اون همچنین به موسیقی کوئینسی جونز در صحنه های تعقیب و گریز اشاره کرد، چیزی که رایت در فیلمش بیش از هر چیز دیگه روش تمرکز کرده بود و مطمئن شد که آهنگ ها با ضرب آهنگ تعقیب و گریز ماشین هماهنگ باشن.
Peeping Tom (1960)
این تصویر از Peeping Tom، فضای تیره و دلهره آور فیلم را به خوبی نشان می دهد.
نمای نزدیک از مارک لوئیس با دوربینی که برای فیلمبرداری از زن ها در Peeping Tom استفاده می کنه.
روایت های بصری و روان شناختی این اثر، تاثیری عمیق بر دیدگاه سینمایی رایت، خصوصا در فیلم Last Night in Soho، گذاشته است.
ادگار رایت وقت گذاشت تا 10 فیلم مورد علاقه خود از مجموعه Criterion Collection رو معرفی کنه، و اون یه تریلر دارک نئو-نوآر رو هم تو لیستش داشت، Peeping Tom. در واقع، وقتی درباره اون فیلم صحبت می کرد، اعتراف کرد که Scott Pilgrim vs The World رو در خیابان شارلوت لندن تدوین کرده و دوتا از لوکیشن های Peeping Tom درست جلوی در خونه اش بودن. این فیلم یک منبع الهام Edgar Wright برای آثارش محسوب می شود.
اون اعتراف کرد که چقدر عجیب بود دیدن خیابون هایی که هر روز توشون رفت و آمد می کرد، در یه فیلم وهم آور و آزاردهنده استفاده شده باشن، و وقتی برای اولین بار اون رو روی پرده بزرگ دید، واقعا تحت تاثیر قرار گرفت. اون گفت که بعد از اون تجربه پرده بزرگ، هر روز به Peeping Tom فکر می کرد، مخصوصا وقتی دوباره تو اون خیابون ها قدم می زد.
کلی از Peeping Tom رو میشه تو فیلم ترسناک رایت، Last Night in Soho، دید. رایت انتخاب کرد که بخش زیادی از فیلمش رو در مکان های آشنای اطراف لندن فیلمبرداری کنه، و این ممکنه روی فیلمسازان بعدی که خونه شون رو تو فیلم اون می بینن، تاثیر بذاره، درست مثل اینکه Peeping Tom روی خود رایت تاثیر گذاشت.
Rushmore (1998)
نمایی از مکس فیشر در فیلم Rushmore که شخصیتی کاریزماتیک و پیچیده دارد.
جیسون شوارتزمن در نقش مکس فیشر در خارج از مدرسه در Rushmore
شخصیت پردازی و طنز خاص این فیلم، به شکل گسترده ای بر کارهای کمدی و درام رایت تاثیر گذاشته است.
با اینکه ممکنه روی یه فیلم خاص تاثیر نگذاشته باشه، ادگار رایت، Rushmore ساخته وس اندرسون رو به عنوان فیلمی معرفی می کنه که به طور کلی روی اون به عنوان یه فیلمساز تاثیر گذاشته. در هر صورت، میشه خیلی از Rushmore رو تو سیت کام اولیه تلویزیونی رایت، Spaced، دید. به نظر می رسه از بحث هاش درباره فیلم، اون کمی از خودش رو در مکس فیشر می بینه. این نوع فیلم ها به خوبی نشان می دهند که منبع الهام Edgar Wright چه گستره ای دارد.
جیسون شوارتزمن، که نقش مکس فیشر رو در Rushmore بازی کرد، بعدا در فیلم رایت، Scott Pilgrim vs. The World، حضور پیدا کرد، یه لحظه تمام عیار برای این فیلمساز و یکی از بزرگترین تاثیرگذارهاش. وقتی رایت درباره این فیلم توضیح می داد، گفت که این فیلم “یک جواهر درخشان از وس اندرسون بود و هنوز هم امروز درخشان به نظر می رسه.»
