این مقاله به بررسی Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا می پردازد و دلایلی را تشریح می کند که چرا برخی از اپیزودهای این فرنچایز محبوب دی سی، به دلیل داستان های قدیمی، جلوه های بصری ضعیف، دیالوگ های خجالت آور یا سرنوشت غم انگیز شخصیت ها، امروزه برای بازبینی دشوار هستند.
دنیای Arrowverse یکی از محبوب ترین فرنچایزهای DC باقی مونده، اما بعضی از اپیزودهاش رو امروز به سختی میشه تماشا کرد. این به خصوص در مورد Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا صادق است. این دنیای تلویزیونی با شروع پخش Arrow در اکتبر 2012 آغاز شد و تا زمانی که Superman & Lois در دسامبر 2024 به پایان رسید ادامه داشت، هرچند اکثر مردم پایان فصل نهم The Flash رو به عنوان پایان اصلی در نظر می گیرند. در حالی که یک دوره به پایان می رسد، نگاهی به دوران بحث برانگیز جدید سوپرمن نشان می دهد که دنیای دی سی پیوسته در حال تغییر و تکامل است.
با وجود اینکه این فرنچایز به اتمام رسیده، طرفدارها همچنان در اوقات فراغتشون به تماشای دوباره تمام نمایش های Arrowverse برمی گردند و دوباره عاشق ابرقهرمان ها و شخصیت های شرور مورد علاقه شون میشن. خودم شهادت میدم که این ها یه فرار ذهنی عالی از دنیایی هستن که توش زندگی می کنیم.
البته، همه اپیزودهای Arrowverse موقع بازبینی لذت بخش نیستن. بعضی از داستان ها و جلوه های بصریشون خیلی بد قدیمی شدن. اپیزودها و دیالوگ های خاصی با گذشت زمان خجالت آورتر شدن. در همین حال، بعضی دیگه با دونستن سرنوشت شخصیت ها و داستان ها در آینده، خیلی غم انگیز هستن. اینها نمونه های بارز Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا هستند.
لیست Arrowverse؛ قسمت های سخت برای تماشا
10 Supergirl season 2, episode 13, “Mr. & Mrs. Mxyzptlk”
Supergirl — “Mr. & Mrs. Mxyzptlk” — SPG213a_0018.jpg — Pictured (L-R): ملیسا بنویست در نقش کارا و پیتر گادیوت در نقش آقای Mxyzptlk — Photo: جک روواند/The CW — © 1396 The CW Network, LLC. All Rights Reserved
وقتی برای اولین بار “Mr. & Mrs. Mxyzptlk” رو تماشا کردم، بنظرم عجیب و خنده دار بود، هرچند آقای Mxyzptlk همیشه کمی ترسناک بود. اما این اپیزود امروز تقریبا غیرقابل تماشاست چون، با نگاه به گذشته، پر از مردهای کنترل گر و رفتارهای افراد منزوی و خشمگین از زنان (incel) هست.
مون-ال همیشه حس و حال پسرهای لوس و بی مسئولیت رو میده، اما تو این اپیزود به خصوص بچه گونه و سلطه جوئه. اینکه کارا اون رو بیرون کرد عالی بود. اما نمیتونم تحمل کنم که اون تمام رفتارهای بد مون-ال رو بدون هیچ فکری می بخشه و در آخر اون رو می بوسه.
علاوه بر این، Myxy با شوخی Mon-El به طرز ملایمی خنده دار شروع کرد، اما سریعا ترسناک و با نیات پلید شد. در پایان، رفتار Mxyzptlk اضطراب آوره، چون به وضوح هیچ حد و مرزی نداره و از مجبور کردن یک زن به کاری که نمی خواد، ابایی نداره. در نهایت، “Mr. & Mrs. Mxyzptlk” نه رمانتیکه و نه دیدنش سرگرم کننده، و به همین دلیل در لیست Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا قرار می گیرد.
