در دنیای سینمایی مارول، با وجود معرفی تعداد زیادی شخصیت، بسیاری از آن ها به پتانسیل کامل خود دست نیافته و در دسته قهرمانان هدررفته Marvel قرار می گیرند. این مقاله به بررسی 10 شخصیت می پردازد که نتوانستند نقش معناداری ایفا کنند یا در طول زمان اهمیت خود را از دست دادند.
متاسفانه، هر شخصیتی سهم چشمگیری در MCU ندارد. در طول سال ها، استودیوهای مارول فهرست عظیمی از شخصیت ها را معرفی کرده اند؛ از نمادین ترین قهرمانان فرهنگ عامه گرفته تا شخصیت های کمتر شناخته شده ی کتاب های کمیک. برخی از این تفسیرها روح نسخه ی کمیک خود را به خوبی به تصویر کشیده اند و برخی دیگر رنگ و بویی تازه به این فرنچایز بخشیده اند. اما برخی دیگر در دسته قهرمانان هدررفته Marvel جای می گیرند.
اما هر تصویری به آن خوبی که انتظار می رفت، مورد استقبال قرار نگرفته است. با گسترش MCU، برخی از شخصیت ها برای پیدا کردن هویت واضح یا نقش معنادار خود با مشکل مواجه شده اند. برخی از آن ها به طور ریشه ای با نسخه ی کمیک خود متفاوت هستند و در داستان هم تاثیر چندانی ندارند، و برخی دیگر پس از یک حضور ناموفق، به سادگی در پس زمینه محو می شوند.
10. کورگ؛ یکی از قهرمانان هدررفته Marvel
از زمان Thor؛ Love and Thunder نامیرا است
در این تصویر، کورگ، شخصیت دوست داشتنی اما گاهی خسته کننده، با نوری درخشان احاطه شده است.
این نما از کورگ، با طراحی خاص خود، نشان دهنده ی جایگاه او در دنیای ثور است، شخصیتی که پتانسیل زیادی برای رشد داشت اما به تکرار افتاد.
کورگِ تایکا وایتیتی (Taika Waititi) در Thor Love and Thunder با نور احاطه شده است
شوخی های کورگ (Korg) در Thor: Ragnarok افزوده ی جالبی بود. اما با رسیدن به Thor: Love and Thunder، ترفند بی خبری او دیگر خسته کننده شده است. شوخی های کورگ تکراری هستند و حضورش هر لحظه عاطفی را به یک جوک بی مزه تبدیل می کند. وقتی زئوس (Zeus) با رعد و برق خود به کورگ حمله کرد، مرگ کورگ می توانست نقطه ی عطفی برای ثور (Thor) باشد که تا آن زمان همه چیز را خیلی راحت گرفته بود.
در عوض، Thor: Love and Thunder نشان داد که کورگ عملا نامیرا است، زیرا او می تواند از حمله ی خود زئوس هم به عنوان یک چهره بی جسم جان سالم به در ببرد. این تصمیم، ریسک های یک فیلم بی ریسک را بیش از پیش کاهش داد و کورگ را به یکی از قهرمانان هدررفته Marvel تبدیل کرد.
کورگ به هیچ وجه شخصیت اصلی در کمیک های مارول نیست، اما او یک جنگجوی باتجربه و متحدی محترم برای هم ثور و هم هالک (Hulk) است.
9. رالف بونر
از زمان Agatha All Along کاملا بی ارتباط به کوئیک سیلور و اسکارلت ویچ
این تصویر، رالف بونر را در حالتی مرموز و با کلاهی بر سر نشان می دهد.
این صحنه از رالف بونر، یادآور پتانسیل از دست رفته برای بازگرداندن یک شخصیت محبوب و ناامیدی طرفداران از این پیچش داستانی است.