رایت همچنین اعتراف می کنه که این فیلم روی بسیاری از فیلمسازان جوانی که امروز در سینما کار می کنن، تاثیر می ذاره. این کارگردان گفت که مردم می تونن تاثیرش رو در موزیک ویدئوها، تبلیغات، برنامه های تلویزیونی و فیلم های دیگه ببینن، و این فیلم “یه کلاسیک کالت غیرقابل انکار هست.»
Le Samourai (1967)
آلن دلون در نقش جف کاستلو، تصویری نمادین از یک قاتل خونسرد و تنها در فیلم Le Samouraï.
آلن دلون در نقش جف کاستلو که در Le Samouraï بیرون ایستاده است
سبک مینیمالیستی و بصری قدرتمند این فیلم، الهام بخش رایت در ساخت صحنه های اکشن و تعلیق زا، به ویژه در Hot Fuzz، بوده است.
Le Samouraï یکی از بزرگترین فیلم های نئو-نوآر تمام دوران، یک تریلر جنایی فرانسوی از کارگردان برجسته ژان-پیر ملویل هست. در این فیلم آلن دلون در نقش جف کاستلو، یک آدمکش که توسط یکی از مشتریان اصلی اش خیانت دیده، بازی می کنه. این فیلم به این دلیل قابل توجهه که جف تقریبا هیچ چیز در طول فیلم نمی گه و اجازه می ده اعمالش به جای اون حرف بزنن. این اثر نمادی از منبع الهام Edgar Wright است.
ادگار رایت گفت که اون رو بارها تماشا می کنه و عاشق سبک مینیمالیستی اش هست. اون همچنین برای فیلمش، Hot Fuzz، ازش الهام گرفته. این قهرمان ساکت نبود که روی فیلم تاثیر گذاشت. در عوض، صحنه هایی بود که اون از Le Samouraï الهام گرفت، از جمله صحنه ای که قهرمان تنها روی تختش در یه آپارتمان خالی دراز کشیده بود.
عجیب اینکه، این دیالوگ های کم بود که رایت بیشتر از همه دوست داشت. با این حال، اون هرگز انتخاب نکرده که این رو تو فیلم هاش پیاده کنه، فیلم هایی که پر از دیالوگ های غنی هستن. با این حال، اشاره کرد که این چیزیه که باعث میشه Le Samouraï یه “فیلمی که حتما باید دید» باشه.
Repulsion (1965)
کاترین دنو در نقش کارول در حال مکالمه تلفنی در Repulsion
اگه یه فیلم باشه که به شدت روی تریلر ترسناک ادگار رایت، Last Night in Soho، تاثیر گذاشته باشه، اون فیلم Repulsion اثر رومن پولانسکی محصول 1965 هست. اون فیلم، اولین فیلم آمریکایی پولانسکی بود و داستان یه زن جوان رو روایت می کنه که از رابطه جنسی منزجر شده و توسط تصاویر آزاردهنده تسخیر میشه. حتی بعضی از سینماهای مستقل، تریلر Repulsion رو قبل از فیلم رایت نمایش می دادن. این فیلم یک منبع الهام Edgar Wright برای فیلم های وحشت آور او بوده است.
رایت گفت که 25 فیلم از دهه 1960 میلادی وجود داشتن که الهام بخش Last Night in Soho بودن یا اینکه اون موقع ساخت فیلم اون ها رو تماشا کرده و روش تاثیر گذاشتن. اون گفت که این فیلم ها رو با بازیگران و گروه تولید به اشتراک گذاشته تا الهام بخشی بیشتری فراتر از فیلمنامه و تولید فراهم کنه. یکی از این ها Repulsion بود.
Last Night in Soho و Repulsion مضامین مشابهی دارن، با زن های جوانی که توهمات وحشتناکی دارن و از واقعی بودن یا ذهنی بودن اون ها مطمئن نیستن. هر دو همچنین یه آپارتمان لندنی دارن که از یه اتاق کوچیک خسته کننده به مکانی پر از وحشت، تنگ و توهم زا تبدیل میشه.