9 The Flash season 1, episode 18, “All-Star Team Up”
این تصویر لحظه ای کلیدی از اپیزود “All-Star Team Up” را نشان می دهد که در آن یک فرابشر با قدرت های خاص خود، صحنه ای بحث برانگیز را رقم می زند.
چنین صحنه هایی که در ابتدا شاید هیجان انگیز به نظر می رسیدند، با گذشت زمان و پیشرفت استانداردهای بصری، گاهی اوقات به چالش کشیده می شوند.
“All-Star Team Up” اپیزودی هست که تقریبا در هر بار تماشا ازش رد میشم. اولا، این اپیزود گمراه کننده به نظر می رسید چون بیشتر شبیه به همکاری فلش و پلیس بود تا همکاری فلش و The Atom. این یکی دیگر از Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا است.
علاوه بر این، شخصیت شرور هم یکی از ضعیف ترین ها در کل سریال بود، چون قدرت ها و انگیزه اش کاملا بچه گانه به نظر می رسید. حمله زنبورها به بری اونقدر لوس و مضحکه که فقط میتونه تو یک کتاب کمیک جدی گرفته بشه. روی صفحه نمایش خوب از آب در نمیاد. هیچ دلیلی نداره که اون نتونه از زنبورها فرار کنه.
علاوه بر این، آیریس در این اپیزود شبیه یک کلیشه بسیار زن ستیزانه از یک زن احساس میشه، در حالی که معمولا ازش لذت بخش بود. اون اینقدر در مورد اینکه میخواد شغل داشته باشه صحبت میکنه، اما بعد تمام اپیزود رو مشغول گلایه از رابطه اش میگذرونه. آیریس معمولا با ظرافت بیشتری نوشته میشه تا این.
8 Legends of Tomorrow season 1, episode 15, “Destiny”
در این نما، لئونارد اسنارت با اسلحه یخی نمادین خود در اپیزود “Destiny” از Legends of Tomorrow دیده می شود. این تصویر یادآور نقش او به عنوان یک شخصیت پیچیده و محبوب است.
لحظات قهرمانی و فداکاری اسنارت، اگرچه در زمان خود تاثیرگذار بودند، اما دانستن پایان غم انگیز او، تماشای دوباره این صحنه ها را دشوار می کند.
لئونارد اسنارت اسلحه یخی خود را در Legends of Tomorrow اپیزود Destiny بالا نگه داشته است
“Destiny” از Legends of Tomorrow در لیست Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا قرار میگیره چون آخرین اپیزودی هست که لئونارد اسنارت به عنوان شخصیت اصلی حضور داره. اسنارت یکی از بهترین شخصیت های شرور هفتگی در The Flash بود و در Legends of Tomorrow حتی جالب تر هم شد.
این سریال اسپین آف یک قوس شخصیتی فوق العاده به اون داد که متاسفانه در پایان فصل اول کوتاه شد. اگر قرار بود اون رو از سریال حذف کنن، این کار رو به بهترین شکل انجام دادن.
اون دومین مرگ ویرانگر رو در سریال داشت، فقط بعد از مارتین استین. شکی نیست که فداکاری اسنارت جذاب بود. با این حال، کیفیت فیلمنامه این حقیقت رو تغییر نمیده که “Destiny” فقط با هر بار تماشا، غم و اندوه فراوانی رو به همراه داره.
7 The Flash season 3, episode 17, “Duet”
رقص بری آلن و کارا دنورز در اپیزود Duet از The Flash Supergirl
من عاشق اپیزودهای موزیکال خوب هستم، و بازیگرهای این اپیزود کراس اوور صداهای عالی دارن. اون ها واقعا از نقاط قوت بازیگران Arrowverse استفاده کردن. متاسفانه، موسیقی و رقص، به جز یک آهنگ، تنها جنبه های مثبت “Duet” هستن که تماشای اون رو امروز سخت میکنه.
