وقتی Silent Hill: The Short Message سال پیش اولین حضور رایگانش رو روی PS5 تجربه کرد، من به شدت ناامید شدم. فضای شبیه ساز راه رفتن ترسناکش مشکل نبود – اگه بخوام راستش رو بگم، من از اون رویکرد شبیه به PT خوشم اومد – ولی تم هاش قطعا مشکل ساز بودن. من هنوز هم روی حرفم هستم که بحث های مربوط به دوران نوجوانی دختران تو Silent Hill: The Short Message به خاطر فرمت خود بازی، مصنوعی و ساختگی به نظر می رسن، اونقدر بی ظرافت بهش پرداخته شده که انگار یه آجر رو کوبیدن تو صورتت. اینجا، روان شناسی دختران جوان تا حد تمسخر بی اهمیت جلوه داده میشه – چقدر اونا احمق اند! چقدر سطحی اند! چقدر کم از دنیا می فهمن! – همینطور که قهرمان داستان تو بدبختی دوران نوجوانیش دست و پا می زنه.
به ’13 Reasons Why’ فکر کنید، ولی فشرده شده تو دو ساعت. Silent Hill: The Short Message هیچ کاری برای پیچیده تر کردن کلیشه هیستری زنانه نکرد. حتی اون رو تقویت کرد و این حرف رو زد که خودکشی یه خطر شغلی دراماتیک و تا حدی احمقانه برای یه دختره. اما با معرفی Silent Hill f روایت زنانه، امید تازه ای پیدا شد. جدیدترین اضافه شده به سری اصلی، نه تنها اولین قهرمان زن ما رو بعد از دهه ها بهمون نشون میده، بلکه یه بیانیه قدرتمند و قاطعانه است که هرگز ریشه هاش رو فراموش نمی کنه. این ریشه ها تو دیدگاه ژاپنی های دهه 1960 به خانواده و زن بودن جا دارن، ولی همچنین برمی گردن به اون چیزی که Silent Hill: The Short Message پایه هاش رو بدون اینکه ما بدونیم، بنا کرده بود.
دردهای رشد و Silent Hill f روایت زنانه
اینجا، تصویری از Silent Hill: The Short Message را در بستر تحلیل روایت زنانه Silent Hill f مشاهده می کنید.
این تصویر نشان دهنده ارتباط مفهومی و تکاملی بین این دو عنوان در پرداختن به تم های مشترک است.
(اعتبار تصویر: Konami)
زن کشنده
تصویر کلیدی Silent Hill f روایت زنانه، هیناکو شیمیزو را در کوچه ای از ابیسوگائوکا، یک شهر روستایی ژاپنی در دهه 1960، نشان می دهد.
او توسط رشد های قرمز رنگ، از جمله لیلی های عنکبوتی، احاطه شده است که جوی وهم آلود و نمادین را خلق می کند و فضای بصری منحصر به فرد بازی را به نمایش می گذارد.
(اعتبار تصویر: Konami Digital Entertainment)
5 ساعت تو Silent Hill f روایت زنانه که پیش رفتم، بالاخره دارم با قهرمان وحشت زده اش ارتباط برقرار می کنم – و دارم برای Resident Evil Requiem یادداشت برمی دارم.
Silent Hill: The Short Message، همونطور که شاید انتظار داشته باشین، یه بازی خیلی کوتاهه با دامنه ای محدود که نمی تونه به تم های بافته شده در سراسرش به خوبی بپردازه. اینطور نیست که فکر کنم Konami عمدا یه بازی جنسیت زده ساخته – بلکه بازی فرصت کافی برای پرداختن به خودش رو نداشته. نتیجه، یه ملودرام فشرده از نوجوانان متمایل به خودکشی، قلدرمآبی تو زمین بازی، و فرهنگ دوست دشمنی حسودانه تو دبیرستان های مدرنه.
اما این تم ها تو Silent Hill f هم صدق می کنن. داستان در ژاپن دهه 1960 اتفاق میفته و هیناکو خودش قلدری و طرد شدن از طرف دوستانش رو تجربه می کنه و خودش رو “مثل بقیه دخترا نمی بینه”. او می خواد مثل پسرا باهاش رفتار بشه و انتظارات مناسب از زنان و دختران زمان خودش رو رد می کنه. هیناکو از علاقه دوست صمیمی و “شریکش” شو و سایر تمایلات شومی که اون برای آینده هیناکو داره، بی خبره. حسادتی که این علاقه تو دیگران ایجاد می کنه، بر او تاثیر میذاره.
از اونجایی که یکی از تم های اصلی بازی ازدواج و خودمختاری زنان تو ژاپن میانه قرنه، هیناکو به نظر میاد بیشتر متواضع شده تا اینکه از نظرات بقیه ناراحت باشه. دوستانش اون رو یه خائن می دونن که اونا رو برای ازدواجی که هیناکو هیچ ایده ای از نخواستنش نداره، رها کرده. ما مکررا با عذاب روانی عمیقی که هیناکو به عنوان یه دختر 16 ساله طرد شده متحمل میشه، روبرو میشیم. خلاصه بگم، این بازی، یعنی Silent Hill f روایت زنانه، با همون تم های Silent Hill: The Short Message کار می کنه، در حالی که واقعا اونا رو بررسی می کنه.
