برخی از فیلم های رزمی دیدنی دوباره به دلیل تمرکز بر اکشن هنرمندانه و طراحی مبارزات بی نظیر، حتی پس از چندین بار تماشا نیز جذابیت خود را حفظ می کنند. این آثار، از شاهکارهای بروس لی و جکی چان گرفته تا کلاسیک های کالت مانند Bloodsport، تجربه ای را ارائه می ده دهند که ارزش آن بیش از یک بار دیدن است، زیرا هیجان بصری آن ها بر پیچیدگی های داستانی اولویت دارد.
برخی از فیلم های رزمی دیدنی دوباره قابلیت این را دارند که با هر بار تماشا حتی لذت بخش تر شوند. در مورد بسیاری از فیلم ها، اولین تماشا همیشه بهترین است، طبیعتاً به این دلیل که ندانستن آنچه در ادامه می آید، سطح زیادی از کنجکاوی را به تجربه می آورد. اما همه فیلم ها برای سرگرم کردن نیازی به این عنصر ندارند.
شایان ذکر است که در این زمینه، ژانر هنرهای رزمی مزیت فوق العاده ای دارد. فیلم های رزمی دیدنی دوباره معمولاً ارزش تماشای مجدد بیشتری نسبت به فیلم های بیشتر ژانرهای دیگر دارند، و بخش بزرگی از آن به این دلیل است که معمولاً تمرکز بیشتری بر روی اکشن است تا داستان. بنابراین، دانستن پایان داستان در تماشای دوم، سوم و چهارم تأثیر چندانی ندارد.
این ایده در مورد لیست بلندبالایی از فیلم های رزمی دیدنی دوباره صدق می کند، اما به ویژه در مورد برخی از آثار برجسته، از Bruce Lee’s Way of the Dragon تا Jean-Claude Van Damme’s Bloodsport صدق می کند.
Way Of The Dragon؛ یکی از فیلم های رزمی دیدنی دوباره
این فیلم به خاطر رویارویی حماسی بروس لی با چاک نوریس در کولوسئوم رم شهرت دارد.
این صحنه نمادین، اوج مهارت های کارگردانی و رزمی بروس لی را به نمایش می گذارد.
Enter the Dragon ممکن است شاهکار هنرهای رزمی بروس لی باشد، اما حتی آن هم به اندازه Way of the Dragon ارزش تماشای مجدد ندارد. به نوعی، Way of the Dragon فیلم قطعی بروس لی است؛ بالاخره، این تنها یکی از چهار فیلم کامل شده اوست که لی هم به عنوان ستاره، هم نویسنده و هم کارگردان در آن حضور دارد.
به عبارت دیگر، او در این فیلم مهر شخصی خود را به گونه ای زده است که هرگز در هیچ یک از سه فیلم دیگرش به آن دست نیافته بود. با هر بار تماشای Way of the Dragon، درک بهتری از بروس لی به عنوان یک فیلمساز به دست می آورید، از سبک بصری او تا رویکردش به طنز. همچنین متوجه تمام جزئیات کوچک می شوید، از جمله گربه ای که به طرز عجیبی در صحنه مبارزه بین چاک نوریس و بروس لی کمین کرده است.
Wheels on Meals
صحنه مبارزه نهایی فیلم یکی از بهترین ها در کارنامه جکی چان محسوب می شود.
همکاری سه برادر افسانه ای سینمای هنگ کنگ در این اثر، لحظات کمدی و اکشن به یادماندنی خلق کرده است.
Wheels on Meals یک فیلم جکی چان است که هرگز قدیمی نمی شود. در میان تعدادی از فیلم ها که جکی چان، یوئن بیاو و سامو هونگ در آن ها همبازی بودند، این فیلم محبوب هنرهای رزمی محصول 1984، این سه نفر را در تلاشی برای محافظت از یک زن جوان در برابر یک رئیس مافیا در بارسلونا نشان می دهد.
چیزهای زیادی برای قدردانی در مورد Wheels on Meals وجود دارد که در یک بار تماشا کردن همه آن ها دشوار است. بهترین بخش فیلم، البته، رویارویی نهایی بین جکی چان و بنی “جت” اورکیدز است، اما پویایی طنزآمیز بین دو شخصیت اصلی و نقش اول زن، کمدی اسلپ استیک، و نقش کوتاه خنده دار ریچارد نگ نیز نباید نادیده گرفته شود.
Drunken Master؛ تجربه ای از فیلم های رزمی دیدنی دوباره
سبک کونگ فوی مست، ترکیبی منحصربه فرد از کمدی و حرکات رزمی پیچیده را به نمایش می گذارد.
این فیلم نه تنها جکی چان را به یک ستاره جهانی تبدیل کرد، بلکه ژانر کمدی-رزمی را نیز به محبوبیت رساند.