رالف بونر (Ralph Bohner) کلاهی بر سر دارد در حالی که مخفیانه در پارکینگ Agatha All Along است
رالف بونر (Ralph Bohner) یک شکست آزاردهنده است. Avengers: Age of Ultron کوئیک سیلور (Quicksilver) را با کشتن او در اولین فیلمش، با وجود ارتباطات عمیقش با انتقام جویان و X-Men، به هدر داد. سال ها بعد، WandaVision به نظر می رسید که آماده ی جبران این اشتباه است و نسخه ی محبوب ایوان پیترز (Evan Peters) از X-Men را معرفی کرد. طرفداران هیجان زده بودند، تا اینکه این سریال فاش کرد که او فقط یک فرد تصادفی به نام رالف بونر است که توسط آگاتا هارکنس (Agatha Harkness) استخدام شده.
در حالی که آن لحظه شوکه کننده بود، چرخش داستان رالف بونر در WandaVision هم غم و اندوه واندا (Wanda) و هم پتانسیل کوئیک سیلور را از بین برد. مارول کوئیک سیلور را به گوشه ای رانده است: بازگرداندن هر یک از نسخه های پیترو ماکسیموف (Pietro Maximoff) خطر سردرگمی مخاطبان را به همراه دارد. در همین حال، رالف بونرِ ایوان پیترز بی هدف پرسه می زند و کار مهمی برای انجام دادن ندارد و استعداد این بازیگر را هدر می دهد، و به این ترتیب او نیز به جمع قهرمانان هدررفته Marvel پیوست.
8. واسپ
از زمان Ant-Man and the Wasp؛ Quantumania تقریبا هیچ سهمی نداشت
در این تصویر، هوپ ون داین، ملقب به واسپ، با لباس ابرقهرمانی خود در حال پرواز است.
لباس نمادین واسپ در این تصویر، یادآور اهمیت او در دنیای کمیک و پتانسیلی است که در MCU به خوبی به آن پرداخته نشد.
هوپ ون داین (Hope van Dyne) با لباس خود در Ant-Man and the Wasp Quantumania پرواز می کند
واسپ (Wasp) احتمالا نادیده گرفته شده ترین انتقام جو در MCU است. در کمیک های مارول، جنت ون داین (Janet van Dyne) سنگ بنای انتقام جویان است، که خودش این تیم را تاسیس و نام گذاری کرده است. اگرچه جایگزینی جنت با دخترش هوپ (Hope) پتانسیل داشت، اما MCU تقریبا هیچ توجهی به واسپ خود نکرد. طنزآمیز اینکه، مهم ترین لحظات هوپ در Ant-Man اتفاق افتاد، قبل از اینکه برای اولین بار لباس خود را بپوشد.
با رسیدن به Ant-Man and the Wasp: Quantumania، هوپ تقریبا بی اهمیت شده، و به ندرت در فیلمی که نامش را یدک می کشد، صحبت می کند. داستان جنت ون داین شروع به پیشرفت کرد، اما ارتباطات نزدیک او با کانگ (Kang) اکنون پس از حذف کانگ از برنامه های مارول بی معنا شده است. آنچه می توانست نقشی میراثی قدرتمند برای دو واسپ باشد، اکنون به یک ایده ی فراموش شده تبدیل شده است که جایگاه او را در میان قهرمانان هدررفته Marvel تثبیت می کند.
7. زئوس
از زمان Thor؛ Love and Thunder کاملا یک شخصیت کمدی
این تصویر زئوس را در حالتی قدرتمند و با رعد و برق طلایی اش نشان می دهد.
این نمای از زئوس، نشان دهنده ی حضور یک شخصیت اسطوره ای است که در فیلم Thor: Love and Thunder به جای پادشاهی قدرتمند، بیشتر جنبه ی کمدی پیدا کرد.
زئوسِ راسل کرو (Russell Crowe) در Thor Love and Thunder رعد و برق طلایی را در دست دارد
Thor: Love and Thunder یکی از قدرتمندترین شخصیت های اساطیری در داستان ها و تاریخ واقعی را هدر داد. زئوسِ راسل کرو می توانست اساطیر کیهانی MCU را فراتر از نُه قلمرو گسترش دهد. در عوض، او به یک کاریکاتور تبدیل شد. حتی “مرگ” او هم به شکلی کمدی به تصویر کشیده می شود و تا پایان فیلم هم خنثی می شود.