اپیزودهای قبلی هم در The Flash و هم در Supergirl حس و حال خیلی سنگین تر و جدی تری دارن. به همین دلیل، لحن شاد و سرحال در “Duet” کاملا ناهمگون بود. خط داستانی پراکنده بود و در بعضی نقاط به شدت خجالت آور بود. به علاوه، پایانش ناعادلانه به نظر می رسید.
کارا و مون-ال دلیل واقعا خوبی برای جدایی داشتن، همینطور بری و آیریس. با این حال، این دو رابطه بدون اینکه چیزی واقعا تغییر کنه، دوباره آشتی می کنن. بدتر از اون، بری با یک آهنگ اصلی به نام “Runnin’ Home to You” که اشعارش خیلی مستقیم و واضح هستن، از آیریس خواستگاری میکنه.
6 Arrow season 4, episode 15, “Taken”
تصویری از ویکسن در Arrow که نشان دهنده حضور قوی و پرجنب و جوش او در صحنه های اکشن است.
شخصیت هایی مانند ویکسن، با پتانسیل بالای خود، گاهی در داستان هایی قرار می گیرند که نه تنها به پیشرفت آن ها کمکی نمی کند، بلکه به کلیت روایت نیز آسیب می زند.
اپیزود “Taken” از Arrow اونقدر مسائل روایی داره که تماشای اون رو امروز سخت میکنه. نمیتونم تحمل کنم که فلیسیتی برای اولین بار دوباره راه میره چون از الیور اونقدر عصبانی میشه که واقعا اون رو ترک میکنه. فیلمنامه در بهترین حالت بی اطلاع و در بدترین حالت فعالانه تبعیض آمیز نسبت به توانایی های جسمی به نظر می رسه. به علاوه، اونها ریکاوری رو برای این اتفاق بیش از حد برجسته کردن.
بعد، فلیسیتی به خاطر ویلیام از الیور جدا میشه، که برای اون خیلی غیرمعمول به نظر میرسه. الیور به وضوح مشخص میکنه که می خواست به فلیسیتی بگه، اما مادر ویلیام گفته بود که الیور فقط در صورتی میتونه با پسرش رابطه داشته باشه که این رو راز نگه داره. این چیزی هست که فلیسیتی فصل های گذشته معمولا درک میکرد.
به علاوه، این اتفاق باعث شروع خط داستانی جدایی میشه. کل قوس داستانی به نظر اجباری و بدون هیچ کمکی به داستان بود. الیور و فلیسیتی حدود یک فصل بعد دوباره با هم برگشتن، و همون مشکلات ارتباطی قبلی رو داشتن.
5 The Flash season 6, episode 18, “Heart of the Matter؛ Part Two”
این عکس بری آلن را در نبرد با شمشیرهای انرژی در فصل هفتم The Flash نشان می دهد، صحنه ای که قرار بود مهیج باشد اما به دلایل مختلف مورد انتقاد قرار گرفت.
کیفیت جلوه های ویژه و اجرای این سکانس، بعدها به یکی از نمونه های بارز ضعف بصری در سریال تبدیل شد و حتی بازیگران را نیز ناراضی کرد.
بری با Lightspeed با شمشیرهای انرژی در فصل 7 The Flash مباربه می کند
The Flash همیشه عالی نبود، اما بیشتر صحنه ها نقاط مثبتی داشتن. با این حال، صحنه لایت سیبر رعد و برق در “Heart of the Matter: Part Two” یک استثنا بر این گفته هست. خجالت آور بود. CGI افتضاح به نظر می رسید. دیالوگ ها بد نوشته شده بودن. من عاشق Star Wars هستم، اما این ادای احترام هیچ لذتی برام نداشت.
صحنه رعد و برق بدون شک بدترین کاری هست که The Flash تا به حال انجام داده، و اونقدر بده که هر نکته مثبتی رو در اپیزود تحت الشعاع قرار میده. حتی گرنت گاستین از این صحنه از The Flash متنفر بود و سعی کرد اون رو تغییر بده.
در نهایت، اون یک صحنه اونقدر بده که “Heart of the Matter: Part Two” به عنوان یکی از Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا امروز رتبه بندی میشه.
