بررسی تفاوت ها و شباهت های دو شاهکار تاریخ سینما در این مطلب انجام شده و مقایسه Scarface قدیمی و جدید نشان می دهد که هر دو فیلم با وجود تفاوت های ساختاری، جایگاه ویژه ای در ژانر گانگستری دارند. هر بحثی درباره بهترین gangster movies سینما معمولا پای همون گزینه های همیشگی رو وسط می کشه. فیلم The Godfather معمولا صدرنشینه و بعدش هم فیلم هایی مثل Goodfellas، Once Upon a Time in America، The Departed و Pulp Fiction قرار دارن. برای علاقه مندان به سینمای گانگستری و تفاوت های آن در گذر زمان، مقایسه Scarface قدیمی و جدید اهمیت ویژه ای دارد.
یه رقیب همیشگی دیگه Scarface هست؛ داستانی درباره یه خلافکار خرده پا که به قله های پر زرق و برق دنیای زیرزمینی می رسه، اما بعدش سقوطی رو تجربه می کنه که به اندازه صعودش دراماتیکه.
فیلم Scarface در اصل رمانی بود که در سال 1309 شمسی (1930) منتشر شد. شخصیت اصلی آن، که تونی گوارینو نام داشت، بر اساس ماجراجویی های واقعی آل کاپون خلق شده بود.
هاوارد هاکس این کتاب رو برای فیلم Scarface محصول 1932 اقتباس کرد که پل مونی در اون در نقش تونی کامونته بازی می کرد. بعدها برایان دی پالما نسخه بازسازی شده اون رو در دهه 1980 با بازی آل پاچینو در نقش تونی مونتانا (که دوباره تغییر نام داده بود) کارگردانی کرد.
معمولا همین نسخه 1983 هست که توی لیست بهترین gangster movies سینما دیده می شه. قطعا تونی مونتانا با بازی آل پاچینو همون تصویریه که هر وقت اسم “Scarface” میاد، اولین چیزیه که به ذهن خطور می کنه.
اما در واقع، هر دو نسخه Scarface لایق داشتن یه جایگاه توی اون لیست افتخاری هستن، و اینجاست که مقایسه Scarface قدیمی و جدید اهمیت پیدا می کنه.
مقایسه Scarface قدیمی و جدید؛ نسخه 1932 به اندازه بازسازیش خوبه، اگه بهتر نباشه
تصویر زیر چهره مصمم و خشن پل مونی را در نسخه اصلی نشان می دهد که چگونه با نگاهش قدرت را طلب می کند.
این بازیگر توانست با حرکات بدن و میمیک صورت، استیصال و طمع تونی کامونته را در آن دوران به خوبی به تصویر بکشد.
فیلم Scarface محصول 1932 در مقایسه با ساخته Brian De Palma یه دنیای کاملا متفاوته. در حالی که فیلم هاوارد هاکس موقع اکرانش جنجال های اخلاقی زیادی به پا کرد، با استانداردهای امروزی، خشونتش در حد یه قسمت از Scooby-Doo هست.
به همین خاطر، تونی کامونته با بازی پل مونی بیشتر به رفتار و حالت های صورتش تکیه می کنه تا اون حس ترس و ابهت لازم رو منتقل کنه. این تفاوت ها در مقایسه Scarface قدیمی و جدید آشکار می شوند.
محدودیت های اون دوران باعث شد Scarface دهه 30 هوشمندانه تر، ظریف تر و پرتعلیق تر از نسخه بعدی خودش باشه. همه این ها باعث شده تا با یه مطالعه جذاب درباره مردی طرف باشیم که تشنه ثروت و قدرته، اما در نهایت اسیر ناامنی های درونی خودش می شه.
تمرکز فیلم Scarface روی «ایگو» یا همون غرور، بعدها به الگویی برای شخصیت هایی مثل تامی دویتو و مایکل کورلئونه تبدیل شد و ژانر گانگستری رو از ریشه تغییر داد.
رابطه بین تونی و خواهرش در هر دو فیلم Scarface حیاتیه، اما نسخه اصلی یه مقدار بهتر از پسِ نشون دادنش براومده. بازی آن دواراک واقعا می درخشه و در فضای خفقان آور جامعه دهه 1930، فرانچسکا کامونته تقریبا به یه شخصیت اصلی دوم تبدیل می شه.
