در کابوس نئونی ادوارد برگر، نقد Ballad of a Small Player نشان می دهد که کالین فارل شبحی غرق در عرق است که کازینوهای ماکائو را تسخیر کرده است. افرادی که مرتباً به آنجا می آیند و او با آن ها روبرو می شود، اغلب او را “گویلو” می نامند که به زبان کانتونی به معنای “مرد شبح” است و از جهات زیادی به او صدق می کند. اول اینکه، این قمارباز معتاد خود را به عنوان لرد دویل (Lord Doyle) معرفی می کند، اگرچه به سرعت به او اشاره می شود که دویل حتی یک نام اشرافی هم نیست.
در عوض، معلوم می شود که این مهاجر در واقع مردی به نام رایلی (Reilly) است، یک کلاهبردار فراری. بر اساس رمانی به همین نام اثر لارنس آزبورن (Lawrence Osborne)، جدیدترین اثر برگر یک فیلم عجیب و غریب است، جنون آمیز و اغلب بی هدف، که انتخاب های عجیبی می کند، فیلمنامه ای و فیلمی به بی ثباتی شخصیت اصلی اش. کارگردانی زیبای برگر، موسیقی پرشور هورن و سازهای زهی فولکر برتلمن (Volker Bertelmann)، و بازی متعهدانه فارل، این نقد Ballad of a Small Player نشان می دهد که فیلم به سختی می تواند همه چیز را کنار هم نگه دارد، با این حال.
نقد Ballad of a Small Player بیان می کند که این فیلم ممکن است لقمه ای بزرگ تر از دهانش بردارد، و در تلاش است تا تمام رشته های خود را گرد هم آورد در حالی که به سمت یک نتیجه گیری تب آلود و هذیانی مانند شخصیت فارل پیش می رود، اما با این وجود یک تجربه سرگرم کننده است.
نقد Ballad of a Small Player؛ فیلمی پر ایراد که نمی توانستم از آن چشم برداشتم
این فیلم با بازی کالین فارل، تصویری از جنون و اعتیاد به قمار را به نمایش می گذارد.
همانطور که در تصویر مشخص است، شخصیت اصلی در دنیای تاریک و پر استرس کازینوها غرق شده و این فضا به خوبی در فیلم به تصویر کشیده شده است.
اولین کلمه ای که از دهان فارل در فیلم خارج می شود، یک “ف*ک” با مشقت است — او به وضوح خماری دارد، اتاق مجلل هتلش پر از بطری های خالی شامپاین، لباس های کثیف و مبلمان واژگون شده است. این جزئیات در نقد Ballad of a Small Player به خوبی منعکس شده است. آفتاب ماکائو به همان اندازه که میگرن رایلی مطمئناً دردناک است، تیز و گزنده است و اگر می توانست موسیقی همراه صحنه باشکوه و عیاشانه را بشنود، قطعاً بدتر می شد.
برگر به رویدادها حسی از عظمت می دهد، به همان شیوه ای که درام پاپال Conclave را با حسی از خطرات رو به رشد آغشته کرد. ماکائو مانند یک شهر ارواح فیلمبرداری شده است، کازینوها و اتاق های قمار مخفی بزرگ و توخالی هستند. در نقد Ballad of a Small Player به تأثیر حرص و اجبار شخصیت های تسخیرکننده که آن ها را پر کرده اند، از طریق صفحه نمایش اشاره می شود.
همه اینها توسط بازی بی بند و بار فارل پشتیبانی می شود، جایی بین وحشت توهم زای Fear and Loathing in Las Vegas و اضطراب پر انرژی Uncut Gems. تنها مشکل این است که فارل به ندرت، اگر هرگز، این حالت را برای لحظه ای استراحت ترک می کند. نقد Ballad of a Small Player تاکید می کند که فیلم برگر در طول 100 دقیقه مدت زمانش در این سطح کار می کند که می تواند خسته کننده باشد و هر نوع پیشرفتی را که داستان به آن اشاره می کند، تضعیف کند.
این داستان همچنین شامل دو شخصیت دیگر است — سینتیا بلایث (Cynthia Blithe) با بازی تیلدا سوئینتن (Tilda Swinton)، یک کارآگاه خصوصی بسیار عجیب و غریب با عینکی فوق العاده که به دنبال رایلی (Reilly) است، و دئو مینگ (Dao Ming) با بازی فالا چن (Fala Chen)، یک رباخوار که دقیقاً زمانی که کلاهبردار در حال خارج شدن از کنترل است، با او درگیر می شود. هر دوی آن ها به نوعی خودشان رایلی را تسخیر کرده اند و نتایج احتمالی را برای او نشان می دهند، بسته به اینکه کدام مسیر را انتخاب کند.
البته، رایلی، به عنوان یک قمارباز معتاد، متقاعد شده است که شانس بعدی اش در همین نزدیکی است. همانطور که او از کازینو به کازینو می رود و در هر مرحله می بازد، برگر ما را مجبور می کند که شاهد خودویرانگری در حال وقوع باشیم. تماشای آن خوشایند نیست، و نقد Ballad of a Small Player بر این نکته تأکید دارد که بسیاری از بهترین صحنه های فارل نیز تصاویری عمیقاً ناخوشایند از مردی در آستانه از دست دادن همه چیز، از جمله عقلش، هستند.
آنچه نقد Ballad of a Small Player در انسجام کم دارد، با سبک خالص جبران می کند. اشتباهات برگر در اینجا به لطف این موضوع بسیار قابل بخشش تر هستند، اگرچه زمانی که فیلم با یک پیچش قابل پیش بینی به اوج می رسد، نمی توان احساس نکرد که داستان را گم کرده است. تماشای شخصیتی که تقریباً دو ساعت تصمیمات وحشتناک می گیرد، درخواست سختی از تماشاگران است و، اگرچه این فیلم هرج و مرج خود را به طور کامل توجیه نمی کند، اما با این وجود یک تجربه هیجان انگیز سرگرم کننده است.
Ballad of a Small Player در جشنواره بین المللی فیلم تورنتو 2025 به نمایش درآمد. نتفلیکس، که پیش از این شاهد موفقیت آثاری چون فیلم فرار از اتاق نتفلیکس بوده، فیلم را در 23 مهر 1404 در سینماهای محدود اکران خواهد کرد، پیش از آنکه در 7 آبان 1404 برای پخش آنلاین در دسترس قرار گیرد.
در نهایت، این فیلم سفری پر هرج و مرج به ذهن یک قمارباز است که با وجود ضعف های داستانی، به واسطه سبک بصری قوی و اجرای پرتنش کالین فارل، مخاطب را تا انتها با خود همراه می کند. این اثر نمایشی از خودویرانگری است که اگرچه تماشای آن همیشه خوشایند نیست، اما به سختی می توان از آن چشم برداشت.
Ballad Of A Small Player Review: Colin Farrell’s Neon Nightmare Goes Off The Rails