در این اسکرین شات از Silent Hill f روایت زنانه، هیناکو، قهرمان بازی، در حال کاوش در محیط یا مواجهه با یکی از چالش های داستان دیده می شود.
این لحظه به خوبی فضای سنگین، معمایی و روان شناختی بازی را منعکس می کند و عمق شخصیت پردازی هیناکو را نشان می دهد.
(اعتبار تصویر: Konami)
هر دو عنصری از زیبایی در وحشت رو منتقل می کنن، یه لمس زنانه که نه کمتر بدخواهانه است و نه کمتر تهاجمی.
نه تنها Silent Hill f با سرنخ های محیطی و جمع آوری اطلاعاتی که هنجارهای اجتماعی رو به جای فریاد زدن مکرر تو صورتمون نشون میدن، برای انتقال این تم ها مجهزتره، بلکه فضای دهه 1960 یه لایه جدید هم بهش اضافه می کنه. تم هایی که تو Silent Hill: The Short Message بهشون اشاره شده بود – یا بهتره بگیم با بی دقتی بهشون پرداخته شده بود – معلوم میشه که ریشه های بلند و عمیقی تو زمان دارن. تجربه هیناکو منحصر به فرد نیست. این همان چیزی است که Silent Hill f روایت زنانه را متفاوت می کند.
اون تو عمیق ترین لایه های فرهنگش ریشه داره و اثراتش تا به امروز هم ادامه پیدا کرده. تلاش های اون برای غلبه بر انتظارات سنگین، تا حدی شبیه پیش بینی به نظر میاد و باعث میشه من Silent Hill: The Short Message رو با نگاهی بخشنده تر ببینم. من هنوز اولین سفرم تو Silent Hill f رو تموم نکردم، اما همین حالا هم قدردانم که Konami چطور 180 درجه تغییر کرده و بزرگترین مشکلات Silent Hill: The Short Message رو برطرف کرده.
این یه کار درخشان رواییه، چیزی که از یه استعداد داستان نویسی مثل ریوکیشی07 انتظار دارم، و به ما کمک می کنه تا هر دو بازی را در چشم انداز درستشان ببینیم. این بازگشت به ریشه ها، گامی بلند برای Silent Hill f روایت زنانه محسوب می شود.
این اسکرین شات از Silent Hill: The Short Message، موجودی به نام Sakura Head را نشان می دهد.
این تعقیب کننده بی رحم با گلبرگ های صورتی خود، ارتباط بصری و نمادین با لیلی های عنکبوتی قرمزی که در سراسر Silent Hill f وجود دارند، ایجاد می کند و زیبایی در وحشت را به تصویر می کشد.
(اعتبار تصویر: Konami)
حتی عناصر طراحی بصری هم شباهت هایی دارن – Sakura Head با گلبرگ های صورتیش، اون تعقیب کننده بی رحم تو Silent Hill: The Short Message، به نظر میاد به شکل جدایی ناپذیری با لیلی های عنbکبوتی قرمزی که تو سراسر Silent Hill f وجود دارن، مرتبطه. هر دو عنصری از زیبایی در وحشت رو منتقل می کنن، یه لمس زنانه که نه کمتر بدخواهانه است و نه کمتر تهاجمی از Pyramid Thing تو Silent Hill 2 با تمام شرارت های تیز و زاویه دارش.
من می تونم کلی مطلب بنویسم در مورد اینکه چرا این دو بازی بدون هم نمی تونستن وجود داشته باشن، اما همینقدر بگم که می خوام بابت شک کردنم به Konami در وهله اول، عذرخواهی کنم. Silent Hill: The Short Message به تنهایی جذابیت زیادی نداره، اما با Silent Hill f روایت زنانه کنارش، یک سال صبر کردن برای اوج داستان قطعا ارزشش رو داشت.
اگه سفر هیناکو رو تموم کردین، برای درک عمیق تر Silent Hill f روایت زنانه، می توانید بهترین بازی های PS4؛ برترین عناوین پلی استیشن 4 که باید بازی کنید را نیز برای تجربه کردن ببینید.
این مقاله به بررسی چگونگی تکامل روایت های زنانه در سری Silent Hill می پردازد. از ضعف های Silent Hill: The Short Message در پرداخت سطحی به مشکلات نوجوانی تا عمق و ظرافت Silent Hill f در کاوش ریشه های فرهنگی زن ستیزی و انتظارات اجتماعی در ژاپن دهه 1960. این مسیر نشان می دهد که چگونه یک دنباله می تواند نه تنها کاستی های پیشینی خود را جبران کند، بلکه چشم انداز جدیدی به مفاهیم قبلی ببخشد و تجربه ای غنی تر و معنادارتر ارائه دهد.