در دفاع از او، زئوس راسل کرو جنبه های بازیگوش و لذت طلبانه را به تصویر می کشد که بیشتر داستان های تخیلی مدرن آن ها را نادیده می گیرند. اما در حالی که او در کمیک های مارول آنقدر برجسته نیست، زئوس به عنوان فرمانروای خدایان المپ نشین و خدایان رعد مارول، و همچنین همتای خود اودین (Odin)، احترام خاصی دارد. امیدواریم نبرد نهایی ثور با هرکول (Hercules) زئوس را به عنوان شخصیتی توسعه یافته تر نشان دهد.
6. سرسی
از زمان Eternals به طرز ناامیدکننده ای بی روح
در این پوستر شخصیت Eternals، سرسیِ جما چان با نگاهی نافذ به دوربین در فضای بیرونی دیده می شود.
این تصویر، یادآور شخصیت اصلی Eternals است که با وجود پتانسیل های فراوان، در نهایت به یکی از بی روح ترین و کم عمق ترین شخصیت های MCU تبدیل شد.
سرسیِ جما چان (Gemma Chan) در فضای بیرونی در پوستر شخصیت Eternals به دوربین نگاه می کند
با وجود اینکه سرسیِ جما چان شخصیت اصلی Eternals است، در نهایت حس می شد که یکی از بی روح ترین شخصیت های MCU است. قدرت های تغییر شکل او می توانستند او را به یکی از جذاب ترین قهرمانان این فرنچایز تبدیل کنند. متاسفانه، Eternals پتانسیل او را زیر توضیحات خسته کننده و یک مثلث عشقی ناقص دفن کرد.
در کمیک های مارول، سرسی فرسنگ ها با آن شخصیت محتاط و دانشمندی که روی صفحه به تصویر کشیده شده، فاصله دارد. او یک انتقام جوی پرشور و بااعتمادبه نفس است که جاودانگی و فردیت خود را در آغوش می کشد و اغلب همتایان ابدی خود را تحت الشعاع قرار می دهد. غرور بازیگوشانه و روح سرکش او باعث شد که در دهه 1990 محبوب طرفداران شود. مگر اینکه ابدی های MCU با کارگردانی قوی تر بازگردند، در غیر این صورت پتانسیل سرسی ممکن است برای همیشه دست نخورده باقی بماند و او را به یکی از بزرگترین قهرمانان هدررفته Marvel تبدیل کند.
5. تسک مستر؛ نمونه ای از قهرمانان هدررفته Marvel
از زمان Thunderbolts* کاملا هدر رفته است
این تصویر آنتونیا درایکوف را با لباس تسک مستر، شخصیتی که می توانست بسیار کاریزماتیک تر باشد، نشان می دهد.
نگاه تسک مستر در این پوستر، تداعی گر فرصت های بزرگی است که برای این شخصیت محبوب کمیک های مارول در MCU از دست رفت.
آنتونیا درایکوف (Antonia Dreykov) ملقب به تسک مستر (Taskmaster) در پوستر شخصیت Thunderbolts به دوربین روی پس زمینه مشکی نگاه می کند
Black Widow یکی از کاریزماتیک ترین مزدوران مارول را به یک مهره ی لال و بی احساس تبدیل کرد. به جای آنتونی مسترز (Anthony Masters)، قاتل پرادعا و حاضر-جواب، MCU یک شخصیت بی روح به نام آنتونیا درایکوف را معرفی کرد.
چگونگی مرگ تسک مستر در Thunderbolts* فقط به زخم ها نمک پاشید، چرا که حتی هیچ تاثیر ماندگاری بر هم تیمی هایش نداشت.
در کمیک های مارول، تسک مستر یک مزدور غیرقابل پیش بینی و خنده دار است که بین ضدقهرمان و تبهکار در نوسان است. رفلکس های عکاسی تونی مسترز (Tony Masters) او را به دشمنی قدرتمند تبدیل می کند، اما این هوش و غرور اوست که او را بسیار به یاد ماندنی می کند. بازآفرینی تسک مستر در MCU یک انتخاب خلاقانه گیج کننده است که یک شخصیت محبوب و غیرقابل پیش بینی را به یکی از بزرگترین فرصت های هدر رفته ی استودیوهای مارول تبدیل کرد. او نیز در لیست قهرمانان هدررفته Marvel قرار می گیرد.