فرانچسکا پابه پای تونی توی نبرد خودش می جنگه. تصمیم لحظه آخری اون برای ایستادن کنار برادرش مثل دو تا خواهر و برادر در برابر کل دنیا اون پیوند دردناک اما جاودانه شون رو به خوبی نشون می ده. شخصیت جینا، که معادل فرانچسکا در نسخه دهه 80 هست، اصلا به اون اندازه شخصیت پردازی نمی شه. مقایسه Scarface قدیمی و جدید این تفاوت ها را آشکار می کند.
اگه فیلم Scarface برایان دی پالما پرسروصدا، پر زرق و برق و اغراق آمیزه، نسخه هاوارد هاکس تاریک، عمیق و تهدیدآمیزه. هر دو نسخه ارزشمندن.
اما اون فضای سنگین تر Scarface قدیمی یه جذابیت خاصی داره که با منبع اصلی داستان و درون مایه های مرکزیش کاملا جوره. این تحلیل عمیق تر در مقایسه Scarface قدیمی و جدید اهمیت دارد.
مقایسه Scarface قدیمی و جدید؛ فیلم Scarface آل پاچینو هنوز هم یکی از بزرگترین فیلم های گانگستری تمام دوران هست
در ادامه، تصویری از تونی مونتانا با بازی خیره کننده آل پاچینو را مشاهده می کنید که نمادی از سینمای پر زرق و برق دهه 80 است.
چهره او در این صحنه بازتابی از جنون و قدرت طلبی بی حد و مرز است که تونی مونتانا را به یک اسطوره تبدیل کرد.
عالی بودن Scarface محصول 1932 چیزی از ارزش های بازسازی دهه 80 کم نمی کنه. جلوه های بصری نئونی، فضای آفتابی و تمایلات مادی گرایانه، درون مایه «زیاده روی» رو که در قلب فیلم اول بود، تقویت می کنن.
داستان رو برای یه دوره جدید بازتعریف می کنن اما به هدف اصلی نسخه اولیه وفادار می مونن. برای تماشای این آثار کلاسیک، تخفیف ویژه 70 درصدی HBO Max برای مشترکین جدید و قدیمی در سرویس های استریم می تواند بهترین زمان باشد. این ادامه بحث مقایسه Scarface قدیمی و جدید است.
آل پاچینو شاید اون ظرافت بازی پل مونی (یا حتی ظرافت بازی های خودش در فیلم های The Godfather و Donnie Brasco) رو نداشته باشه. اما شخصیت تونی مونتانا با اون روحیه جنگنده اش در هر صورت یه خلق سینمایی خیره کننده است.
اون شدتِ درونی تونی در سال 1932، اینجا جاش رو به شدتی داده که با بی پروایی تمام فوران می کنه و هر چیزی رو که سر راهش باشه می سوزونه. در نهایت، این همون داستان خودویرانگریه، اما با تاکید خیلی زیاد روی جنبه ویرانگری.
خشونت طبیعتا عیان تره و با اینکه گاهی به مرز افراط می رسه، اما این بی رحمی شوکه کننده تصویر واضحی از دنیایی که تونی مونتانا واردش شده و فداکاری هایی که حاضره انجام بده، رسم می کنه.
چه آویزون شدن از هلیکوپتر باشه و چه مواجهه با لبه تیز یه اره برقی، Scarface بدون هیچ واهمه ای و در عین حال با دقت در اجرا، کارش رو انجام می ده.
اگه Scarface محصول 1932 شخصیت پردازی بهتری از خواهر تونی داشت، بازسازی دهه 80 معشوقه بهتری رو به تصویر کشیده. شخصیت پاپی در نسخه اصلی به ندرت از قالب یه «دوست دختر» فراتر می رفت. متاسفانه اون فقط یه چالش دیگه برای تونی بود که باید فتحش می کرد.
الویرا با بازی میشل فایفر این شخصیت رو کاملا بازسازی کرد؛ با قطب نمای اخلاقی خاص خودش و مشکلات اعتیادی که داره بیشتر مورد توجه قرار می گیره.
در مجموع، جواب قطعی برای این سوال وجود نداره که کدوم نسخه از Scarface فیلم gangster movie برتریه. خوشبختانه، نتیجه گیری در این مورد خیلی راحت تره که هر دو فیلم لیاقت جایگاهی بین بهترین آثار این ژانر رو دارن. به طور کلی، مقایسه Scarface قدیمی و جدید نشان می دهد که هر دو فیلم شاهکارهایی در نوع خود هستند و هر کدام با توجه به زمانه خود، استانداردهای جدیدی را برای سینمای جنایی تعریف کرده اند.
Two Entries On The “Best Gangster Films Of All Time” List Belong To The Same Movie