4 Batwoman season 2, episode 1, “What Happened To Kate Kane?”
رایان وایلدر در این تصویر، در ابتدای حضور خود در نقش بت وومن و با لباس نمادین این شخصیت دیده می شود، لحظه ای که قرار بود شروعی تازه برای سریال باشد.
با وجود پتانسیل بالای این شخصیت جدید، معرفی او در اپیزودهای ابتدایی به دلیل تمرکز بیش از حد بر شخصیت قبلی، با مشکلاتی همراه شد که تماشای آن را برای برخی دشوار می کند.
رایان وایلدر در فصل 2 اپیزود 1 Batwoman “What Happened to Kate Kane?” لباس بتسوت را می پوشد
تغییرات بازیگران حتی برای بهترین سریال های تلویزیونی هم دشواره، بنابراین جای تعجب نیست که “What Happened To Kate Kane?” یکی از بدترین اپیزودهای Batwoman هست.
با وجود اینکه قرار بود معرفی رایان وایلدر باشه، سایه کیت کین در این اپیزود اونقدر سنگینه که رایان حس شخصیت اصلی رو نمیده. داستان روی نقش اصلی قدیمی تمرکز میکنه. تصاویر شامل چندین ادای احترام به شروع کار کیت به عنوان Batwoman هستن که تمرکز رو از رایان به کیت منتقل میکنن.
در نهایت، تماشای این اپیزود معرفی سخته چون رایان وایلدر بعدها در نیمه دوم فصل 2 و در طول فصل 3 به عنوان یک شخصیت فوق العاده هست. اون واقعا با “What Happened To Kate Kane?” حقش ضایع شده و آن را به یکی از Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا تبدیل می کند.
3 Supergirl season 4, episode 11, “Blood Memory”
در این تصویر، نیا نال از Supergirl در حال تماشای خواهرش است، لحظه ای که عمق روابط خانوادگی و چالش های شخصی او را به تصویر می کشد.
این صحنه، اگرچه احساسی و مهم بود، اما در بستر یک داستان پیچیده و گاه پرایراد، احساسات متناقضی را در بینندگان برمی انگیزد.
این اپیزود از Supergirl به بهترین و بدترین دلایل سخت برای تماشاست. “Blood Memory” در زمان انتشارش از نظر احساسی چالش برانگیز بود چون این حقیقت رو روشن میکرد که ترنس هراسی میتونه از جانب غیرمنتظره ترین افراد هم نشات بگیره. این اپیزود در انتقال این حقیقت کار فوق العاده ای انجام میده، که نشون دهنده استعداد نویسندگان هست.
با این حال، امروز به خاطر فضای سیاسی فعلی، تماشای اون حتی دشوارتر به نظر میرسه. پیامش حالا بیشتر از قبل واقعی به نظر میرسه. دلم برای نیا میسوزه چون فکر میکرد خواهرش در امانه.
از طرف دیگه، بقیه روایت در “Blood Memory” پر از ایراد هست. قرص های متا شبیه یک نقطه داستانی ساختگی به نظر میرسیدن. اینکه الکس جزئیات اساسی در مورد کارا رو نمیدونه، حتی با پاک شدن حافظه، غیرواقعی به نظر میرسه. به علاوه، خواهر نیا در حالی که مراسم تدفین مادرش در حال سوختن هست، از اونجا خارج میشه، که با نگاه به گذشته مضحک به نظر میرسه.
2 Legends of Tomorrow season 3, episode 17, “Guest Starring John Noble”
این تصویر طنزآمیز، حضور باراک اوباما را در Legends of Tomorrow به تصویر می کشد، که یکی از لحظات عجیب و غیرمنتظره این سریال بود.
چنین انتخاب های داستانی، با وجود هدف کمدی، گاهی اوقات به دلیل نامتناسب بودن با فضای کلی سریال و ضعف در جلوه های بصری، مورد تمسخر قرار می گیرند.