4. پارتی ثور
از زمان What If…? اضافی و بی مورد
پارتی ثور در این تصویر، با چندین آبجو در دست، جنبه ی کمدی و بی قید و بند خود را به نمایش می گذارد.
این چهره ی ثور از What If…؟، نمادی از پتانسیل های از دست رفته ی این سریال برای خلق واقعیت های متناوب جذاب تر بود.
پارتی ثور (Party Thor) چند آبجو در دستانش در فصل 1 What If…? دارد
What If…? خلاقیت بی حد و حصر را با واقعیت های متناوب بی شمار و بازآفرینی های جسورانه ی شخصیت ها نوید می داد که MCU لایواکشن هرگز نمی توانست آن ها را به نمایش بگذارد. در نهایت، آن امکانات بی نهایت خیلی هم بی حد و حصر به نظر نمی رسیدند. “پارتی ثور” (Party Thor) واضح ترین نماد پتانسیل هدر رفته ی این سریال است. با ده ها شخصیت برای بازآفرینی، What If…? در عوض یک نسخه ی کمی بی مزه تر از ثورِ فاز 1 را معرفی کرد.
پارتی ثور حتی در فصل های 2 و 3 What If…? با وجود اینکه یکی از بنیانگذاران نگهبانان چندجهانی (Guardians of the Multiverse) بود، بازنگشت. از آن بدتر، ثورِ اصلی کریس همسورث (Chris Hemsworth) بلافاصله پس از آن در Thor: Love and Thunder بر ویژگی های کمدی خود تاکید بیشتری کرد و پارتی ثور را حتی اضافی تر کرد. در سریالی که برای تجربه و آزمایش ساخته شده بود، پارتی ثور نشان دهنده ی ترس آزاردهنده ی مارول از شکستن واقعی مرزهاست، و او را به یکی دیگر از قهرمانان هدررفته Marvel تبدیل می کند.
3. گیاه
از زمان Secret Invasion بیش از حد قدرتمند و بی هدف
در این تصویر، گیاه، سوپر اسکرول قدرتمند، در حال تغییر شکل برای کلون کردن بازوی درکس در فینال Secret Invasion دیده می شود.
این نمای از گیاه، نشان دهنده ی قدرت های بی حد و حصر و ناگهانی اوست که بدون زمینه چینی کافی، او را به قدرتمندترین شخصیت تبدیل کرد و داستان را از مسیر اصلی خارج ساخت.
سوپر اسکرول گیاه (G’iah) برای کلون کردن بازوی درکس (Drax) در فینال Secret Invasion تغییر شکل می دهد
Secret Invasion این پتانسیل را داشت که یک تریلر سیاسی واقع گرایانه با محوریت نیک فیوری (Nick Fury) و اسکرول ها (Skrulls) باشد، اما در عوض، به یک رویارویی Super-Skrull تبدیل شد. گیاهِ (G’iah) امیلیا کلارک (Emilia Clarke) ناگهان داستان را به دست گرفت و با حداقل زمینه سازی به قدرتمندترین شخصیت MCU تبدیل شد. پس از جذب DNA ده ها قهرمان و تبهکار، گیاه بدون زحمت گراویک (Gravik) را شکست داد و فرار کرد، و دیگر هرگز دیده نشد.
قدرت تقریبا مطلق و بی جای گیاه باعث می شود که مارول به سختی بتواند او را به طور طبیعی دوباره معرفی کند، و غیبت او از زمان Secret Invasion فقط نشان می دهد که قوس داستانی او چقدر بد طراحی شده بود. گیاه همچنین هیچ همتای کمیکی ندارد، که این فقط به داستان اصلی Secret Invasion کمیک های مارول توهین بیشتری می کند. هم گیاه و هم سریال او دو تا از بی هدف ترین اضافات به دنیای MCU باقی می مانند.
