نقد و بررسی بازی Possessor(s) نشان می دهد که این عنوان به رغم داستان اولیه جذاب و دنیاسازی خوب، به دلیل مشکلات متعدد در گیم پلی، نقشه کشی پیچیده، مبارزات تکراری و باگ های فنی، نتوانسته انتظارات را در ژانر Metroidvania برآورده سازد و تجربه کلی را تضعیف کرده است.
بازی Possessor(s) بعد از Hyper Light Drifter و دنباله شوتر با محوریت غارتش Hyper Light Breaker، یه جورایی یه تغییر مسیره برای استودیو Heart Machine، ولی حالا با یه پلتفرمر سبک Metroidvania طرفیم. متاسفانه، این روزا همه و هر کسی داره بازی های Metroidvania می سازه، و فقط تو چند ماه گذشته نمونه های فوق العاده ای مثل راهنمای نقشه Bilewater Silksong و Shinobi: Art of Vengeance داشتیم که فقط دو تاشون رو نام بردیم. نقد و بررسی بازی Possessor(s) باید خیلی خوب باشه تا بتونه رقابت کنه، ولی متاسفانه تو خیلی از زمینه ها کم میاره.
داستان اولیه عالیه. تو جریان یه تهاجم شیطانی، یه دختر مدرسه ای به اسم لوکا پاهاش رو از دست می ده و شاهد کشته شدن بهترین دوستشه. یه شیطان به اسم رهم نجاتش می ده و ذهنش رو تسخیر می کنه، اینجوری هر دوتاشون می تونن خاطرات همدیگه رو ببینن. اونا یه پیمان می بندن: رهم پاهای لوکا رو برمی گردونه اگه لوکا بهش کمک کنه به خونه برگرده. صحنه های پراکنده خاطرات کم کم شروع می کنن به توضیح دادن اتفاقاتی که افتاده و قلم داستان نویسیش واقعا ستودنیه. این بازی می تونست به عنوان یه رمان گرافیکی خیلی خوب عمل کنه. و اگه به ‘شیاطین جذاب’ علاقه دارید (همونطور که یکی از ایمیل های داخل بازی اشاره می کنه)، احتمالا حسابی با این بازی درگیر می شید.
لوکا در حال مبارزه با شیاطین در محیط های ویران شده شهر.
صحنه ای از نبرد لوکا در بازی Possessor(s) که چالش های پلتفرمینگ و مبارزه را به تصویر می کشد.
(اعتبار تصویر: Devolver Digital)
اطلاعات کلی بازی Possessor(s)
تاریخ انتشار: 11 نوامبر 2025
پلتفرم ها: PS5, Xbox Series X/S, PC
سازنده: Heart Machine
ناشر: Devolver Digital
این بخش از نقد و بررسی بازی Possessor(s) به جزئیات فنی می پردازد. ولی گیم پلی، واقعا اونقدر که باید خوب نیست. الگوی Metroidvania انقدر تکراری شده که هر نمونه جدیدی باید یه سری چیزها رو حتما درست انجام بده، و Possessor(s) به سادگی این کار رو نمی کنه. نقشه یه مثال بارزه، ظاهرا چیدمان شهر رو در حین کاوش تو مناطق مختلفش بهت نشون میده و جاهایی که بودی رو برجسته می کنه، مثل Castlevania یا Bloodstained: Ritual of the Night.
مشکل اینجاست که چیدمان واقعی راهروها و راه پله ها به طرز غیرعادی پیچیده ست و نقشه بیش از حد ساده شده این رو نشون نمیده، مهم نیست چقدر زوم کنی، یعنی اغلب نمی تونی بفهمی کجا باید بری. اگه این رو با موقعیت های زیادی ترکیب کنی که هیچ نقطه پیشرفت مشخصی برات نمی مونه، نتیجه یه چیزی شبیه یه هزارتوی بی انتهاست که تو آسمان خراش های ویران شده پرسه می زنی و دنبال جایی می گردی که تا حالا نرفته باشی. این مشکلات ناوبری یکی از نقاط ضعف اصلی در نقد و بررسی بازی Possessor(s) است.
مشکلات گیم پلی در نقد و بررسی بازی Possessor(s)
یکی از نقاط امن بازی که بازیکن می تواند در آن استراحت کند و تجهیزات خود را مدیریت کند.
