فرآیند گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human یکی از دشوارترین تجربه های گیمینگ به دلیل وابستگی شدید به شانس بود که با آپدیت جدید Usual Suspects تغییرات مثبتی در آن ایجاد شده است.
من بدجوری تو نخ گرفتن Achievement و تروفی هستم. اگه دارم بازی می کنم، هر کاری از دستم بربیاد انجام می دم تا تک تکِ افتخارات رو به دست بیارم، حالا فرقی نمی کنه چقدر سخت یا احمقانه باشن. راستش دیگه مثل قدیما وسواس ندارم. قبل از اینکه بچه دار بشیم، من و شوهرم هر بازی ای که فکرش رو بکنید انجام می دادیم فقط برای اینکه امتیاز Achievementهای Xboxمون رو بالا ببریم، حتی اشتراک LoveFilm هم داشتیم تا فقط لیست بازی هاشون رو تموم کنیم و به اون امتیازی که می خوایم برسیم. مخصوصا گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human که داستانی پر از چالش و هیجان دارد.
واسه جوون ترها بگم که LoveFilm در واقع Netflixِ اروپا بود، اون زمان هایی که باید منتظر می موندید تا شرکت نسخه فیزیکی فیلم یا بازی مورد نظرتون رو با پست براتون بفرسته و بعد از اینکه تمومش کردید، دوباره براشون پس بفرستید. چقدر زمانه عوض شده.
هرچند این روزها دیگه فقط برای بالا بردن امتیازم سراغ هر بازی ای نمی رم، اما همیشه سعی می کنم توی هر بازی ای که انجام می دم، همه ی Achievementها رو بگیرم.
یکی از بازی های مورد علاقه ی من تو امسال No, I’m Not a Human بود که یکی از رو اعصاب ترین و سخت ترین اچیومنت ها رو داشت.
می گم «داشت» چون با آپدیت اخیر Usual Suspects، گرفتن این Achievement خیلی راحت تر شده. راستش مطمئن نیستم چه حسی نسبت به این موضوع دارم.
من پایه ی زحمت کشیدن (Grind) هستم، اما نه وقتی که همه چیز فقط به شانس بستگی داره؛ چالش گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human
یکی از ترسناک ترین لحظات بازی روبرو شدن با موجوداتی است که ظاهر انسانی ندارند و بقای شما را به خطر می اندازند.
تصویر بالا مرد رنگ پریده را نشان می دهد که یکی از موانع اصلی در مسیر زنده ماندن و کسب موفقیت در بازی است.
من با دنبال کردن Achievementهای سخت مشکلی ندارم. بیایم روراست باشیم، هرچی گرفتنشون سخت تر باشه، وقتی بالاخره به دستشون میارید، بیشتر به خودتون افتخار می کنید. بالاخره تا وقتی یه چیزی واقعا ارزش پز دادن نداشته باشه، نمی تونید بابتش ادعا کنید. من حاضرم ساعت های بی شماری رو پای یه بازی بذارم و با تمام وجود براش زحمت بکشم تا فقط یه Achievement بگیرم، حتی اگه امتیاز Gamerscore خیلی کمی داشته باشه. این روحیه در مسیر گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human نیز جاری است.
من تک تکِ آیتم هایی که می شد در Beautiful Katamari جمع کرد رو پیدا کردم، همه ی حیوانات و انواع رنگ هاشون رو در Zoo Tycoon پرورش دادم و همه ی ماموریت های جانبی The Last Remnant رو تموم کردم؛ و این ها فقط چندتا از وقت گیرترین Achievementهایی هستن که تا حالا گرفتم.
اما وقتی بحث شانسِ محض وسط میاد چی؟ اون دیگه یه مرحله ی کاملا جدید از رو اعصاب بودنه. اگه فرقی نکنه چقدر وقت بذاری یا چقدر توی بازی ماهر بشی و همه چیز فقط به شانس بستگی داشته باشه… خب، اونوقت هیچ تضمینی نیست که بتونی اون Achievement رو باز کنی. این دقیقا حسی بود که نسبت به سخت ترین اچیومنت بازی یعنی گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human داشتم.
برای کسایی که نمی دونن، داستان No, I’m Not a Human از این قراره که پرتوهای خورشید شروع به سوزوندن و کشتن مردم کردن، برای همین باید توی خونه بمونید چون اگه روز برید بیرون می میرید. شب ها هم که دنیا توی هرج ومرج فرو رفته، هیچ جا امن نیست. در طول دو هفته – اگه بتونید این مدت زنده بمونید – می تونید به غریبه هایی که در می زنن پناه بدید.
برخی شخصیت ها ظاهر عجیبی دارند که تشخیص هویت واقعی آن ها را دشوار می کند و حس تعلیق را بالا می برد.
زن گربه ای نمونه ای از تنوع شخصیت هایی است که در طول شب با آن ها ملاقات می کنید و ممکن است دوست یا دشمن باشند.