یکی دیگر از فیلم های جکی چان که ارزش تماشای مکرر را دارد، Drunken Master است، فیلمی که به طور گسترده ای به تبدیل جکی چان به یک ستاره فیلم های کونگ فو معروف است. به کارگردانی یوئن وو-پینگ، Drunken Master یکی از بهترین فیلم های جکی چان است، و دلیل آن نیز به سادگی قابل درک است، زیرا فیلم مملو از سکانس های مبارزه با طراحی رقص عالی است که بسیاری از آن ها با سبک کمدی اسلپ استیک که به زودی امضای این بازیگر شد، آمیخته اند.
پس از تماشای آن برای اولین بار، توجه بیشتر به نقاط قوت دیگر فیلم آسان تر می شود، با توجه به اینکه تنها بازی جکی چان آن را عالی نمی کند. همچنین هوانگ جانگ-لی وجود دارد، که مهارت های لگدزنی شگفت انگیزش دیدنی است، و یوئن سیو-تی ین، که در نقش سم سید، استاد مست شخصیت اصلی، بسیار خنده دار است.
Ip Man
مبارزه ایپ من با ژنرال ژاپنی، یکی از احساسی ترین و قدرتمندترین سکانس های فیلم است.
این صحنه نشان دهنده مقاومت و دفاع از عزت ملی در برابر تهاجم است که به زیبایی توسط دانی ین به تصویر کشیده شده است.
بی شک یکی از تاثیرگذارترین فیلم های رزمی دیدنی دوباره قرن 21، Ip Man داستان استاد ایپ من، استاد بزرگ وینگ چون است که به بروس لی نوجوان کونگ فو آموخت. اولین قسمت از مجموعه چهار فیلمی Ip Man عملکردی قابل توجه و چندلایه از دانی ین ارائه می دهد که با مشاهده چگونگی توسعه قوس شخصیتی او در طول فرنچایز، می توان حتی بیشتر از آن لذت برد.
عناصر دیگری که در تماشاهای بعدی ارزش توجه دارند، این است که چگونه فیلم سکانس های اکشن دانی ین را به دقت حول وینگ چون و برداشت غنی آن از چین سال 1935 ساخته است.
Bloodsport
ژان-کلود ون دام با این فیلم به یک ستاره بین المللی در ژانر اکشن تبدیل شد و آمادگی بدنی فوق العاده خود را به رخ کشید.
حضور شخصیت های متنوع با سبک های مبارزه مختلف، به جذابیت مسابقات زیرزمینی فیلم افزوده است.
Bloodsport چیزی فراتر از نمایش استعدادهای مبارزه ای ژان-کلود ون دام است که در رویارویی نهایی با شخصیت بولو یونگ به طور کامل به نمایش گذاشته شده اند. هر دو اجرا ارزش بیش از یک بار تماشا را دارند، اما سبک های دیگر به تصویر کشیده شده در فیلم نیز همینطور هستند.
به عنوان یک فیلم تورنمنت هنرهای رزمی، Bloodsport قادر است مبارزانی از بسیاری از رشته های هنرهای رزمی را گرد هم آورد، که طراحی رقص آن را به طور قابل توجهی متنوع تر و چشم نوازتر از بیشتر فیلم های رزمی دیدنی دوباره هم ژانر خود می کند.
Best Of The Best
این فیلم بر جنبه های دراماتیک و روابط انسانی میان اعضای یک تیم تکواندو تمرکز دارد.
مسابقات نهایی فیلم، ترکیبی از هیجان ورزشی و احساسات عمیق است که آن را از دیگر آثار مشابه متمایز می کند.
Best of the Best در دسته ای مشابه Bloodsport قرار می گیرد، زیرا آن نیز یک فیلم تورنمنت هنرهای رزمی دهه 1980 است که بخش زیادی از جذابیت آن از حضور تعداد زیادی از مبارزان با سبک های متنوع نشأت می گیرد.
پویایی های متعدد بین تیم پنج نفره رزمی کاران و مربی شان با هم ترکیب می شوند تا داستانی هیجان انگیز و احساسی خلق کنند که با یک موسیقی متن دیدنی پر از آهنگ های راک عالی دهه 80 پشتیبانی می شود.
Fist Of Fury
خشم کنترل نشده و حس میهن پرستی شخصیت چن ژن، با بازی پرشور بروس لی، به خوبی به مخاطب منتقل می شود.
این فیلم جایگاه بروس لی را به عنوان نمادی از مقاومت در برابر ظلم تثبیت کرد.