آتش کمپ در بازی Possessor(s) به عنوان مکانی برای بازسازی سلامت و ذخیره پیشرفت.
(اعتبار تصویر: Devolver Digital)
می تونی سلاح های جالب و دست سازی مثل یه گیتار الکتریک پیدا کنی که باهاش می تونی موجودات تسخیر شده رو نابود کنی، همینطور یه یویو، موبایل، چوب هاکی و کلی چیز دیگه، ولی مبارزه خیلی زود به جای دلیل بازی کردن، شبیه یه کار خسته کننده میشه. طراحی دشمنان جالبه چون همشون اشیای تسخیر شده هستن (انسان ها بهترین میزبان ها هستن ولی هر چیزی کار رو راه میندازه؛ نبض اختیاری)، ولی اونا همه جا هستن و هر وقت تو یه چک پوینت جون بگیری، دوباره ظاهر میشن. متاسفانه، این مبارزات برای نقد و بررسی بازی Possessor(s) جذابیت زیادی ندارند.
در نهایت، دنبال این خواهی بود که از کنار کمد فایل های تسخیر شده و مخروط های ترافیکی بدوی، چون واقعا ارزش تلاش کردن رو ندارن. یه گزینه درجه سختی ‘آسان’ هست، ولی این گزینه تعداد دشمنان یا الگوهای حمله شون رو تغییر نمیده؛ فقط جون کمتری بهشون میده. تو حالت عادی خیلی سخته، و تو حالت آسان هم هنوز چالش برانگیزه، مخصوصا اوایل بازی.
نمایی از دنیای پر جزئیات و تاریک بازی که فضای خاص خود را دارد.
تصویری هنری از فضای بصری و طراحی محیطی Possessor(s) که جذابیت های داستانی آن را منعکس می کند.
(اعتبار تصویر: Heart Machine)
حرکت و جابجایی به اندازه Shinobi یا Shantae دقیق نیست، ولی به اندازه کافی متنوعه، با طناب قلاب دار، دش هوایی، دویدن روی دیوار، لگد سر خوردن، و کلی حرکت دیگه – که همه شون با پیشرفت تو بازی باز میشن. با این حال، تا وقتی که این حرکت ها رو باز کنی، رسیدن به هر جایی به شدت اعصاب خردکنه.
همیشه معلوم نیست کی یه هدف یا آیتم قابل جمع آوری به یه حرکت جدید نیاز داره، و تلاش برای اینکه قبل از باز کردن حرکت واقعی، به صورت نشسته تو یه شکاف کوچیک سر بخوری، فقط باعث میشه برای همیشه تو محیط گیر کنی و نتونی بلند شی یا خودت رو آزاد کنی، و در نهایت مجبور به لود مجدد میشی. با این حال، همانطور که نقد و بررسی بازی Possessor(s) نشان می دهد، این مکانیک ها به دلیل باگ ها و طراحی ضعیف، تجربه را مختل می کنند.
این فقط نوک کوه یخ پر از باگ هاست. بازی اغلب تو لود کردن بین مناطق مشکل داره، و این باعث میشه که برای همیشه پشت محیط سقوط کنی و مجبور به لود مجدد شی. صدا بعضی وقتا باگ پیدا می کنه، با یه نمونه صدای جیغ تکراری که پشت همه چی پخش میشه تا اینکه بفهمی باگ داره و دوباره مجبور به لود مجدد شی.
رهم قرار بود تو چک پوینت ها وقتی دیالوگ جدیدی برای خوندن هست (هیچ مکالمه ای صداگذاری نشده)، یه علامت تعجب بالای سرش داشته باشه، ولی برای من خیلی زود بالای سرش گیر کرد. فریم ریت هم تو مناطق خاصی افت های شدید و غیرقابل توضیح داره. تو 20 سال گذشته کلی بازی رو تو مرحله پیش نمایش دیدم و می دونم کی یه بازی کامل نیست. این بازی حس ناقص بودن رو میده. به طور کلی، وضعیت فنی در نقد و بررسی بازی Possessor(s) قابل قبول نیست.
سیستم Chroma و تجربه کلی در نقد و بررسی بازی Possessor(s)
شیاطین متخاصم از طریق پورتال های بنفش رنگ وارد صحنه نبرد می شوند و چالش ایجاد می کنند.