The Wicker Man (1973)
هاوی در حال بررسی میخانه در The Wicker Man
شباهت های بین The Wicker Man و Hot Fuzz غیرقابل انکاره. هر دو فیلم یه پلیس وظیفه شناس رو نشون می دن که به یه دهکده کوچک میره و متوجه میشه که اونجا پاتوق یه گروه فرقه مانند با انگیزه های پنهانی خودشون برای ارتکاب قتل هست. به گفته سایمون پگ، اون ها قبل از ساخت Hot Fuzz، 138 فیلم اکشن رو تماشا کردن، و The Wicker Man اولین اون ها بود. این یکی دیگر از موارد تاثیرگذار بر منبع الهام Edgar Wright است.
با نگاه کردن به بازی ادوارد وودوارد در The Wicker Man، به راحتی میشه دید که به شدت روی بازی سایمون پگ در نقش نیکولاس آنجل تاثیر گذاشته، و پگ حتی به شخصیت وودوارد به عنوان “پدربزرگ” شخصیت خودش اشاره کرد. پگ گفت: «آنجل یه شخصیت ریزبین، خشک، کاملا طبق کتاب، شوخ طبع، پر سروصدا و تقریبا یه ضدحال هست.»
اینم قابل ذکره که Hot Fuzz هم ادوارد وودوارد رو در نقش های اصلی داره. با این حال، به جای اینکه پلیسی باشه که با فرقه روستا روبرو میشه، اون یکی از رهبران فرقه، رئیس اتحادیه نگهبانان محله و کسیه که تو چندین قتل در فیلم ادگار رایت دست داشته.
This Is Spinal Tap (1984)
این تصویر گیتاریست های گروه Spinal Tap را در حال اجرا نشان می دهد که نمونه ای از طنز بی بدیل این فیلم است.
گیتاریست های Spinal Tap در حال اجرا در This Is Spinal Tap
رایت از این فیلم به عنوان یکی از تاثیرگذارترین کمدی ها بر نسل خود یاد می کند که موسیقی را با کمدی در هم آمیخته است.
ادگار رایت در طول دوران حرفه ایش به عنوان یه فیلمساز، تو استفاده از موسیقی استاد شده. اون می دونه چطور موسیقی رو اضافه کنه تا مضامین صحنه رو تقویت و حال و هوا رو تثبیت کنه. اون همچنین انتخاب های موسیقی فوق العاده ای داره که تو همه فیلم هاش نمادین هستن. Baby Driver جاییه که اون موسیقی رو به مؤثرترین شکل ممکن استفاده می کنه.
ادگار رایت یه بار 10 فیلمی رو که می تونست برای همیشه دوباره تماشا کنه لیست کرد، و This Is Spinal Tap تو این لیست بود. از بین اون فیلم ها، رایت گفت This Is Spinal Tap یکی از فیلم هایی بود که اون «می تونه هر خط از دیالوگ هاش رو بی صدا همراهش زمزمه کنه.» اون همچنین گفت که نمی دونه آیا فیلمسازان می دونستن که این فیلم چقدر تاثیرگذار خواهد شد یا نه.
رایت در پایان گفت که This Is Spinal Tap تنها فیلمیه که روی هر نویسنده، بازیگر و کارگردان کمدی بریتانیایی نسل اون تاثیر می ذاره.
The Good, The Bad And The Ugly (1966)
کلینت ایستوود در نقش نمادین «مرد بی نام» در وسترن کلاسیک The Good, the Bad and the Ugly.
کلینت ایستوود در نقش مرد بی نام در The Good, the Bad and the Ugly
این فیلم با داستان گویی تصویری و موسیقی حماسی خود، تاثیر شگرفی بر اولین ساخته های وسترن گونه رایت گذاشته است.