2. استارفاکس
از زمان Eternals گیج کننده
اروس، با بازی هری استایلز و با نام استارفاکس، در صحنه ی پس از تیتراژ Eternals در حال رسیدن به فضاپیما به تصویر کشیده شده است.
این صحنه، با معرفی غیرمنتظره ی استارفاکس، یکی از لحظات گیج کننده ی MCU بود که هنوز هم سرنوشت این شخصیت مشخص نیست.
اروسِ (Eros) هری استایلز (Harry Styles) ملقب به استارفاکس (Starfox) در صحنه ی پس از تیتراژ Eternals به فضاپیما می رسد
اولین حضور هری استایلز در نقش استارفاکس در صحنه ی پس از تیتراژ Eternals یکی از گیج کننده ترین لحظات MCU باقی مانده است.
Eternals تمام مدت زمان خود را صرف پرداختن به تاریخ چند هزار ساله ی ابدی ها (Eternals) و نفوذشان بر زمین می کند. سپس، پس از تیتراژ، هری استایلز، ستاره پاپ، با معرفی یک ترول (Troll) کامپیوتری به عنوان برادر تانوس (Thanos) از راه می رسد. معرفی استارفاکس هیچ مقدمه چینی، ارتباطی با رویدادهای فیلم و جهت گیری روشنی برای معنای واقعی ورودش نداشت.
سال ها بعد، نه استارفاکس و نه بقیه ی ابدی ها بازگشته اند. اروسِ (Eros) کمیک های مارول، ملقب به استارفاکس، با انتقام جویان و سلسله مراتب کیهانی بزرگتر مرتبط است، اما MCU او را به یک حضور افتخاری سلبریتی گونه تقلیل داد. هرچه مارول بیشتر منتظر بماند تا داستان او را پیگیری کند، واضح تر می شود که اولین حضور استارفاکس یک لحظه ی بی اهمیت برای جذب طرفدار بود.
1. سابرا
از زمان Captain America؛ Brave New World اضافی و بی مورد
در این تصویر، سابرا با بازی شیرا هاس، با لباس ابرقهرمانی خود در Captain America: Brave New World حضور دارد.
این نمای از سابرا، نماینده ی شخصیتی است که با وجود پتانسیل های داستانی، در MCU به یک مامور پس زمینه تبدیل شد و نتوانست جایگاه خاصی پیدا کند.
سابراِ (Sabra) شیرا هاس (Shira Haas) لباس ابرقهرمانی در Captain America: Brave New World بر تن دارد
معرفی سابرا (Sabra) در Captain America: Brave New World از همان ابتدا به دلیل ریشه های اسرائیلی او و ارتباطات نظامی اش در کمیک ها، با جنجال های زیادی همراه بود. استودیوهای مارول به طور چشمگیری داستان گذشته ی روت بت-سراف (Ruth Bat-Seraph) را تغییر دادند و هویت ابرقهرمانی او را به طور کامل حذف کردند. این تغییر منجر به نسخه ای کم رنگ تر از یک شخصیت از پیش ساده شد.
سابرا در MCU چیزی بیش از یک نیروی عملیاتی پس زمینه نیست. نقش او به عنوان یک Black Widow سابق و متحد با دولت آمریکا، او را از بی شمار مامور جاسوسی دیگر که در حال حاضر در این فرنچایز حضور دارند، قابل تشخیص نمی کند. او نه آرمان های سم ویلسون (Sam Wilson) را به چالش می کشد و نه به هیچ وجه معناداری، مضامین فیلم را پیش می برد.
این مقاله به بررسی دقیق شخصیت هایی پرداخت که علیرغم پتانسیل بالا و پیشینه ی غنی در کمیک ها، در دنیای سینمایی مارول به خوبی مورد استفاده قرار نگرفتند. از کورگ و زئوس که به کاریکاتورهای کمدی تبدیل شدند تا واسپ و سرسی که بی روح و بی هدف باقی ماندند، این موارد نشان دهنده ی چالش های مارول در مدیریت فهرست عظیمی از قهرمانان است و امید می رود در آینده به این شخصیت ها فرصت درخشش بیشتری داده شود.