“Guest Starring John Noble” در زمان پخش اولیه عالی در نظر گرفته میشد، اما با نگاه به گذشته تماشای اون دشواره. دوست دارم بدونم کی داستانی رو تایید کرده که یک گوریل غول پیکر با قدرت های ذهنی دنبال باراک اوباما میره. این فرضیه حتی برای Legends of Tomorrow که از لوس بازی و پوچی استقبال میکنه، احمقانه ست. این واقعا یکی از Arrowverse قسمت های سخت برای تماشا است که باعث تعجب می شود.
علاوه بر این، CGI گورد در این اپیزود بدتر از زمانی به نظر میرسه که در The Flash بود. کمدی به جای خنده دار بودن، خجالت آور از آب در میاد. دو خط دیالوگی که برام برجسته هستن، “بدو، بری، بدو” و “به نظر میاد هممون تحت پوشش Obamacare هستیم” هستن.
حضور اوباما هم مثل یک شوخی غیرضروری بود. در اپیزودهای گذشته، شخصیت های تاریخی دلیل روایی خوبی برای حضورشون داشتن. باراک اوبامای جوان میتونست با تقریبا هر شخص دیگری جایگزین بشه و همون تاثیر رو داشته باشه.
1 Arrow season 7, episode 13, “Star City Slayer”
این عکس، الیور، فلیسیتی و ویلیام را در اپیزود “Star City Slayer” از Arrow در کنار هم نشان می دهد، تصویری از خانواده ای که قرار بود در کنار هم بمانند.
با این حال، این اپیزود نقطه آغازی برای خطوط داستانی شد که بعدها به روابط این خانواده آسیب رساند و پیامدهای ناخوشایندی برای آینده شخصیت ها داشت.
الیور، فلیسیتی و ویلیام در Arrow Star City Slayer کنار هم نشسته اند
اپیزود “Star City Slayer” از Arrow واقعا خوب نوشته و بازی شده، که قرار دادن اون در این لیست رو سخت میکنه. با این حال، این اپیزود پایه و اساس دو خط داستانی افتضاح Arrow رو تشکیل میده که در طول بقیه سریال ادامه پیدا میکنن.
اولا، ویلیام در “Star City Slayer” برای زندگی با پدربزرگ و مادربزرگش میره، و الیور و فلیسیتی برای دهه ها با اون صحبت نمیکنن. در حالی که برای من فرقی نداره که اون با الیور زندگی کنه یا پدربزرگ و مادربزرگش، اما عدم تماس خارج از شخصیت و بی رحمانه هست. ثانیا، این اپیزودی هست که فلیسیتی متوجه میشه بارداره.
امیلی بت ریکاردز قبل از پخش فصل 7 گفته بود که این فصل یک بچه اولیستی (Olicity baby) نمی خواد (از طریق Comicbook ).
مثل فلیسیتی، میا شخصیتی از کمیک های DC نیست، و واقعا ضروری نبود. بچه الیور و فلیسیتی وضعیت ویلیام رو بی رحمانه تر کرد. اونها برای یک بچه، استار سیتی رو ترک کردن اما نه برای ویلیام. به علاوه، معرفی میا منجر به یک خط داستانی حل نشده شد که در اون ویلیام ربوده میشه. در نهایت، ای کاش میتونستم پایان رو حذف کنم چون باعث میشه “Star City Slayer” برای تماشا بیش از حد دشوار باشه.
در مجموع، با مرور اپیزودهای مختلف Arrowverse، مشاهده می شود که هرچند این فرنچایز لحظات درخشانی داشته، اما برخی از قسمت ها به دلایل مختلف از جمله روایت های مشکل ساز، جلوه های ویژه ضعیف یا تصمیمات داستانی ناخوشایند، تجربه تماشای دوباره را برای مخاطبان چالش برانگیز می کنند. این بررسی نشان می دهد که حتی محبوب ترین مجموعه ها نیز می توانند با گذشت زمان، نقاط ضعفی را آشکار سازند که از لذت تماشای مجدد آن ها می کاهد.