موجودات تسخیر شده در Possessor(s) که از پورتال ها برای حمله به بازیکن استفاده می کنند.
(اعتبار تصویر: Devolver Digital)
ارواح شیاطین
این مجسمه ها نشانگر مکان هایی هستند که بازیکن پس از مرگ می تواند Chromas خود را بازیابی کند.
مجسمه ای در بازی Possessor(s) که یادآور مکان مرگ و قابلیت بازپس گیری Chroma است.
(اعتبار تصویر: Devolver Digital)
با الهام از سری کلاسیک Souls شرکت FromSoft، از هر دشمنی که شکست میدی ‘Chroma’ (که اساسا پول رایجه) جمع می کنی. اگه بمیری، یه مجسمه کوچیک ازت نزدیک جایی که افتادی باقی می مونه، و با شکستن این مجسمه، Chromaهات رو پس می گیری.
لازمه اشاره کنم که این بازی روی Steam Deck هم اجرا میشه، هرچند احتمالا برای داشتن یه فریم ریت خوب تو رزولوشن بومی، باید از تنظیمات گرافیکی پایین استفاده کنی. تقریبا هیچ تفاوت قابل توجهی تو جلوه های بصری فارغ از تنظیمات کیفیت وجود نداره، پس هیچ مشکلی نداره که اونا رو تا آخر کم کنی.
روی یه Nvidia RTX 2070، بازی روی بالاترین تنظیمات خوب اجرا میشه (و من حدود نصف بازی رو روی این سیستم بازی کردم)، ولی حتی اون موقع هم یه سری افت فریم ریت عجیب و غریب داره.
پس زمینه ها همگی سه بعدی و ضخیم هستن، یادآور بازی های 3DS، ولی با این حال به نظر میرسه برای رندر کردن نورپردازی و مهشون به قدرت پردازشی زیادی نیاز دارن (احتمالا به همین دلیله که نسخه Xbox One یا Switch وجود نداره)، بنابراین باتری یه Steam Deck حدود یک و نیم ساعت دیگه تموم میشه.
شهر به طرز قابل ستایشی بزرگه و لحظات زیبایی متروکه داره، ولی وقتی برای ساعت های طولانی گم می شی، واقعا افسرده کننده میشه. پنج ساعت آخر بهتر بود چون کم کم وارد ریتم پیشرفت و نقاط داستانی شدم، تا جایی که از سه ساعت آخر منطقا لذت بردم. حس میشه که بازی برای طولانی تر شدن، پیچیده شده، و آگاه شدن از این حس واقعا به تجربه بازی لطمه می زنه.
در مجموع، تو داستان، دیالوگ ها و اشیای تسخیر شده ای که بهت حمله می کنن، یه مقدار سرگرمی وجود داره. باس ها خوب طراحی شدن و دنیاسازی هم خیلی عالیه – ولی وقتی بازی کردن انقدر خسته کننده میشه، همه اینا خیلی زود جذابیتشون رو از دست میدن.
10 ساعت شاید می تونست اون رو به یه توصیه قابل قبول تبدیل کنه، ولی Steam میگه من 21.7 ساعت بازی کردم (فایل بازی میگه 17 ساعت) و حداقل از 10 ساعتش لذت نبردم. باگ دار، کش دار، ضعیف بهینه سازی شده و با طراحی اعصاب خردکن، Possessor(s) در مقایسه با رقبای برجسته اش به سادگی به اندازه کافی سرگرم کننده نیست. در نهایت، با توجه به آنچه در نقد و بررسی بازی Possessor(s) بیان شد، این عنوان نتوانست انتظارات را برآورده کند.
Disclaimer
بازی Possessor(s) روی PC بررسی شده، با کدی که توسط ناشر ارائه شده بود.
در جمع بندی، Possessor(s) با وجود ایده های داستانی جذاب و طراحی هنری محیط، به دلیل مشکلات عمده در بخش های کلیدی گیم پلی مانند نقشه گیج کننده، مبارزات تکراری و باگ های فنی متعدد، نتوانسته به یک تجربه کامل و لذت بخش تبدیل شود. این عنوان، با وجود پتانسیل های فراوان، در رقابت با بازی های هم سبک خود، کاستی های زیادی را نشان می دهد و از نظر فنی و طراحی نیاز به بهبودهای اساسی دارد.