اولین فیلم ادگار رایت Shaun of the Dead نبود. در عوض، اون یه فیلم بدون بودجه بود که در سال 1995 ساخت و A Fistful of Fingers نام داشت. این حتی قبل از شروع همکاریش با سایمون پگ و نیک فراست بود. این یه کمدی وسترن درباره یه کابوی هست که دنبال یه مرد تحت تعقیب می گرده که باعث مرگ اسبش شده.
فیلم 78 دقیقه طول داشت و ساختش 15,000 دلار هزینه برداشت. عنوان فیلم نشون میده که یکی از اصلی ترین تاثیرات روی ادگار رایت برای ساخت این فیلم، سه گانه Fistful of Dollars سرجیو لئونه بود. وقتی فیلم هایی رو که می خواست طرفداراش ببینن لیست می کرد، رایت آخرین فیلم این سه گانه رو نام برد، The Good, the Bad and the Ugly.
«مناسبه که یه نسخه ایتالیایی از یه ژانر آمریکایی، اوج سینماسازی رو به ما بده،» رایت درباره شاهکار مرد بی نام کلینت ایستوود گفت. رایت به داستان گویی تصویری لئونه و موسیقی انیو موریکونه به عنوان نمونه هایی از “زیبایی محض سینما» اشاره کرد.
Invasion Of The Body Snatchers (1978)
لحظه ای دلهره آور از فیلم Invasion of the Body Snatchers با بازی دونالد ساترلند که وحشت ناشی از تهاجم بیگانه را به تصویر می کشد.
دونالد ساترلند در حال اشاره و فریاد زدن در Invasion Of The Body Snatchers
این صحنه نمادین، الهام بخش رایت در ساختار روایی و بصری فیلم The World’s End بوده است، که لحظات مشابهی را به نمایش می گذارد.
آخرین فیلم از سه گانه «تری کورنتو» (Three Cornetto Trilogy) ادگار رایت، کمتر از بقیه سه فیلم مورد قدردانی قرار گرفت. این ناامیدکننده اس چون کلی چیز دوست داشتنی در The World’s End وجود داره. Shaun of the Dead یه فیلم ترسناک زامبی بود، Hot Fuzz یه فیلم رفیق پلیسی بود، و The World’s End یه فیلم علمی-تخیلی تهاجم فضایی ها بود.
منطقیه که یکی از اصلی ترین الهام بخش های هر فیلم تهاجم فضایی، Invasion of the Body Snatchers باشه. با این حال، ادگار رایت تاکید کرد که منظور اون نسخه اصلی نیست، که البته اون رو هم دوست داره، بلکه بازسازی سال 1978 اثر فیلیپ کافمن هست.
«من مخصوصا بازسازی رو دوست دارم… این یکی از فیلم های مورد علاقه منه. با خیلی از اون فیلم ها بزرگ شدم، و اونا همیشه وقتی بچه بودم تو تلویزیون بودن.»
The World’s End حتی «مردم غلاف» (pod people) هم داشت، اما به شکل ربات. هر دو فیلم همچنین لحظه نمادین «اشاره و فریاد» رو نشون می دادن. در Invasion of the Body Snatchers، این شخصیت دونالد ساترلند بود، و در The World’s End، این یکی از ربات ها بود. این هم یکی دیگه از شاهکارها بود که روی حرفه ادگار رایت تاثیر گذاشت.
در این بررسی به مجموعه ای از فیلم های کلاسیک و مدرن پرداختیم که هر یک به نوعی بر نگاه و سبک فیلمسازی ادگار رایت تاثیر گذاشته اند. از کمدی های زامبی گرفته تا تریلرهای روان شناختی و وسترن های حماسی، این آثار به او کمک کرده اند تا به کارگردانی با امضای هنری منحصربه فرد تبدیل شود و مخاطبان را با داستان پردازی های خلاقانه و بصری خیره کننده خود مجذوب کند. این تنوع در منابع الهام، گواهی بر گستردگی دانش و ذوق سینمایی ادگار رایت است که او را به یکی از محبوب ترین فیلمسازان معاصر تبدیل کرده است.
10 Movies Edgar Wright Fans Need To See That Influenced His Work