Fist of Fury بهترین فیلم بروس لی نیست، اما همچنان یک تجربه فوق العاده سرگرم کننده برای این بازیگر و یک سنگ بنای کلیدی در مورد تصویر ستاره است. مهم نیست که ما از قبل می دانیم در Fist of Fury بعد از اولین تماشا چه اتفاقی می افتد، به خصوص که از همان ابتدا هرگز یک راز نبوده است؛ سرگرمی واقعی که در اینجا یافت می شود، هیجان تماشای آشکار شدن تدریجی انتقام چن ژن روی صفحه نمایش است.
مبارزه بزرگ در کاراته دوجو که بروس لی با انبوهی از مبارزان ژاپنی روبرو می شود، سکانس نمادین نانچاکو، و فینال بزرگ که در آن چن ژن فداکاری نهایی خود را انجام می دهد، به Fist of Fury چندین صحنه می بخشد که آن را به یکی از بهترین فیلم های رزمی دیدنی دوباره تبدیل می کند.
Five Deadly Venoms
هر یک از پنج شاگرد، نماینده یک سبک مبارزه مرگبار الهام گرفته از حیوانات هستند: مار، عقرب، وزغ، مارمولک و هزارپا.
معمای هویت این شاگردان و تلاش برای یافتن آن ها، لایه ای از تعلیق به فیلم اضافه می کند.
به طور معمول، فیلم های معمایی به دلیل قابلیت تماشای مجددشان شناخته نمی شوند، اما استثنائاتی هم وجود دارد – یکی از آنها Five Deadly Venoms است. در Five Deadly Venoms، یک رزمی کار وظیفه دارد پنج شاگرد دیگر استادش را پیدا کند، که هر کدام یک سبک متفاوت آموخته اند. او باید بفهمد کدام یک خوب و کدام یک بد هستند و با تشکیل اتحاد، شروران را شکست دهد.
اگر قبلاً Five Deadly Venoms را دیده اید، ممکن است به یاد داشته باشید چه کسی در طرف چه کسی است، اما راز اصلی تنها بخش کوچکی از لذت تماشای Five Deadly Venoms را تشکیل می دهد. چه یک بار آن را دیده باشید یا پنج بار، سبک های مبارزه مختلف و شخصیت های شش شخصیت اصلی به فیلم کیفیتی خاص و ماندگار می بخشند.
Clan Of The White Lotus
شخصیت پای می، با ابروهای سفید بلند و تکنیک های شکست ناپذیرش، یکی از به یادماندنی ترین شخصیت های شرور در سینمای رزمی است.
این فیلم نمونه ای برجسته از آثار استودیوی شاو برادرز است که بر طراحی دقیق مبارزات و داستان های انتقام تمرکز داشت.
Clan of the White Lotus توسط لاو کار-لونگ، یکی از بزرگترین کارگردانان هنرهای رزمی تمام دوران، کارگردانی شده است، بنابراین جای تعجب نیست که یکی از هیجان انگیزترین رویارویی هایی را دارد که تا به حال در یک فیلم کونگ فو قدیمی دیده شده است.
Clan of the White Lotus تنها به همین دلیل ارزش تماشای مجدد را دارد، اما همچنین برای لذت بردن از بازی شیطانی و خبیثانه لو لیه در نقش استاد کونگ فوی شرور و سپیدموی. کوئنتین تارانتینو یک بار لو لیه را “بزرگترین بازیگر” در ژانر فیلم های رزمی نامید، و درک دلیل آن پس از تماشای Clan of the White Lotus آسان است.
The Eight Diagram Pole Fighter
استفاده از چوب بلند به عنوان سلاح اصلی، صحنه های مبارزه پیچیده و چشم نوازی را خلق کرده است.
این فیلم علاوه بر اکشن، داستانی تراژیک از خیانت و رستگاری را روایت می کند که آن را عمیق تر می سازد.
چهار سال پس از Clan of the White Lotus، لاو کار-لونگ با کارگردانی The Eight Diagram Pole Fighter، فیلمی رزمی بزرگ دیگر را ساخت که از مهارت های کونگ فوی گوردون لیو و استعدادهای کارگردان در طراحی رقص به بهترین نحو بهره می برد.
بخش های متحرک زیادی در مبارزات فیلم وجود دارد، به ویژه در مورد مبارزه گسترده در پایان، که یک بار تماشا کافی نیست. نه تنها این، بلکه Eight Diagram Pole Fighter یکی از خنده دارترین صحنه ها را در فیلم های رزمی دیدنی دوباره دارد.
در نهایت، این فیلم ها نشان می دهند که یک سکانس مبارزه با طراحی خوب می تواند به اندازه یک داستان پیچیده، جذاب و ماندگار باشد. ارزش تماشای دوباره این آثار نه تنها در حرکات آکروباتیک و مهارت های رزمی بازیگران، بلکه در انرژی، سبک بصری و تأثیری است که بر سینمای اکشن گذاشته اند و همچنان پس از سال ها الهام بخش باقی مانده اند.