از بین همه ی شخصیت هایی که میان دم در، بعضی هاشون ممکنه «بازدیدکننده» (Visitor) باشن؛ موجودات ترسناکِ غیرانسانی که آدم های واقعیِ توی خونه رو می کشن. این ایده که موجودات بیگانه خود را به جای انسان ها جا بزنند، به نوعی الهام بازی ها از فیلم شیء را در ذهن تداعی می کند. بخش بزرگی از بازی حول این می چرخه که اکثر شخصیت ها هر بار به صورت تصادفی انتخاب می شن. توی یه دور بازی ممکنه بازدیدکننده باشن و توی یه دور دیگه انسان، و شما باید اونا رو آزمایش کنید و بفهمید کی هستن، در حالی که سعی می کنید خودتون و بقیه انسان ها رو زنده نگه دارید.
همه ی این شخصیت ها شخصیت پردازی و داستان های خودشون رو دارن که می تونید یاد بگیرید، مخصوصا اگه انتخاب کنید که هر روز باهاشون گپ بزنید. و اینجاست که سر و کله ی اچیومنت Martyr پیدا می شه.
گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human؛ اسم مناسبی برای اچیومنتیه که این قدر باعث زجر کشیدن شد
مدیریت فضای داخلی خانه و نظارت بر مهمانانی که در دفتر شما حضور دارند برای اجرای استراتژی های صحیح حیاتی است.
محیط دفتر کار جایی است که اکثر تعاملات سرنوشت ساز بازی و تصمیم گیری برای پذیرش مهمان ها در آن رخ می دهد.
Martyr اچیومنتیه که با پنج روز صحبت کردن با شخصیتِ «زن عینکی» و انتخاب پاسخ درست توی یکی از اون مکالمات باز می شه. اچیومنت های زیادی شبیه به این وجود دارن که نیاز دارن یه شخصیت خاص توی خونه تون باشه و به اندازه ی کافی باهاش حرف بزنید تا یه صحنه ی خاص از مکالمه باز بشه. برای گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human این مراحل ضروری هستند.
مشکل این شخصیتِ به خصوص این بود که قبلا روی مبل توی دفتر می نشست. شب هشتم، رهبر فرقه (Cult Leader) میاد و سه نفر از اعضای فرقه رو پیش شما می ذاره و شما هم هیچ حقی برای مخالفت ندارید. اونا کل مبل رو اشغال می کنن و هر کسی که قبلا اونجا بوده رو بیرون می اندازن. پس اگه زن عینکی رو داشتید، حالا دیگه غیبش زده.
این یعنی شما یا باید زن عینکی رو توی سه شب اول به دست می آوردید (تا وقت داشته باشید قبل از بیرون انداخته شدنش پنج روز باهاش حرف بزنید)، یا باید بلافاصله بعد از اینکه رهبر فرقه آدم هاش رو گذاشت، توی شب هشتم اون رو پیدا می کردید تا بتونید یکی از اونا رو با این زن جایگزین کنید.
توی شب اول، دو نفرِ اولی که در می زنن همیشه ثابت هستن، پس شما فقط یه شانس دارید که اون زنِ مورد نیازتون باشه. توی شب سوم، یکی از سه نفری که در می زنن همیشه پیامبر (Prophet) هست که شانس شما رو باز هم کمتر می کنه.
انجام آزمایش روی افراد مشکوک تنها راه اطمینان از امنیت ساکنان خانه و پیشرفت در روند داستان است.
در این صحنه، فرآیند حساس تست کردن یکی از شخصیت ها برای یافتن حقیقت و حفظ امنیت نمایش داده شده است.
جدا از شانسِ محض برای اینکه اصلا اون زن رو ببینید یا نه – و بله، می تونید قبل از این لحظات بازی رو ذخیره کنید و هی دوباره لود کنید تا شانستون رو امتحان کنید، کاری که من ساعت ها و روزهای متوالی انجام دادم و نتیجه نگرفتم – حتی اگه با یه معجزه اون رو به دست بیارید، باز هم تضمینی برای گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human نیست چون متغیرهای زیادی ممکنه نقشه هاتون رو نقش بر آب کنن.
شما همیشه با این ریسک روبرو هستید که ممکنه اشتباهی یه بازدیدکننده رو دعوت کنید تو و اون هم زنِ مورد نظر رو بکشه، و اونوقت دوباره برمی گردید سر پله ی اول. نمی تونید هم از دعوت کردن آدم ها خودداری کنید، چون نیاز دارید بقیه کنارتون باشن تا وقتی مرد رنگ پریده (Pale Man) توی شب های سوم، پنجم، نهم و یازدهم میاد، شما رو نکشه. اگه تنها باشید، اون در رو می شکنه و شما رو می کشه.
همچنین سازمان FEMA رو دارید که آدم ها رو به صورت تصادفی از خونه تون می بره. اونا اول شب چهارم میان و یه نفر رو تصادفی می برن، بعد شب پنجم برمی گردن و یه نفر دیگه رو می برن و شما توی هیچ کدوم از این موارد حق انتخاب ندارید.
دخالت نیروهای خارجی مثل سازمان FEMA می تواند تمام برنامه ریزی های شما برای نگه داشتن افراد خاص را به هم بریزد.
حضور FEMA در بازی لایه ای از استرس و پیش بینی ناپذیری را به تجربه بازیکن برای کسب اچیومنت ها اضافه می کند.
در اون مرحله، به شما یه برگه اخطار FEMA داده می شه تا به یه نفر بدید (یعنی اون شخص نفر بعدی هست که FEMA می بره)، و وقتی آتش نشان سوخته (Burned Firefighter) توی شب هفتم میاد، یه برگه ی دیگه بهتون میده. این یعنی شما می تونید تعیین کنید FEMA توی شب هشتم چه کسایی رو ببره، اما اونا دوباره توی شب دهم برمی گردن و دو نفر رو می برن. این یعنی احتمال های خیلی زیادی وجود داره که FEMA اون شخصیتی رو که به شدت نیاز دارید پنج روز توی خونه نگهش دارید، ازتون بگیره.
شانسِ آوردن زن عینکی توی شب های اول، دوم، سوم یا هشتم برای اینکه روزهای کافی برای حرف زدن باهاش داشته باشید، و بعد زنده نگه داشتنش توی اون مدت و مطمئن شدن از اینکه FEMA اون رو نبره، تقریبا غیرممکن به نظر می رسید. باید توی چندین سطح مختلف فوق العاده خوش شانس می بودید تا گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human رو بگیرید، که من در نهایت هیچ وقت نبودم.
آپدیت Usual Suspects یک راه حل غیرمنتظره ارائه داد
تغییرات اعمال شده در آپدیت جدید، محل قرارگیری برخی شخصیت های کلیدی را برای سهولت در بازی بهبود بخشیده است.
نشستن زن عینکی روی صندلی راحتی به جای مبل، کلید اصلی حل مشکل این اچیومنت طاقت فرسا بود.
آپدیت Usual Suspects در تاریخ 27 آذر 1404 منتشر شد و 12 مهمان جدید، یه پایان جدید، 6 رویداد جدید، یه سکانس رویای جدید و 11 اچیومنت جدید رو به بازی اضافه کرد. توسعه دهنده ها همچنین به بعضی از باگ ها و مشکلات رسیدگی کردن، اما توی کل لیست تغییرات (Patch Notes)، حتی یک کلمه هم درباره ی زن عینکی گفته نشده بود.
داشتم با سرعت بازی رو پیش می بردم، از همه ی شخصیت های جدید یادداشت برمی داشتم و کلا سعی می کردم زنده بمونم که زن عینکی رو توی خونه ام قبول کردم. تصور کنید چقدر غافلگیر شدم وقتی دیدمش که دیگه روی مبل همیشگی ننشسته، بلکه روی صندلی راحتی نشسته. اصلا باورم نمی شد.
یه تغییر به این سادگی توی بازی به این معنیه که این اچیومنت دیگه در گروی اعضای فرقه نیست. پس در حالی که هنوز باید اون رو زنده نگه دارید و نذارید دست FEMA بهش برسه، گرفتنش خیلی شدنی تر شده، چون تا وقتی که تا قبل از شب هشتم دعوتش کنید تو، وقت کافی دارید. این Achievement دیگه مایه عذاب من یا یه نقطه ضعف توی لیست اچیومنت هام برای گرفتن اچیومنت Martyr No, I’m Not a Human نیست.
برخوردن به این موضوع یه غافلگیری دلپذیر بود، اما تعجب کردم که چرا این اصلاح به عنوان بخشی از آپدیت برجسته نشده بود، مخصوصا چون یکی از مشکلات بزرگ طرفدارها بود. اگه نمی دونستید، حالا دیگه می دونید. برید بیرون، اون زن رو دعوت کنید تو و به داستانش گوش بدید تا اون اچیومنت رو باز کنید. این یه معجزه ی کریسمسه.
در نهایت، تلاش برای دریافت افتخارات در بازی های ویدیویی، فراتر از یک عدد ساده است و تجربه ای از صبر و استقامت را به همراه دارد. تغییرات هوشمندانه توسعه دهندگان نشان می دهد که آن ها به بازخورد بازیکنان اهمیت می دهند و تلاش می کنند تا چالش ها را به جای عذاب آور بودن، به تجربه ای لذت بخش و منصفانه تبدیل کنند. امیدوارم این راهنما به شما در مسیر تکمیل لیست افتخاراتتان کمک کرده باشد.
Even Though I Love Achievement Hunting, Even I’m Glad No, I’m Not A Human Fixed Its Hardest Accolade
